این دومین موج اخراج پناهجویان افغان در یک ماه گذشته می باشد.دیدبان حقوق بشر گفته است که این پناهجویان در حالی به افغانستان برگردانده می‌شوند که کشور شان هم منقسم است و هم نا امن.
پتریشیا گاسمن، پروهشگر ارشد دیدبان حقوق بشر برای افغانستان گفته است، یکی کابل است که دیپلومات های سفارت ها از طریق اسکایپ با همتای های شان در سایر سفارت ها مکاتبه می کنند و در صورت لزوم، آنان توسط هلیکوپتر ها به وزارت های حکومت افغانستان رفت و آمد می کنند.
اما به گفتۀ خانم گاسمن کابل دیگری نیز وجود دارد که جمعیت حدود چهار میلیونی آن در حالی افزایش است و مردم آن همه روز شاهد انفجار و حملات انتحاری است. علاوه بر آن، این بخشی کابل نا چار است تا صد ها هزار مهاجرین که از پاکستان عودت کرده اند و بیجا شدگان داخلی را در خود جا دهد.
در یک سال گذشته، حدود یک میلیون مهاجرین افغان از پاکستان و ایران نیز اخراج شدند
در این بخش کابل، فرصت های اقتصادی کاهش یافته، فعالیت های جامعۀ مدنی با مشکلات دست و پنجه نرم می کند و در نهایت به باور خانم گاسمن، ترس و خوف جاگزین امید و آرزو های شده است که پس از ۲۰۰۱ میلادی در این کشور به وجود آمده بود.
در اکتوبر ۲۰۱۶ میلادی، اتحادیه اروپا بر حکومت افغانستان فشار وارد کرد تا برگشت ده ها هزار پناهجویی را بپذیرد که به کشور های اروپایی سرازیر شده بودند. حکومت آلمان به نوشتۀ گاسمن، تلاش های خود را در قسمت خروج آنعده از پناهجویانی افغان که در خواست پناهندگی شان رد شده است، سرعت بخشیده است—البته بدون اینکه در مورد نا امنی کابل و یا امنیت پناهجویان فکر کند.
دیدبان حقوق بشر همچنان گفته است که در هفتۀ جاری توماس دیمیزیر، وزیر داخلۀ آلمان، افزایش تلفات غیر نظامیان در افغانستان را به گونۀ عمدی نادیده گرفت و ادعا کرد که گروه طالبان "نمایندگان جامعۀ بین المللی" را در افغانستان هدف قرار می دهد—نه مردم افغانستان را. به نوشتۀ خانم گاسمن، وزیر داخلۀ آلمان از طریق تلاش کرد تا خروج پناهجویان افغان از آلمان را توجیه کند.
پناهجویان افغان در حالی از آلمان اخراج می شوند که کشور شان همه روزه شاهد انفجار و انتحار است
اما بر اساس احصائیۀ که از سوی سازمان ملل متحد ارایه شده است، چنین ادعا در مورد تلفات غیر نظامیان در افغانستان رد شده است. به اساس این احصائیه، گروه طالبان و سایر شورشیان در سال ۲۰۱۶ مظاهره چیان ملکی، نهاد های آموزشی و مذهبی و رسانه ها مورد حملات مرگبار قرار دادند که از سال ۲۰۰۱ میلادی به این سو، مرگبار ترین سال در افغانستان بود.
در نوشتۀ خانم گاسمن که در وبسایت دیدبان حقوق بشر نشر شده آمده است که با وجود همه تعهدات و میلیارد ها دالر مصارف، افغانستان یک "داستان" موفق نیست و این کشور در پرتگاه یک بحران بشری قرار گرفته است.
خانم گاسمن توصیه کرده است که آلمان و سایر کشور های عضو اتحادیه اروپا باید روند خروج آنعده از پناهجویانی افغان را که درخواست شان رد شده است، متوقف کند تا اینکه واضح گردد که حکومت افغانستان با موجی از عودت کنندگان که از پاکستان بر گشته اند، چگونه رسیدگی می کند. علاوه بر آن، آنان پناهجویان افغان را باز داشت نکنند و درعوض مطابق قوانین ملی شان، شرایط مناسبی را برای این پناهجویان، فراهم کنند.
دیدبان حقوق بشر گفته است که برگردانیدن پناهجویان از جان گذشتۀ افغان به وضعیت بحرانی افغانستان، نه تنها غیر انسانی است، بلکه این اقدام موجب بی ثباتی بیشتر در آن کشور خواهد شد.