در هشت ماه گذشته حدود۴۰ نظامی ناتو به ضرب گلوله افرادی در افغانستان کشته شدند که در ظاهر هم پیمان و متحد آنها شمرده میشد. این موضوع حال به یک معضل جدی برای واشنگتن مبدل گردیده است.
یک حقیقتی که مقامات در واشنگتن و کابل را جداً نگران ساخته است، افزایش حملات نظامیان افغان بر همقطاران خارجی آنهاست. اما انگیزۀ این حملات چه است؟ آیا نفوذ عناصر طالبان در صفوف قوای امنیتی افغان یا واکنش افغان ها به عدم رعایت به ارزش های شان توسط قوای خارجی می باشد؟
واکنش واشنگتن
بل سپیکس، سخنگوی وزارت دفاع ایالات متحده، به رادیو آشنا گفت انگیزه این حملات را نمیتوان در سیاه و سفید این دو گزینه سراغ نمود.
" با درنظر داشت به تلفات ناشی از چنین حملات که به گونۀ چشمگیری در سال روان افزایش یافته است، ما این مشکل را بسیار زیاد جدی می گیریم، ما با حکومت افغانستان سرگرم کار استیم تا انگیزه های این حملات را شناسایی و گرایش آن را دگرگون سازیم."
سخنگوی وزارت دفاع ایالات متحده می گوید که بر خلاف شایعه پراگنی رهبران طالبان، بر اساس شواهد موجود شمار بسیار اندک این حملات را می توان به شورشیان طالب نسبت داد.
شماری از آگاهان به این باور اند که بی احترامی به ارزش ها و سنن افغان ها و احتمالاً رسیدگی نه چندان جدی عدلی به عاملین این چنین رویداد ها نیز از دلایل عمدۀ بروز چنین رویداد ها بوده می تواند. بی احترامی به نسخه های قرآن توسط سربازان امریکایی و گلوله باری مرگبار بر غیر نظامیان در ولسوالی پنجوایی کندهار، دو مثال عمده اینگونه تخطی ها محسوب میگردد.
آقای سپیکس می گوید که مرتکبین این رویداد ها به گونۀ جدی مورد پیگرد عدلی قرار گرفته و در صورت اثبات جرم به کیفر می رسند.
"پیگرد در مورد چگونگی وقوع سوختاندن قرآن تکمیل و به مراجع مربوط پیشکش شده است تا در مورد مجازات افراد مسوول آن تصیم گرفته شود. در پیوند با کشتار عام در پنجوایی تحقیقات جریان دارد و اطمینان می دهم که بخش عدلی قوای نظامی ایالات متحده متهم این رویداد را به کیفر رسانده و در نهایت شما شاهد یک روند شفاف در این مورد خواهید بود."
رویداد های اخیر در حالی صورت می گیرد که گفتگو میان مقام های ایالات متحده و افغان در مورد عقد یک پیمان دفاعی میان دو کشور جریان دارد. بر اساس این پیمان، حضور نظامیان امریکایی درافغانستان بعد از سال ۲۰۱۴ باید تعیین گردد.
بل سپیکس می گوید که هر چند مقام های کابل و واشنگتن موارد اخیر را جدی می گیرند، اما این رویداد ها نه بر دستآورد های ما در افغانستان سایه افگنده و نه هم ما را از پیشرفت باز خواهد داشت.
راه های حل و مشکلات فرا راه
مورد دیگری که احتمالاً عامل چنین رویداد ها بوده می تواند، آگاهی ناکافی سربازان امریکایی از ارزش و سنت های فرهنگی کشور میزبان شان می باشد.
حکومت ایالات متحده و سایر کشور های ناتو پیش از اعزام سربازان، آموزش های فرهنگی را برای آنان فراهم می سازد تا با رسم و رواج و ارزش های دینی و فرهنگی افغان ها بلدیت حاصل کنند.
نقیب الله مایار یک تن از تنظیم کنندگان این آموزش های فرهنگی می گوید که بنا بر دلایل متعدد، آموزش های یاد شده تاثیرات آن چنانی را از خود بر جا نمی گذارد.
مایار می گوید که هیچ گونه هماهنگی و توحید در نصاب آموزشی شرکت هایی که این خدمات را فراهم می سازد، موجود نیست. او اضافه می کند که محدودۀ زمانی این آموزش ها نیز کوتاه می باشد که بی علاقگی سربازان به دلیل سوق و اعزام های مکرر به افغانستان و عراق نیز به آن اضافه می شود.
اما شماری از افرادی که در این آموزش ها به صفت ممثلین کار می کنند با وجود مکمل بودن محتوای نصاب آموزشی، بی علاقگی سربازان را دلیل نا آگاهی شان از افغانستان عنوان می کنند.
شیر محمد، یکی از ممثلین می گوید که با وصف صرف هزینه و تلاش های زیاد سهل انگاری شماری از این سربازان یکی از عوامل عمدۀ بی خبری آنها از تعامل با افغان ها می باشد.
او می افزاید که از این آموزش های فرهنگی به گونۀ شاید و باید استفاده صورت نگرفته و شماری از سربازان به دلیل بی توجهی از محتوای آن بی بهره می مانند.
بکارگیری شیوه های پیشرفته استخباراتی، تعیین محافظین انگشت به ماشه و تنویر بهتر ذهنی سربازان افغان از جمله اقداماتی خوانده میشود که مقامات برای مهار نمودن اینگونه حملات از آن میخواهند کار بگیرند. اما مشخص نیست مشکلی که تا حال فقط افزایش یافته است، با این تدابیر حل خواهد شد یا مستلزم اقدامات بیشتری خواهد بود.
یک حقیقتی که مقامات در واشنگتن و کابل را جداً نگران ساخته است، افزایش حملات نظامیان افغان بر همقطاران خارجی آنهاست. اما انگیزۀ این حملات چه است؟ آیا نفوذ عناصر طالبان در صفوف قوای امنیتی افغان یا واکنش افغان ها به عدم رعایت به ارزش های شان توسط قوای خارجی می باشد؟
واکنش واشنگتن
بل سپیکس، سخنگوی وزارت دفاع ایالات متحده، به رادیو آشنا گفت انگیزه این حملات را نمیتوان در سیاه و سفید این دو گزینه سراغ نمود.
" با درنظر داشت به تلفات ناشی از چنین حملات که به گونۀ چشمگیری در سال روان افزایش یافته است، ما این مشکل را بسیار زیاد جدی می گیریم، ما با حکومت افغانستان سرگرم کار استیم تا انگیزه های این حملات را شناسایی و گرایش آن را دگرگون سازیم."
سخنگوی وزارت دفاع ایالات متحده می گوید که بر خلاف شایعه پراگنی رهبران طالبان، بر اساس شواهد موجود شمار بسیار اندک این حملات را می توان به شورشیان طالب نسبت داد.
شماری از آگاهان به این باور اند که بی احترامی به ارزش ها و سنن افغان ها و احتمالاً رسیدگی نه چندان جدی عدلی به عاملین این چنین رویداد ها نیز از دلایل عمدۀ بروز چنین رویداد ها بوده می تواند. بی احترامی به نسخه های قرآن توسط سربازان امریکایی و گلوله باری مرگبار بر غیر نظامیان در ولسوالی پنجوایی کندهار، دو مثال عمده اینگونه تخطی ها محسوب میگردد.
آقای سپیکس می گوید که مرتکبین این رویداد ها به گونۀ جدی مورد پیگرد عدلی قرار گرفته و در صورت اثبات جرم به کیفر می رسند.
"پیگرد در مورد چگونگی وقوع سوختاندن قرآن تکمیل و به مراجع مربوط پیشکش شده است تا در مورد مجازات افراد مسوول آن تصیم گرفته شود. در پیوند با کشتار عام در پنجوایی تحقیقات جریان دارد و اطمینان می دهم که بخش عدلی قوای نظامی ایالات متحده متهم این رویداد را به کیفر رسانده و در نهایت شما شاهد یک روند شفاف در این مورد خواهید بود."
رویداد های اخیر در حالی صورت می گیرد که گفتگو میان مقام های ایالات متحده و افغان در مورد عقد یک پیمان دفاعی میان دو کشور جریان دارد. بر اساس این پیمان، حضور نظامیان امریکایی درافغانستان بعد از سال ۲۰۱۴ باید تعیین گردد.
بل سپیکس می گوید که هر چند مقام های کابل و واشنگتن موارد اخیر را جدی می گیرند، اما این رویداد ها نه بر دستآورد های ما در افغانستان سایه افگنده و نه هم ما را از پیشرفت باز خواهد داشت.
راه های حل و مشکلات فرا راه
مورد دیگری که احتمالاً عامل چنین رویداد ها بوده می تواند، آگاهی ناکافی سربازان امریکایی از ارزش و سنت های فرهنگی کشور میزبان شان می باشد.
حکومت ایالات متحده و سایر کشور های ناتو پیش از اعزام سربازان، آموزش های فرهنگی را برای آنان فراهم می سازد تا با رسم و رواج و ارزش های دینی و فرهنگی افغان ها بلدیت حاصل کنند.
نقیب الله مایار یک تن از تنظیم کنندگان این آموزش های فرهنگی می گوید که بنا بر دلایل متعدد، آموزش های یاد شده تاثیرات آن چنانی را از خود بر جا نمی گذارد.
مایار می گوید که هیچ گونه هماهنگی و توحید در نصاب آموزشی شرکت هایی که این خدمات را فراهم می سازد، موجود نیست. او اضافه می کند که محدودۀ زمانی این آموزش ها نیز کوتاه می باشد که بی علاقگی سربازان به دلیل سوق و اعزام های مکرر به افغانستان و عراق نیز به آن اضافه می شود.
اما شماری از افرادی که در این آموزش ها به صفت ممثلین کار می کنند با وجود مکمل بودن محتوای نصاب آموزشی، بی علاقگی سربازان را دلیل نا آگاهی شان از افغانستان عنوان می کنند.
شیر محمد، یکی از ممثلین می گوید که با وصف صرف هزینه و تلاش های زیاد سهل انگاری شماری از این سربازان یکی از عوامل عمدۀ بی خبری آنها از تعامل با افغان ها می باشد.
او می افزاید که از این آموزش های فرهنگی به گونۀ شاید و باید استفاده صورت نگرفته و شماری از سربازان به دلیل بی توجهی از محتوای آن بی بهره می مانند.
بکارگیری شیوه های پیشرفته استخباراتی، تعیین محافظین انگشت به ماشه و تنویر بهتر ذهنی سربازان افغان از جمله اقداماتی خوانده میشود که مقامات برای مهار نمودن اینگونه حملات از آن میخواهند کار بگیرند. اما مشخص نیست مشکلی که تا حال فقط افزایش یافته است، با این تدابیر حل خواهد شد یا مستلزم اقدامات بیشتری خواهد بود.