به دنبال اعتراف منیژه صدیقی، فعال حقوق زن، جریان‌های اعتراضی زنان اعترافات وی را اجباری خوانده و خواهان نظارت از زندان‌های طالبان شده اند.
منیژه صدیقی از زنان معترض افغانستان است که در ماه اکتوبر ۲۰۲۳ توسط طالبان بازداشت و به جرم سوزاندن عکس رهبر طالبان به یک سال و شش زندانی شد. اخیراً گزارش‌هایی نشر شد که گویا صدیقی زیر لت‌وکوب و شکنجۀ طالبان در زندان است.
پس از دادخواهی‌های جنبش‌های اعتراضی زنان و نهادهای حقوق بشری، طالبان به تاریخ ۱۶ حمل او را در زندان پلچرخی در برابر رسانه حاضر کرد که می‌گفت در زندان شکنجه نشده و وضعیت صحی‌اش خوب است.
همچنان منیژه صدیقی خود را در این نشست بی‌گناه خواند و خواستار رهایی عاجل از زندان طالبان شد.
اکنون جنبش شنبه‌های ارغوانی با نشر اعلامیه‌ای می‌گوید که "گروه تروریستی طالبان" بجای پاسخگویی به "جنایات و ظلم" علیه شهروندان افغانستان از رژیم ایران الگو گرفته و از زندانیان اعترافات اجباری می‌گیرد.
این جنبش گفته است: "[طالبان] با اعتراف اجباری سازمان‌دهی شده منیژه صدیقی، که خود نوع دیگر از شکنجه روحی و روانی این زن معترض است، تلاش دارند تا ترس و ارعاب بیشتر را در میان مردم افغانستان به ویژه زنان معترض خلق نمایند. اعتراف اجباری از یک زن زندانی، گرفتن اقرار و شهادت به جبر و اکراه در حالی که فرد تحت نظارت باشد، خلاف تمام ارزش‌های اسلامی و انسانی بوده و چنین اقدام تنها از گروه تروریستی طالبان متصور است".
اعضای این جنبش میگویند که منیژه صدیقی با سپری‌کردن بیش از ۶ ماه گذشته در بند طالبان، بدون شک مجبور است که اظهارات طالبان را برای اینکه آزاد شود، تایید کند.
این جریان اعتراضی زنان معتقد است که زندان‌های طالبان "شکنجه‌گاه" زندانیان به ویژه زنان" خوانده و خواهان نظارت از این زندان‌ها شدند.
همچنان آنان با تاکید بر رهایی فوری زندانیان سیاسی، خبرنگاران، نظاميان پیشین، فعالین مدنی و حقوق بشر از زندان‌های طالبان گفتند: "از نهادهای مدافع حقوق بشر، حرکت های اعتراضی، سازمان ملل متحد می‌خواهیم تا با وارد کردن فشارهای بیشتر بر طالبان، زمینه نظارت از زندان‌های این گروه را مساعد سازند".
جنبش خودجوش زنان معترض گفته است که اعتراف منیژه صدیقی اجباری است و چنین اعترافی در قوانین داخلی و بین‌المللی نه تنها فاقد اعتبار است، بلکه جرم محسوب می‌شود.
این جنبش نیز پیش از این با نشر اعلامیه‌ای گفته است که طالبان برای سفیدنمایی "جنانایت و رفتارهای خشونت‌آمیز شان در برابر زنان افغانستان، منیزه صدیقی را به اعتراف اجباری واردار کردند.
اعضای این جریان اعتراضی زنان نیز خواستار فوری و بی‌قید و شرط منیژه صدیقی از زندان طالبان شده و از نهادهای ملی و بین‌المللی حامی حقوق بشر خواستند که در برابر "جنایات طالبان" نظاره‌گر نباشند و سکوت نکنند.
پیش از این، سازمان عفو بین‌الملل نیز گفته بود که منیژه صدیقی، مدافع حقوق بشر و معترض زندانی، به تسهیلات حقوقی و صحی دسترسی ندارد.
به گفتۀ سازمان عفو بین‌الملل "او به وکلا، ملاقات منظم با خانواده و حمایت مراقبت های صحی دسترسی ندارد."
بر اساس گزارش ملل متحد، طالبان به ویژه وزارت امر به معروف و نهی از منکر و ادارات مرتبط با آن، به اعمال و اعلام محدودیت‌ها بر حقوق زنان برای کار، تحصیل و آزادی تردد ادامه داده اند.
ملل متحد گفته است که بازداشت‌های خودسرانۀ فعالان زن و مدافعان حقوق بشر توسط طالبان در افغانستان ادامه یافته است.