شماری از افغان‌ها روز پنجشنبه ۱۵ اگست (۲۵ اسد) از شهرهای اطراف واشنگتن در مقابل قصر سفید تجمع کرده و روز برگشت طالبان به قدرت را به مثابهٔ "روز سیاه" عنوان کردند.
اعتراض کنندگان ضمن این که خواستار تامین حقوق دختران و زنان افغان به آموزش و کار شدند، از جامعهٔ بین المللی و مردم امریکا خواستند تا بیش از این اجازه ندهند با طالبان تعامل صورت گیرد.
صادق امینی، یکی از برگزار کنندگان این تظاهرات، گفت که سقوط جمهوریت به معنی سقوط ۴۰ میلیون افغان بود.
او گفت با وجود آنکه برای ۲۰ سال در افغانستان خون ریخته شد و جان‌های بی شماری به خاطر مشارکت میان افغان‌ها و ایالات متحده، "به خاطر دوستی، به خاطر دموکراسی، به خاطر حقوق بشر و حقوق زنان از دست رفت، ما امروز در کجا قرار داریم"؟ ...بیش از سه سال می‌شود که بیش از ۴۰ میلیون افغان، هیچ گونه حقوق ندارند."
اعتراض کنندگان شعار‌های "اپارتاید جنسیتی را در افغانستان به رسمیت بشناسید"، "صدای زنان افغان باشید"، "آموزش، آزادی، برابری" و " سه سال زندان" را حمل می‌کردند.
شریف الله شرافت، باشندهٔ ایالت ورجینیا، به صدای امریکا گفت که "ما روز برگشت طالبان را منحیث روز سیاه می‌شناسیم."
او افزود: "سه سال از گروه حاکم در افغانستان تکمیل شده است. حقوق زنان و حقوق بشر زیر پا شده است. ما اینجا جمع شده ایم تا از مردم امریکا که به حکومت مالیه می‌دهند، بخواهیم که باید تعامل با طالبان پایان یابد چون تمام جهان با طالبان تعامل می‌کند، اما طالبان با مردم خود تعامل نمی‌کند."
در تظاهرات امروزی شماری از زنان نیز از ایالت‌های ورجینیا، پنسلوانیا، مریلند و واشنگتن دی سی اشتراک کرده بودند.
مرجان امیری، یکی از زنانی که در میان اعتراض کنندگان حضور داشت، گفت که او به خاطر دفاع از حقوق زنان، توسط طالبان بازداشت و برای ۲۰ روز زندانی شده بود.
امیری گفت: "امروز دختر افغانستان نفس کشیده نمی‌تواند. امروز حق‌اش را از وی گرفته اند... ما امروز به خاطر خواستن حق خود در تبعید قرار گرفتیم و کسی نیست که صدای ما باشد، صدای زنانی که در افغانستان حتا نمی‌توانند هوای تازه بگیرند."
حکومت طالبان در سه سال گذشته، محدودیت‌های فزاینده را بر زنان و دختران آن کشور وضع کرده‌اند. این گروه آموزش دختران بالاتر از صنف ششم، تحصیل دختران و زنان در دانشگاه‌ها و موسسات تحصیلات عالی و کار آنان در اداره‌های دولتی را به جز از سکتورهای معدود منع کرده است.
علاوه بر این، منع کار زنان در موسسات غیرحکومتی داخلی و خارجی به شمول دفاتر ملل متحد، منع رفتن زنان به حمام‌های عمومی، پارک‌های تفریحی و ورزشگاه‌ها و بستن آرایشگاه‌های زنانه بخشی از این محدودیت‌های طالبان بر زنان و دختران افغان اند.
با وجود چنین وضعیت، طالبان همواره ادعا کرده اند که حقوق زنان افغان مطابق به آموزه‌های اسلام تامین شده است.