شماری از فعالان حقوق زن و مدافعان حقوق بشر که از چندین روز به این طرف در کشورهای مختلف اعتصاب غذایی کرده اند، از سکوت جامعه بین المللی انتقاد کردند.
تمنا زریاب پریانی، فعال حقوق زن که از ۱۰ روز به این طرف در شهر کلن آلمان در اعتصاب غذایی به سر می‌برد، در شبکۀ اجتماعی ایکس گفته است که افغانستان باید به عنوان کشوری که در آن "آپارتاید جنسیتی" وجود دارد به رسمیت شناخته شود.
او نگاشته است: "ما می‌میریم، اما متوقف نمی‌شویم، ما عمل می‌خواهیم. چرا دنیا ساکت است؟ این یک سکوت شرم آور است".
مینه رفیق، فعال حقوق بشر که از شش روز به اینسو در شهر اسلو، پایتخت ناروی، و در مقابل پارلمان آن کشور اعتصاب غذایی کرده است، با نوشتن شعاری از همه سیاستمداران، اعضای پارلمان و وزیر خارجۀ ناروی پرسیده است که آیا آمادۀ یازدهم سپتمبر دیگر استند یا نه؟
مینه رفیق افزود: "اگر[آماده] نیستند، پس به گروه فاشیستی و تروریستی طالبان نه بگویند، رد بکنند، باید طالبان را به رسمیت نشناسند."
در حملات یازدهم سپتمبر ۲۰۰۱ میلادی ۱۹ تن از عناصر القاعده که بیشتر شان اتباع عربستان سعودی بودند، چهار طیاره مسافربری را ربودند و دو طیاره را به برج‌های دوگانهٔ مرکز جهانی تجارت در شهر نیویارک، طیاره سومی را به ساختمان پنتاگون، مقر وزارت دفاع امریکا تصادم داده و طیاره چهارمی پس از درگیری مسافران و خدمه با مهاجمان در مزرعه‌ای در شهر شانکسویل، ایالت پنسلوانیا سقوط کرد.
در مجموع، حملات تروریستی آن روز ۲۹۷۷ کشته بر جا گذاشت.
مینه رفیق از همه مردم و کسانی که طرفدار آزادی اند، خواست که از اعتصاب غذایی فعالان حقوق بشر و مدافعان حقوق زن، حمایت کنند.
به گفتۀ این فعال حقوق بشر، اعتصاب غذایی آنان برای یک قوم، یک سازمان و یا یک انجمن نیست، بلکه برای انسانیت، آزادی و برابری است.
مهره فابی، یکی از مدافعان حقوق دگرباشان جنسی افغانستان، نیز از چهار روز به این طرف در سویدن به این اعتصاب غذایی پیوسته است. او روز یکشنبه دهم سپتمبر (۱۹ سنبله) با فرستادن نوار تصویری گفت که در خیمه تحصن به تنهایی مبارزه می‌کند.
او گفت: "هیچ حمایتی از طرف جامعه روشنفکران، فیمینیست‌ها، فعالان حقوق زن، جامعه مدنی و هنرمندان افغان دریافت نکرده ام. همچنان سازمان حقوق بشر هنوز در رابطه به اعتصاب من خاموش است."
این در حالی است که اعتصاب غذایی این فعالان حمایت‌هایی را از داخل و بیرون افغانستان به دنبال داشته است.
جنبش زنان تخار و بدخشان روز گذشته با نشر قطعنامه‌ای گفت که آنها دست به اعتصاب غذایی زده اند نه به عنوان یک اقدام اعتراضی، بلکه به عنوان در خواستی قدرتمند برای هم‌وطنان خود.
در قطعنامه آمده است که اعتصاب غذایی این فعالان به خاطری است که جهان به خواسته‌های آنان رسیدگی کرده و بپذیرد که در افغانستان "اپارتاید جنسیتی" جریان دارد.
این در حالی است که از دوسال به این طرف، حکومت طالبان کم و بیش ۵۰ فرمان را صادر کرده که حقوق اولیه زنان را محدود کرده است. از منع آموزش مکتب گرفته تا ممانعت از تحصیل، کار، تردد، تفریح و آرایش.
به باور معترضان و اعتصاب‌کنندگان، زنان افغانستان به دلیل جنسیت شان از حقوق انسانی شان محروم شده اند و باید در برابر این همه "جنایت" اقدام رسمی و مستحکم صورت بگیرد.
قطع کمک‌های مالی به طالبان زیر نام کمک‌های بشری، منع سفرهای مقامات طالبان و آزادی همه زندانیان سیاسی بی هیچ قید و شرطی از دیگر خواست‌های اعتصاب‌کنندگان است.
این اعتصاب غذایی که به تاریخ اول سپتمبر نخست در شهر کلن آلمان آغاز شد، به چندین کشور از جمله داخل افغانستان گسترش یافت. قرار است که اعتصاب‌کنندگان تا دوازدهم سپتمبر به این اعتصاب شان ادامه دهند.