فاصله بین دو سرک که باید میزبان گُلهای رنگارنگ باشد؛ اما با آغاز فصل بهار این گلدانها در هرات به مکان زندگی افراد معتاد به مواد مخدر بدل شده است.
این وضعیت سبب نگرانی باشندگان ولایت هرات شده و آنان میگویند که حضور معتادان در میان بُلوارها تاثیرات منفی بر مردم به ویژه برای کودکان در این شهر داشته است.
شهروندان هرات می گویند که معتادان در داخل بُلوارهای این شهر به گونهٔ آزادانه و در مقابل چشم همگان مواد مخدر استفاده میکنند که سبب شیوع امراض گوناگون میشوند.
برخی باشندگان هرات از مقام های حکومتی میخواهند که برای امنیت خاطر مردم از ورود معتادان در چنین مکانها جلوگیری کنند.
عبدالوحید یک تن از شهروندان هرات گفت: " معتادان سَر سرک مواد مخدر استفاده می کنند و طفلهای مردم و زنان از کنار آنها میگذرند و تمام مردم از دست معتادان به تکلیف استند".
عبدالرشید یوسفی یکی دیگر از شهروندان هرات با ابراز نگرانی گفت: " معتادان میایند و در بلوار ها مینشینند٬ بسیار خرابکاری میکنند و حفظ الصحه را مراعات نمیکنند و همچنان بعضی از اینها باعث انتقال امراض شده اند".
اما معتادانی که این بُلوارها را در شهر هرات محلی برای ادامه زندگیشان انتخاب کرده اند، میگویند که دیگر جایی برای بود و باش ندارند و ناگزیر اند تا شبها را در میان همین بُلوارها روز کنند.
احمد شاه یک تن از معتادان در ولایت هرات افزود: "ما مجبوریم بیاییم داخل جدول یا بُلوار یا کنار دروازه مسجد و کنار راه مزاحم مردم باشیم و دیگر راهی نداریم".
مقام های محلی در ولایت هرات میپذیرند که نبود مکان خاص برای تداوی و نگهداری معتادان در این ولایت سبب شده تا آنان نتوانند تمام معتادان را از سطح شهر جمع آوری کنند.
جیلانی فرهاد سخنگوی٬ والی هرات به صدای امریکا گفت هر چند بسیاری از معتادان را از داخل بلوارهای شهر دور رانده اند، اما آنان دوباره به داخل شهر برگشته اند.
آقای جیلانی افزود: "ما هر چند گاهی اقدام به جمع آوری معتادین میکنیم اما به دلیل نبود اماکن خاص غرض نگهداری و تداوی افراد با مشکلات جدی مواجه میشویم و در صورتیکه مکان مشخص یا امکانات یا منابعی از سوی ادارات مرکزی در اختیار ما قرار بگیرید ما قادر خواهیم بود حتی در ظرف یک ماه چهره شهر هرات را تغییر دهیم و دیگر شهروندان شاهد زندگی معتادین در شهر هرات نباشند."
براساس آمارها، هم اکنون بیش از ۶۰ هزار فرد معتاد به مواد مخدر در ولایت هرات حضور دارند که بیشتر آنان مکانی برای زندگی نداشته و در کنار سرک ها، میان بلوارها و مخروبه ها بود و باش دارند.