یک مسوول سازمان دیدبان حقوق بشر می‌گوید که طالبان به دنبال کسب مشروعیت اند و در این راستا زنان افغانستان مانع بزرگی استند.
هیدر بار، مسوول بخش زنان در دیدبان حقوق بشر ناوقت پنجشنبه ۳۰ نومبر (نهم قوس) در بیانیۀ مشترک با سحر فطرت، دستیار پژوهشگر بخش زنان در این سازمان گفت که طالبان به سرکوب زنان در افغانستان ادامه داده و زنان با خطرهای متعدد چون بازداشت خودسرانه، تهدید و شکنجۀ این گروه مواجه اند.
هیدر بار گفته است: "طالبان می‌خواهند به طور رسمی به عنوان حکومت افغانستان شناخته شوند. فعالان زن افغان بزرگترین مانع برای دستیابی به این امر هستند. جهان باید برای ایستادن در کنار زنان افغان، که ریسک می‌کنند و بلندکردن صدای شان را از دست می‌دهند، بیشتر تلاش کند".
در این بیانیه از ژولیا پارسی، ندا پروانی، منیژه صدیقی و پریسا آزاد نام برده شده که در زندان طالبان به سر می‌برند. دیدبان حقوق بشر تاکید کرده است که تعداد بیشتری از فعالان زن و زنان معترض توسط طالبان زندانی شده اند که هنوز نام شان علنی نشده است.
به گفتۀ این مسوولان دیدبان حقوق بشر، هنگامی که طالبان در اگست ۲۰۲۱ دوباره بر افغانستان مسلط شدند، قصد آنها برای نقض حقوق زنان و دختران بلافاصله آشکار شد.
بیانیه به آغاز سریع اعتراضات زنان در برابر تصامیم طالبان در خیابان‌ها، حمل شعارهای "نان، کار، آزادی" توسط زنان اشاره کرده است که به گفتۀ این سازمان، طالبان با خشونت، بازداشت و شکنجه به این همایش‌های اعتراضی پاسخ دادند.
هیدر بار در این بیانیه گفته است: "طالبان از آن زمان جریان پایدار بازداشت زنان، خاموش‌کردن [صدای] آنان را [ادامه داده اند] که این [اقدام] خانواده‌های آنها را وحشت‌زده می‌کنند".
به گفتۀ او بیشتر زنانی که در بازداشت طالبان به سر می‌برند، معترضان بوده اند، اما زنانی که مکاتب مخفیانۀ دخترانه را اداره می‌کردند، نیز مورد هدف طالبان قرار گرفته اند.
یک فعال حقوق زنان به دیدبان حقوق بشر گفته است: "اعضای ما از امنیت خود و خانواده‌های خود بسیار نگران هستند. آنها تحت فشار مداوم و ترس از بازداشت قرار دارند".
همچنان در این بیانیه آمده است که در بیشتر موارد وضعیت زنانی که بازداشت شده اند، آشکار نشده، چون خانواده‌ها پنهان‌کاری می‌کنند، به این امید که سکوت بتواند "آزادی بازداشت‌شدگان" را تضمین کند و "سواستفاده‌ها در بازداشت طالبان" را کاهش دهد.
دیدیان حقوق بشر گفته است که خانواده‌ها برای یافتن زنان بازداشت شده، که به طور اجباری ناپدید می‌شوند، تلاش می‌کنند و وقتی آنان را می‌یابند، از وضعیت شان شوکه می‌شوند.
یکی از اعضای خانواده‌های زنان بازداشت‌شده به این سازمان گفته است: "من نمی‌دانم که بر او چه می‌گذرد، در طول بازدید، او نتوانست سخنان خود را تمام کند. او بعد از چند کلمه سکوت کرد."
به گفتۀ دیدبان حقوق بشر، زنان با اعضای خانواده از جمله فرزندان کوچک بازداشت شده اند و در شرایط سواستفاده نگه داشته می‌شوند و گاه شکنجه می‌شوند.
این سازمان گفته است که اگر این زنان آزاد نیز شوند، طالبان آنان را تهدید می‌کنند که اگر دوباره فعالیت کنند، دارایی‌های خانواده‌های شان را مصادره خواهند کرد.
طالبان هنوز در مورد این بیانیۀ دیدبان حقوق بشر واکنش نشان نداده است، اما حکومت این گروه طی بیش از دو سال گذشته علاوه بر سرکوب اعتراضات مدنی زنان و بازداشت شماری از آنان، محدودیت‌های فزاینده را بر زنان و دختران این کشور وضع کرده اند.
آنان آموزش دختران بالاتر از صنف ششم، تحصیل دختران و زنان در دانشگاه‌ها و موسسات تحصیلات عالی و کار آنان در اداره‌های دولتی را به جز از سکتورهای معدود، منع کردند.
علاوه بر این، منع کار زنان در موسسات غیرحکومتی داخلی و خارجی به شمول دفاتر ملل متحد، منع رفتن زنان به حمام‌های عمومی، پارک‌های تفریحی و ورزشگاه‌ها و بستن آرایشگاه‌های زنانه بخشی از این محدودیت‌های طالبان بر زنان و دختران افغان اند.
با وجود این محدودیت‌ها، برخی مقامات طالبان بارها گفته اند که حقوق زنان در چارچوب شرعی تامین است.