با روی کار آمدن انترنت و به بیان دیگر فرآورده های تکنالوژی نوین، از جمله کتاب های الکترونیکی و موبایل های هوشمند در زندگی جوانان، به ویژه در چند سال اخیر، فرهنگ خواندن کتاب را کاهش داده و صعنت چاپ و نشر این کتاب ها را دستخوش تحول عظیم کرده است.
محمد صادق عصیان استاد دانشگاه بلخ می گوید، جوانان و دانشجویان امروز دیگر نیاز ندارند که کتاب های عظیم و ضخیمی را بخوانند و حفظ کنند.
به گفته آقای عصیان، آنان برای دریافت پاسخ سوالات شان صرف روی دکمه موبایل و یا کامپیوتر شان کلک کرده و پاسخ شان را می یابند.
اما این استاد دانشگاه گفت که محصلان تنها در حوزه تخصص شان با قضایا برخورد می کنند.
آقای عصیان گفت "جوانان در حوزه های دانشگاهی، ادبی و فرهنگی که برای شان وظایف سپرده می شود، به صورت متخصصی و مسلکی با قضایا برخورد می کنند و کتاب می خوانند و اما فرصت کمتر برای مطالعه کتاب ها برای کسب معلومات آفاقی دارند."
اما آقای عصیان در جامعه مثل افغانستان که به گفته وی همه مردم دسترسی به تکنالوژی ندارند، نه تنها نگهداشت فرهنگ کتابخوانی و چاپ کتاب یک نیازمبرم است، بلکه باید در زمینۀ رونق دادن مطالعه و چاپ کتاب های چون شعر، داستان، نقد، نظریات و مسایل مدنی و روز به صورت جدی کار شود.
از سوی دیگر ضیا سیامک هروی نویسنده معروف افغانستان با تایید اینکه جوانان با استفاده از تکنالوزی به مطالعه می پردازند میگوید که در حال حاضر بیشتر جوانان در مراکز آموزشی مصروف فراگیری اند و برای خواندن کتاب های سیاسی و معلومات آفاقی وقت کافی ندارند. و برخی دیگر هم مصروف تماشای سریال ها و سایر برنامه های شبکه های مختلف تلویزیونی
اند.
ضیا سیامک هروی گفت" اکنون بیشتر به تماشای برنامه های تلویزیونی، سریال ها میپردازند و افراد مسن به برنامه های تفریحی و خبری رادیویی گوش میدهند به عوض اینکه کتاب بخوانند."
آقای هروی می گوید در مناطق دور دست که تکنالوژی وجود ندارد، بنا بر سطح بلند بیسوادی، در آن مناطق کتاب بسیار اندک راه یافته است.
اما برخی از جوانانی که به تکنالوژی دسترسی کمتر دارند و می خواهند که از کتابخانه ها استفاده کنند میگویند که کتابخانه های دانشگاه ها و کتابخانه عامه معلومات و اطلاعات تازه را در خود ندارد.
رامش نوری یکتن از دانشجویان دانشگاه خصوصی ادراک در کابل میگوید که کتاب ها در افغانستان بسیار اندک بوده و نیازمندی های کنونی جوانان را مرفوع نمی سازد.
رامش نوری گفت " کانون های علمی وجود ندارد که کتاب های مطابق به نیازمندی های روز را وارد کند و ناگزیر جوانان برای کسب نیازمندی های شان به انترنت رو می آورند."
در سال های اخیر سطح آگاهی و معلومات جوانان در افغانستان بلند رفته جوانان زیادی به صفت کدر در جامعه ظهور کردند.
اکثر این جوانان با استفاده از تکنالوژی و سیستم دیجیتلی برای بلند بردن آگاهی شان استفاده کرده اند تا اینکه کتاب بخوانند. و از سویی هم جوانان به نسبت خواندن کتاب، بیشتر به مطالعه و اخذ معلومات از طریق دیجیتل علاقمند اند.
محمد صادق عصیان استاد دانشگاه بلخ می گوید، جوانان و دانشجویان امروز دیگر نیاز ندارند که کتاب های عظیم و ضخیمی را بخوانند و حفظ کنند.
به گفته آقای عصیان، آنان برای دریافت پاسخ سوالات شان صرف روی دکمه موبایل و یا کامپیوتر شان کلک کرده و پاسخ شان را می یابند.
اما این استاد دانشگاه گفت که محصلان تنها در حوزه تخصص شان با قضایا برخورد می کنند.
آقای عصیان گفت "جوانان در حوزه های دانشگاهی، ادبی و فرهنگی که برای شان وظایف سپرده می شود، به صورت متخصصی و مسلکی با قضایا برخورد می کنند و کتاب می خوانند و اما فرصت کمتر برای مطالعه کتاب ها برای کسب معلومات آفاقی دارند."
اما آقای عصیان در جامعه مثل افغانستان که به گفته وی همه مردم دسترسی به تکنالوژی ندارند، نه تنها نگهداشت فرهنگ کتابخوانی و چاپ کتاب یک نیازمبرم است، بلکه باید در زمینۀ رونق دادن مطالعه و چاپ کتاب های چون شعر، داستان، نقد، نظریات و مسایل مدنی و روز به صورت جدی کار شود.
از سوی دیگر ضیا سیامک هروی نویسنده معروف افغانستان با تایید اینکه جوانان با استفاده از تکنالوزی به مطالعه می پردازند میگوید که در حال حاضر بیشتر جوانان در مراکز آموزشی مصروف فراگیری اند و برای خواندن کتاب های سیاسی و معلومات آفاقی وقت کافی ندارند. و برخی دیگر هم مصروف تماشای سریال ها و سایر برنامه های شبکه های مختلف تلویزیونی
اند.
آقای هروی می گوید در مناطق دور دست که تکنالوژی وجود ندارد، بنا بر سطح بلند بیسوادی، در آن مناطق کتاب بسیار اندک راه یافته است.
اما برخی از جوانانی که به تکنالوژی دسترسی کمتر دارند و می خواهند که از کتابخانه ها استفاده کنند میگویند که کتابخانه های دانشگاه ها و کتابخانه عامه معلومات و اطلاعات تازه را در خود ندارد.
رامش نوری یکتن از دانشجویان دانشگاه خصوصی ادراک در کابل میگوید که کتاب ها در افغانستان بسیار اندک بوده و نیازمندی های کنونی جوانان را مرفوع نمی سازد.
رامش نوری گفت " کانون های علمی وجود ندارد که کتاب های مطابق به نیازمندی های روز را وارد کند و ناگزیر جوانان برای کسب نیازمندی های شان به انترنت رو می آورند."
در سال های اخیر سطح آگاهی و معلومات جوانان در افغانستان بلند رفته جوانان زیادی به صفت کدر در جامعه ظهور کردند.
اکثر این جوانان با استفاده از تکنالوژی و سیستم دیجیتلی برای بلند بردن آگاهی شان استفاده کرده اند تا اینکه کتاب بخوانند. و از سویی هم جوانان به نسبت خواندن کتاب، بیشتر به مطالعه و اخذ معلومات از طریق دیجیتل علاقمند اند.