هزاران بیمار کووید۱۹ در هند به یک نوع عفونت کشندهٔ فنگسی (قارچ) مبتلا شده اند که مشکلات از پیش پیچیدهٔ همه گیری کروناویروس را پیچیده‌تر ساخته است.
عامل این عفونت کشنده موکورمایکوزس یا فنگس سیاه می‌باشد که معمولاً در خاک و نباتات پوسیده به ویژه برگ‌ها یافت می‌شود.
اسپورها (تخمه‌ها) فنگس سیاه از طریق تنفس وارد بدن شده و انسان را به این عفونت مبتلا می‌سازد. این فنگس بیشتر در شفاخانه‌ها و خانه‌ها توسط ماشین‌های مرطوب‌کنندهٔ هوا و بالون های اکسیجن حاوی آب آلوده پخش می‌شود.
در مجموع سیستم دفاعی یا ایمنی بدن این فنگس را از بین می‌برد و فقط کسانی که سیستم ایمنی ضعیف دارند، مانند بیماران سرطان، به آن مبتلا می‌شوند.
اما چرا بیماران کووید۱۹؟
بیماری کووید۱۹ سبب یک پدیدهٔ خطرناک به نام "طوفان سایتوکین" در بدن انسان می‌شود.
"طوفان سایتوکین" یک واکنش فیزیولوژیکی در انسان و سایر حیوانات است که به واسطه آن سیستم معافیتی بدن موجب تولید و ترشح کنترول نشده و بیش از حد یک نوع ماده کیمیایی تشدید‌کننده التهاب به نام "سایتوکین" می‌شود.
مادهٔ سایتوکین سبب تخریب حجرات و اعضا در بدن می‌شود و داکتران برای جلوگیری از "طوفان سایتوکین" ادویه سترویید تجویز می‌کنند. هردو، "طوفان سایتوکین" و سترویید باعث تضعیف قدرت دفاعی و افزایش سطح قند در بدن شده و زمینهٔ رشد فنگس‌ها را مساعد می‌سازد.
موارد آن در هند
براساس گزارش هندوستان تایمز به نقل از اسناد یک محکمهٔ دولتی، حداقل ۷۲۵۰ مورد این بیماری در هند وجود دارد.
کم از کم نه ایالت هند این عفونت را یک فراگیر اعلام کرده و چندین شهر بخش‌های ویژه برای این بیماران در شفاخانه‌ها ایجاد کرده اند.
مقامات آمار تلفات ناشی از این عفونت را اعلام نکرده اند، اما بر اساس گزارش هندوستان تایمز ،کم از کم ۲۱۹ نفر پس از ابتلا به آن جان باخته اند.
تداوی
ادویه انتخابی این عفونت آمفوتریسین بی است و چون آمار مبتلایان از ده‌ها در سال، به یکبارگی به هزاران نفر رسیده است، هند با کمبود شدید آن مواجه است.
دولت و شرکت‌های دارویی هند در تلاش اند تا تولید این دارو را افزایش دهند.
این عفونت چقدر خطرناک است؟
این عفونت به دلیل نوعیت تهاجمی و کشنده بودنش باید زود از بین برود. بعضی اوقات جراحان مجبورند بینی، چشم یا حتی فک (الاشه) بیماران را بردارند تا جلو رسیدن آن به مغز را بگیرند.
براساس آمار مرکز کنترول و وقایه امراض ایالات متحده، میزان مرگ و میر این عفونت ۵۴ در صد است.
این بیماری ساری نیست، اما می‌تواند ظرف چند روز جان بیمار را بگیرد. پیش از این در هند معمولاً سالانه ده‌ها نفر به این بیماری مبتلا می‌شدند.