انگور از ميوه هاي عمده و مهم افغانستان بوده و تاک های انگور در بسياري از مناطق افغانستان موجود میباشد.
در روستا هاي شمال چندين نوع انگور وجود دارد که به نام هاي مختلف ياد ميشوند،
مثلا: انگور حسيني ، انگور غوله دان، انگور منقه، انگور قندهاري، انگور شنگل خاني،
و انگور کشمشي که از آن کشمش بدست مي آيد.
انگور چيني، یک نوع تفریح و خوش گذراني هم است که در روز، تمام جوانان، يکجا
ميبودند و صاحب باغ براي چاشت شان غذا آماده ميکرد.
عموماً شورباي کوهدامني با نان تندوري، سلاته و ترکاري هاي تازه از باغ آورده
میشد و مقداری مرچ تازه صرف ميگرديد.
جوانان انگور را درسبد ها جمع
ميکردند. اين سبد ها از شاخچۀ درخت ساخته ميشد و توسط يک ريسمان و يا يک رشمه به
گردن آويزان ميگرديد.
در گوشه باغ، بوريايي کلانی هموار و انگورها با مهارت از تکري به روي بوريا
چيده ميشد و يا هم آنرا در صندوق هاي چوبي چيده در شهر کابل و يا شهر هاي نزديک
قريه به فروش مي رسانيدند.
مقدار انگور را در کنگينها جا داده سر آنرا َگل نموده و براي خوراک زمستان از
آن استفاده ميکردند.
انگور چيني دوسه روز ادامه پيدا ميکرد. يک مقدار انگور را در سايۀ خانه ها خشک نموده از آن انگور سايگي يا سبز بدست مي آمد. و اگر انگور را در آفتاب خشک ميکردند، از آن کشمش سرخ بدست مي آمد.
مراسم انگور چيني عموماً در ماه سنبله يا اواسط ميزان برپا ميشود. باغدارانيکه باغ تاک انگور دارند، يکي دو روز را بنام روز های انگور چيني تخصيص ميدهند.