حدود ۴۸۰۰ سرباز اردو و افسر پولیس ملی افغانستان در نه ماه گذشته کشته شده و صدها تن دیگر به ظن همکاری با مخالفین دولت از خدمت، مرخص گردیده اند.
بر اساس تازه ترین آمار ارایه شده توسط آیساف و وزارت دفاع افغانستان، شمار کل نیروهای مسلح افغان ۳۵۰ هزار نفر است که ۱۸۷ هزار آن اردو و متباقی پولیس ملی است.
در حالیکه نیروهای خارجی در حال برچیدن بساط جنگی شان از افغانستان هستند، بقای نظام بعد از طالبان متکی بر همین ۳۵۰ هزار مرد و زنی است که توقع میرود در مقابل شورشیان و دیگر گروه های مخالف ایستاده گی خواهند کرد.
بر مبنای آمار آیساف، در نه ماه گذشته هر روز بین ۸-۹ سرباز اردوی ملی و ۹-۱۰ افسر پولیس ملی کشته شده است. شمار تلفات نیروهای افغان در نه ماه گذشته، بیشتر از شمار کل نیروهای کشته شده خارجی در بیشتر از ۱۱ سال جنگ در افغانستان است.
شمار منسوبین اردو و پولیس افغان که در حوادث جنگی جراحت برمیدارند – معیوب میگردند – مشخص نیست اما گمان میرود که تعداد آنها به هزاران تن برسد.
کمبود تجهیزات دفاعی (وسایط زرهی و حافظتی) و نبود قابلیتهای لازم برای مقابله با تکتیکهای چون بمهای تعبیه شده و حملات انتحاری، مهمترین موارد آسیب پذیری نظامیان افغان پنداشته میشود.
قربانیان بی نام
یک سرباز اردوی ملی افغانستان ماهانه حدود ۲۰۰ دالر معاش میگیرد. معاشات افسران پولیس، کمتر از اردوی ملی است.
سایر امتیازاتی که در دوران دولتهای مورد حمایه شوروی سابق برای نظامیان افغان مهیا میگردید – آپارتمانهای رهایشی، فرصت های تحصیلی در خارج و کوپون مواد ارتزاقی – در زمان حاضر، وجود ندارد.
شماری از بازماندگان نظامیان کشته شده حتا از ناچیز بودن معاشاتی که توسط دولت به آنها پرداخت میشود، شکایت میکنند.
دولت افغانستان آمار دقیق از بیوه ها و فرزندان نظامیانی که در ده سال گذشته کشته شده اند را در اختیار ندارد، تا بر اساس آن برنامه های حمایوی تهیه و انجام دهد.
هر هفته در مقر پایگاه ناتو در شهر کابل، نظامیان افغان و ناتو در زیر پنجاه پرچمی گرد هم میآیند که بر ضد طالبان و شبکه القاعده میجنگند. در این مراسم، نماینده وزارت دفاع افغانستان تنها آمار را به خوانش میگیرد – ۶۵، ۶۷... – اما نمایندگان سایر کشورهای ائیتلاف، نام قربانیان شانرا یاد میکنند.
اتهام خیانت
عبدالقادر برای پنج سال در لوایی ۲ قول اردوی ۲۰۵ اتل در ولایت زابل، خدمت کرد. ماه گذشته او به ظن همکاری با طالبان مسلح، از صفوف اردوی ملی افغان بیرون کشیده شد.
عبدالقادر که حالا بیکار است به رادیو آشنا گفت "نتیجه پنج سال خدمتم در اردوی ملی، اتهام خیانت و منفک شدن از وظیفه است."
او که باشنده ولایت کندهار است از امنیت اش نگران است. "دولت اعلان میکرد که به اردوی ملی بپیوندید و از وطن دفاع کنید اما طالبان میگفتند که با آنها یکجا شوم. من به اردوی ملی پیوستم و اینکار به معنی دشمنی با طالبان است."
بدنبال افزایش حملات به اصطلاح "داخلی ها بر خارجی ها" مقامات افغان در صدد شناسایی و جلوگیری از فعالیت عناصر خرابکار در تشکیلات اردو و پولیس ملی شده اند. مقامات در وزارت دفاع ملی میگویند در سه ماه گذشته "صدها" منسوب اردوی ملی را به این گمان که با طالبان همدردی دارند، از ادامه خدمت مرخص کرده اند.
در بسیاری موارد مرخصی این افراد از خدمت در نهادهای امنیتی، فوری و بیشتر بر سوءظن قوماندانها و همقطاران صورت گرفته است.
فتح الله، یک عسکر اسبق اردوی ملی که به شک همکاری با طالبان از اردوی ملی بیرون کشیده شده است، میگوید او از اینکه چند سالی را به افغانستان خدمت کرده است پشیمان نیست. "چیزی که مرا مایوس میسازد برخورد نامناسب مقامات و اتهام خیانت است، که بدون هیچ مدرکی به ما راجع شده است."
وابستگی به کمکهای خارجی
موجودیت فساد گسترده، بیسوادی، اعتیاد به مواد مخدر و فرار از خدمت عمده ترین انتقاداتی است که به نظامیان افغان نسبت داده میشود. در تازه ترین مورد، مطلب نخست شماره ۱۶ اکتوبر روزنامه نیویارک تایمز آن کاستیهای اردوی ملی افغانستان را برجسته میسازد که به باور گزارشگر، رود ناردلند، پایداری دولت افغانستان را بعد از سال ۲۰۱۴ تهدید میکند.
در واشنگتن ناتوانی احتمالی نظامیان افغان برای نگهداشت دولت از سقوط به شورشیان طالب، پس از خروج نیروهای خارجی، تا حدی بمثابه ناکامی ستراتیژی امریکا در افغانستان تلقی میشود.
امریکا و شماری از کشورهای عضو ناتو تعهد کرده اند که هرسال بیشتر از چهار میلیارد دالر مصارف نیروهای امنیتی افغانستان را، کم از کم برای سه سال آینده، خواهند پرداخت. گمان میرود تا زمانیکه پولهای کمکی به کابل سرازیر باشد، نهادهای امنیتی افغانستان از هم نخواهد پاشید؛ آنچنانی که حکومت نجیب الله تا زمان توقف کمکهای مسکو بقا آورد.
اما برخی ها وابسته گی مالی و تجهیزاتی نهادهای امنیتی افغانستان به کشورهای خارجی را، در صورتیکه این امر بدون راه حل باقی بماند، به زیان مشروعیت ملی و سیاسی آنها میدانند. بر مبنای این طرز دید، مشروعیت مردمی بیشتر از کمکهای خارجی در موفقیت نهایی نهادهای امنیت ملی افغانستان نقش خواهد داشت.
بر اساس تازه ترین آمار ارایه شده توسط آیساف و وزارت دفاع افغانستان، شمار کل نیروهای مسلح افغان ۳۵۰ هزار نفر است که ۱۸۷ هزار آن اردو و متباقی پولیس ملی است.
در حالیکه نیروهای خارجی در حال برچیدن بساط جنگی شان از افغانستان هستند، بقای نظام بعد از طالبان متکی بر همین ۳۵۰ هزار مرد و زنی است که توقع میرود در مقابل شورشیان و دیگر گروه های مخالف ایستاده گی خواهند کرد.
بر مبنای آمار آیساف، در نه ماه گذشته هر روز بین ۸-۹ سرباز اردوی ملی و ۹-۱۰ افسر پولیس ملی کشته شده است. شمار تلفات نیروهای افغان در نه ماه گذشته، بیشتر از شمار کل نیروهای کشته شده خارجی در بیشتر از ۱۱ سال جنگ در افغانستان است.
شمار منسوبین اردو و پولیس افغان که در حوادث جنگی جراحت برمیدارند – معیوب میگردند – مشخص نیست اما گمان میرود که تعداد آنها به هزاران تن برسد.
کمبود تجهیزات دفاعی (وسایط زرهی و حافظتی) و نبود قابلیتهای لازم برای مقابله با تکتیکهای چون بمهای تعبیه شده و حملات انتحاری، مهمترین موارد آسیب پذیری نظامیان افغان پنداشته میشود.
قربانیان بی نام
یک سرباز اردوی ملی افغانستان ماهانه حدود ۲۰۰ دالر معاش میگیرد. معاشات افسران پولیس، کمتر از اردوی ملی است.
سایر امتیازاتی که در دوران دولتهای مورد حمایه شوروی سابق برای نظامیان افغان مهیا میگردید – آپارتمانهای رهایشی، فرصت های تحصیلی در خارج و کوپون مواد ارتزاقی – در زمان حاضر، وجود ندارد.
شماری از بازماندگان نظامیان کشته شده حتا از ناچیز بودن معاشاتی که توسط دولت به آنها پرداخت میشود، شکایت میکنند.
یک نظامی ناتو در حال ادای احترام به پرچم ها
دولت افغانستان آمار دقیق از بیوه ها و فرزندان نظامیانی که در ده سال گذشته کشته شده اند را در اختیار ندارد، تا بر اساس آن برنامه های حمایوی تهیه و انجام دهد.
هر هفته در مقر پایگاه ناتو در شهر کابل، نظامیان افغان و ناتو در زیر پنجاه پرچمی گرد هم میآیند که بر ضد طالبان و شبکه القاعده میجنگند. در این مراسم، نماینده وزارت دفاع افغانستان تنها آمار را به خوانش میگیرد – ۶۵، ۶۷... – اما نمایندگان سایر کشورهای ائیتلاف، نام قربانیان شانرا یاد میکنند.
اتهام خیانت
عبدالقادر برای پنج سال در لوایی ۲ قول اردوی ۲۰۵ اتل در ولایت زابل، خدمت کرد. ماه گذشته او به ظن همکاری با طالبان مسلح، از صفوف اردوی ملی افغان بیرون کشیده شد.
عبدالقادر که حالا بیکار است به رادیو آشنا گفت "نتیجه پنج سال خدمتم در اردوی ملی، اتهام خیانت و منفک شدن از وظیفه است."
او که باشنده ولایت کندهار است از امنیت اش نگران است. "دولت اعلان میکرد که به اردوی ملی بپیوندید و از وطن دفاع کنید اما طالبان میگفتند که با آنها یکجا شوم. من به اردوی ملی پیوستم و اینکار به معنی دشمنی با طالبان است."
بدنبال افزایش حملات به اصطلاح "داخلی ها بر خارجی ها" مقامات افغان در صدد شناسایی و جلوگیری از فعالیت عناصر خرابکار در تشکیلات اردو و پولیس ملی شده اند. مقامات در وزارت دفاع ملی میگویند در سه ماه گذشته "صدها" منسوب اردوی ملی را به این گمان که با طالبان همدردی دارند، از ادامه خدمت مرخص کرده اند.
در بسیاری موارد مرخصی این افراد از خدمت در نهادهای امنیتی، فوری و بیشتر بر سوءظن قوماندانها و همقطاران صورت گرفته است.
فتح الله، یک عسکر اسبق اردوی ملی که به شک همکاری با طالبان از اردوی ملی بیرون کشیده شده است، میگوید او از اینکه چند سالی را به افغانستان خدمت کرده است پشیمان نیست. "چیزی که مرا مایوس میسازد برخورد نامناسب مقامات و اتهام خیانت است، که بدون هیچ مدرکی به ما راجع شده است."
وابستگی به کمکهای خارجی
موجودیت فساد گسترده، بیسوادی، اعتیاد به مواد مخدر و فرار از خدمت عمده ترین انتقاداتی است که به نظامیان افغان نسبت داده میشود. در تازه ترین مورد، مطلب نخست شماره ۱۶ اکتوبر روزنامه نیویارک تایمز آن کاستیهای اردوی ملی افغانستان را برجسته میسازد که به باور گزارشگر، رود ناردلند، پایداری دولت افغانستان را بعد از سال ۲۰۱۴ تهدید میکند.
در واشنگتن ناتوانی احتمالی نظامیان افغان برای نگهداشت دولت از سقوط به شورشیان طالب، پس از خروج نیروهای خارجی، تا حدی بمثابه ناکامی ستراتیژی امریکا در افغانستان تلقی میشود.
امریکا و شماری از کشورهای عضو ناتو تعهد کرده اند که هرسال بیشتر از چهار میلیارد دالر مصارف نیروهای امنیتی افغانستان را، کم از کم برای سه سال آینده، خواهند پرداخت. گمان میرود تا زمانیکه پولهای کمکی به کابل سرازیر باشد، نهادهای امنیتی افغانستان از هم نخواهد پاشید؛ آنچنانی که حکومت نجیب الله تا زمان توقف کمکهای مسکو بقا آورد.
اما برخی ها وابسته گی مالی و تجهیزاتی نهادهای امنیتی افغانستان به کشورهای خارجی را، در صورتیکه این امر بدون راه حل باقی بماند، به زیان مشروعیت ملی و سیاسی آنها میدانند. بر مبنای این طرز دید، مشروعیت مردمی بیشتر از کمکهای خارجی در موفقیت نهایی نهادهای امنیت ملی افغانستان نقش خواهد داشت.