دانشمندان در میان ابرهای تیزابی سیارهٔ زهره گازی را شناسایی کرده اند که در گذشته در آن دیده نشده بود؛ گازی که ممکن نشانه‌ای از موجودیت حیات در این سیارهٔ جهنم مانند باشد.
موجودیت گاز تضمین کننده موجودیت حیات نیست، اما بیانگر انکشافات جاری در زهره است؛ انکشافاتی که بشر در مورد آن به صورت کل نمی‌داند.
گازی که تازه در زهره شناسایی شده است، گاز سمی فسفین و مالیکول‌های انفجاری است که مانند سیر و ماهی گندیده، بد بو است.
این گاز در یکی از لایه های ابر سیارهٔ زهره کشف شده است؛ جاییکه درجه حرارت نزدیک به درجهٔ حرارت زمین است.
به گفتۀ دیوید کلمینتس، فزیک‌دان در امپریل کالج لندن که عضو این تیم تحقیقاتی است، دانشمندان توانسته اند مقدار اندکی از گاز را شناسایی کنند؛ به اندازۀ چند قاشق غذا خوری در یک حوض آب بازی معیاری المپیک.
با آنهم، دانشمندان می‌گویند که یافتن این مقدار گاز در زهره جالب است، زیرا انسان‌ها در این زمین می‌دانند که این گاز چگونه به وجود می‌آید. این گاز یا توسط انسان‌ها ساخته و تولید می‌شود و یا به گونه طبیعی به میان می‌آید.
فسفین در آب‌های ایستاده (باتلاق و مرداب) یافت می‌شود؛ جاییکه گفته می‌شود توسط مکروب‌ها تولید می‌گردد. این گاز همچنان در روده‌ها و مواد فضله‌ٔ حیوانات نیز یافت می‌شود.
گاز فسفین با حیات در زمین همراه است و این امکان را افزایش می‌دهد که مکروب‌ها در ابرهای سیارهٔ زهره نیز وجود دارد.
نظریه یافتن حیات در سیاره زهره نا معقول به نظر می‌رسد زیرا این سیاره زمین وحشی بی ثمر است که توسط اتموسفیر ضخیم کاربن دای‌اوکساید احاطه شده است. درجهٔ حرارت در سطح این سیاره نزدیک به ۹۰۰ درجه فارنهایت می‌رسد.
ابری که در اطراف این سیاره می‌چرخد از قطره‌های سلفوریک ساخته شده که خاصیت بی‌نهایت تیزابی داشته و بشر وسیله اندازه گیری آنرا ندارد.
دانشمندان می‌گویند که خاصیت تیزابی قطره‌های سلفوریک ابرهای زهره میلیارد‌ها مرتبه تیزابی‌تر از تیزابی ترین محیط زمین است.
دانشمندان برای نخستن بار نظریه حیات در زهره را در سال ۱۹۶۷ پیشنهاد کردند و از آن وقت تا حال روی این موضوع حدس زده می‌شود.
در نهایت سوال‌ها برمی‌گردد به این که آیا ما تنها هستیم یا موجودات در سایر سیاره ها و کهکشان‌ها نیز وجود دارد.
اگر حیات در دو سیارهٔ نزدیک به هم موجود بوده می‌تواند، پس احتمال موجود بودن حیات در کهکشان فراوانتر از آن است که گمان می‌رود.