نمایندگی دایمی افغانستان در سازمان ملل متحد می‌گوید که ولی نعیمی، معاون و وزیر مختار این نمایندگی به جای نصیر احمد فایق مسوولیت سرپرستی این نمایندگی را به عهده گرفته است.
این نمایندگی روز چهارشنبه نهم فبروی (۲۰ دلو) با نشر اعلامیه‌ای در صفحۀ تویترش نگاشته است که پس از استعفای غلام محمد اسحاق‌زی، نماینده پیشین افغانستان در این سازمان، به دلیل بیماری ولی نعیمی که معاون آقای اسحاق‌زی بود، سرپرستی این نمایندگی به گونۀ موقت به نصیر احمد فایق سپرده شده بود.
در این اعلامیه آمده است: "اعتبار از تاریخ چهارم فبروری ۲۰۲۲ و با در نظرداشت صحت‌یابی محترم محمد ولی نعیمی، وزیر مختار و معاون این نمایندگی، طبق نورم‌های تشریفاتی سازمان ملل متحد، که سلسلتاً بعد از سفیر و نماینده دایمی، معاون وی عهده‌دار امور می‌باشد، ایشان رسماً مسوولیت رهبری نمایندگی را منحیث شارژدافیر بر عهده گرفته و به کار خود ادامه می‌دهند."
نمایندگی دایمی افغانستان در سازمان ملل متحد همچنین گفته است که این موضوع قبلاً توسط نامۀ حنیف اتمر به دفتر منشی عمومی این سازمان اخبار شده است. در این اعلامیه نمایندگی افغانستان در سازمان ملل متحد از آقای اتمر به عنوان "وزیر خارجۀ جمهوری اسلامی افغانستان" یاد شده است.
این در حالی است که روز گذشته نصیر احمد فایق گفت که نامهٔ محمد حنیف اتمر، وزیر خارجهٔ حکومت پیشین افغانستان، عنوانی منشی عمومی این سازمان "خلاف قانون" است و به گفتۀ وی هدایت و اوامر مقام‌های پیشین افغانستان غیرقانونی است و جنبهٔ الزامی ندارد.
نصیر احمد فایق که به تاریخ ۱۵ دسمبر ۲۰۲۱ مسوولیت نمایندگی دایمی افغانستان در ملل متحد را بر عهده گرفت، در مصاحبه و پیام ایمیل به صدای امریکا گفت که ارسال نامه از سوی آقای اتمر نه تنها "غیرقانونی" است که به گفتۀ وی در آن مهر "جعلی" کار گرفته شده است. او گفت که این موضوع را به دفتر منشی عمومی ملل متحد اطلاع داده است.
آقای فایق همچنین گفت: "ادامه کار من بر اساس موکول نمودن تصمیم کمیته اعتباردهی مجمع عمومی سازمان ملل متحد که در ماه دسامبر ۲۰۲۱ در مورد کرسی افغانستان صورت گرفت، می باشد."
مجمع عمومی ملل متحد به تاریخ ششم دسمبر تصمیم گرفت که غلام محمد اسحاق‌زی، منحیث نمایندهٔ دایمی افغانستان در ملل متحد باقی بماند، اقدامی که با انتقاد طالبان مواجه شد و این تصمیم را "غیرعادلانه" خواندند.
ملل متحد در سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ که طالبان بر افغانستان مسلط بودند، این گروه را به رسمیت نشناخته بود و در آن زمان حکومت به رهبری برهان‌الدین ربانی، رییس جمهور پیشین افغانستان را که بر بخش کوچک جغرافیای آن کشور کنترول داشت و در برابر طالبان مقاومت می‌کرد، به صفت حکومت مشروع افغانستان به رسمیت می‌شناخت.