بر اساس یک تحقیق تازه که دفتر نی یا نهاد حمایت کنندۀ رسانه های آزاد افغانستان انجام داده است، سانسور در رسانه های افغانستان به صورت جدی وجود دارد و بیشترین موارد سانسور از سوی حکومت بر خبرنگاران و رسانه ها تحمیل می گردد. یافته های نی حاکی است که بیشترین سانسور در رسانه‌های کابل صورت می گیرد.
مسوولان دفتر نی می گویند که این تحقیق در نتیجۀ مصاحبه با ۳۳۵ خبرنگار در ۲۵ ولایت انجام شده و در این میان ۷۲ در صد پاسخ دهنده‌گان موجودیت سانسور در رسانه ها را بسیار جدی عنوان کرده اند. از خبرنگارانیکه در این نظر سنجی شرکت کرده اند، ۷۲ درصد آنان گفته اند که در افغانستان سانسور وجود دارد.
یافته های نهاد حمایت کنندۀ رسانه های آزاد افغانستان نشان داده است که پس از حکومت، زورمندان محلی، مدیران رسانه ها و در جایگاه چهارم طالبان و گروه های تروریستی سانسور بر خبرنگاران و رسانه ها را تحمیل می کنند.
مجیب خلوتگر رئیس نی در مراسم نشر این تحقیق گفت که سانسور در رسانه های افغانستان بیداد می کند. او افزود که در نصف موارد سانسور از سوی حکومت تحمیل می شود.
بر اساس تحقیق نی، بیشترین موارد سانسور که از طرف حکومت بر خبرنگاران اعمال می شود در مورد مسایل امنیتی و نظامی است و به گفتۀ این نهاد حکومت افغانستان کوشش می کند که از نشر خبرهای مربوط به مسایل امنیتی و نظامی جلوگیری به عمل آید.
اما نجیب دانش معاون سخنگوی وزارت داخلۀ افغانستان در صحبت با صدای امریکا گفت که وزارت داخله همواره تلاش کرده است تا معلوماتی را که شدیداً محرم نباشد با رسانه ها شریک سازد. او افزود که به اضافۀ معلومات روزمره، وزارت داخله در هر شش ماه گزارش مکمل رویدادهای امنیتی را در اختیار رسانه ها قرار می دهد.
بر اساس یافته های نی، زورمندان محلی چه در رده های دولتی و چه بیرون از آن نمی خواهند که گزارش های انتقادی در باره آنها در رسانه ها منتشر شود.
همچنان بر مبنای این تحقیق طالبان و گروه های تروریستی نمی خواهند رقم تلفات شان از طریق رسانه ها به اساس ارقامی که حکومت اعلان می کند نشر شود، آنان خواهان آن اند که شمار تلفات شان بر مبنای ارقامی که خود شان ارایه می کنند، منتشر گردد.
ترکیبی از مجموع این مشکلات، به گفتۀ نی سبب خودسانسوری در رسانه ها نیز شده است. حمایت کنندۀ رسانه های آزاد افغانستان گفته است که خودسانسوری رسانه ها بیشتر در مسایل مربوط به حقوق بشر مشهود و برجسته است.