آریانا سعید: روزانه پیام های زشت، فحش و دشنام هایی در یافت می کنم که بسیار ناراحتم می سازد.
آریانا سعید سرایندۀ پر آوازۀ افغان که مانند هزاران افغان دیگر برای خدمت و عرضۀ داشته های هنری به هموطنانش از دو سال به اینسو به افغانستان می رود، در صحبتی با رادیو آشنا صدای امریکا گفت که متاسفانه شماری از مردم با فحش و دشنام و بستن بهتان از هنرش استقبال کرده اند.
خانم سعید می گوید: " من روزانه پیام های زشت و دشنام هایی در یافت می کنم که مرا بسیار ناراحت می سازد. باور کنید، از زمانیکه به افغانستان رفت و آمد می کنم، یگانه ارادۀ من فقط و فقط خدمت و کار به مردم و وطنم بوده است. وقتی می بینم که شماری از مردم، از هنرم تعبیر نادرستی می کنند، بسیار رنج می برم."
مانند آریانا سعید، شمار زیادی از زنان و دختران هنرمند، ژورنالیست و فعالان مدنی و حقوق بشر نیز با تهدید، ضرب و شتم و افترا های مشابهی روبرو گردیده، در انزوا قرار داده شده، زخم برداشته و یا هم به زندگی شان پایان بخشیده اند.
مخالفت اسلام با افترا
روزنامۀ کریسچن ساینس مانیتور چندی پیش در همین رابطه در گزارشی نوشت که به اساس یافته آن نشریه تا هنوز ذهنیت سنتی و مرد سالاری در جامعۀ افغانی حاکم است.
از جانب دیگر، برخی از آگاهان امور دینی می گویند که گاهگاهی مخالفان آزادی های اجتماعی و حقوق زن، از دین برای تعبیر اعتراضات شان سوء استفاده می کنند.
مولانا عبدالقادر امامی غوری آگاه امور دینی می گوید که بستن افترا و تهمت نابجا از نگاه اسلام، گناه بزرگی شمرده می شود.
مولانا امامی غوری می گوید: "آنانیکه خواهر ما آریانا سعید را متهم به فحاشت کرده و اتهام های نا بجا و ناروایی را در مورد او وارد می کنند، هیچگونه آگاهی از دین و شریعت ندارند، زیرا از دید اسلام بهتان، افترا و تهمت گناه بس بزرگی است که مسلمانان باید از آن اجتناب کنند".
آقای غوری به روایت از احادیث اسلامی می گوید که یک مسلمان تا زمانیکه با چشم سر، شری را از مسلمان دیگر ندیده است، باید در مورد وی گمان نیک داشته باشد.
شهرنشینان روستایی
اینکه چی عوامل اجتماعی سد راه فعالیت زنان در عرصه های گونه گون می گردد، خانم ثریا پاکزاد، فعال حقوق زن می گوید که یکی از عوامل آن" پدیده شهر نشینی با ذهنیت دهاتی" است.
خانم پاکزاد به این باور است که روستانشینان با وصفی که در شهر ها مسکن گزین شده اند، تفکر دهاتی را با خود آورده اند. او می گوید که شیرازۀ شهری و ولایتی به هم خورده و روستاییان شهرنشین با نگاه سنتی و ده نشینی به رویداد ها می نگرند که از دید آنان زن باید در چارچوب محدودیت های سنتی به سر برده و فراتر از آن حقی نداشته باشد.
خانم پاکزاد دولت را نیز مسوول دانسته می گوید که بر اساس قانون افغانستان هتک حرمت و توهین به یک فرد جرم بوده و حکومت می تواند مرتکبین آنرا تحت پیگرد قانونی قرار دهد.
در پهلوی این مساله، خانم پاکزاد به گردهمآیی ها و نشست هایی علیه آزادی های اجتماعی و حقوق زن نیز اشاره می کند که به باور او می تواند بر روان نوجوانان و مردان جوان تاثیر گذار بوده و آنان را در برابر این آزادی ها تحریک کند.
خانم سعید می گوید: " من روزانه پیام های زشت و دشنام هایی در یافت می کنم که مرا بسیار ناراحت می سازد. باور کنید، از زمانیکه به افغانستان رفت و آمد می کنم، یگانه ارادۀ من فقط و فقط خدمت و کار به مردم و وطنم بوده است. وقتی می بینم که شماری از مردم، از هنرم تعبیر نادرستی می کنند، بسیار رنج می برم."
مانند آریانا سعید، شمار زیادی از زنان و دختران هنرمند، ژورنالیست و فعالان مدنی و حقوق بشر نیز با تهدید، ضرب و شتم و افترا های مشابهی روبرو گردیده، در انزوا قرار داده شده، زخم برداشته و یا هم به زندگی شان پایان بخشیده اند.
مخالفت اسلام با افترا
روزنامۀ کریسچن ساینس مانیتور چندی پیش در همین رابطه در گزارشی نوشت که به اساس یافته آن نشریه تا هنوز ذهنیت سنتی و مرد سالاری در جامعۀ افغانی حاکم است.
از جانب دیگر، برخی از آگاهان امور دینی می گویند که گاهگاهی مخالفان آزادی های اجتماعی و حقوق زن، از دین برای تعبیر اعتراضات شان سوء استفاده می کنند.
مولانا عبدالقادر امامی غوری آگاه امور دینی می گوید که بستن افترا و تهمت نابجا از نگاه اسلام، گناه بزرگی شمرده می شود.
آقای غوری به روایت از احادیث اسلامی می گوید که یک مسلمان تا زمانیکه با چشم سر، شری را از مسلمان دیگر ندیده است، باید در مورد وی گمان نیک داشته باشد.
شهرنشینان روستایی
اینکه چی عوامل اجتماعی سد راه فعالیت زنان در عرصه های گونه گون می گردد، خانم ثریا پاکزاد، فعال حقوق زن می گوید که یکی از عوامل آن" پدیده شهر نشینی با ذهنیت دهاتی" است.
خانم پاکزاد به این باور است که روستانشینان با وصفی که در شهر ها مسکن گزین شده اند، تفکر دهاتی را با خود آورده اند. او می گوید که شیرازۀ شهری و ولایتی به هم خورده و روستاییان شهرنشین با نگاه سنتی و ده نشینی به رویداد ها می نگرند که از دید آنان زن باید در چارچوب محدودیت های سنتی به سر برده و فراتر از آن حقی نداشته باشد.
خانم پاکزاد دولت را نیز مسوول دانسته می گوید که بر اساس قانون افغانستان هتک حرمت و توهین به یک فرد جرم بوده و حکومت می تواند مرتکبین آنرا تحت پیگرد قانونی قرار دهد.
در پهلوی این مساله، خانم پاکزاد به گردهمآیی ها و نشست هایی علیه آزادی های اجتماعی و حقوق زن نیز اشاره می کند که به باور او می تواند بر روان نوجوانان و مردان جوان تاثیر گذار بوده و آنان را در برابر این آزادی ها تحریک کند.