یک نهاد تحقیقاتی هند از حکومت افغانستان خواسته است تا در مورد برنامه صلح با طالبان، ضمانت های لازم را به کشورهای منطقه و اپوزیسیون سیاسی بدهد.
گزارش نهاد تحقیقاتی دهلی بیشتر در رسانه های پاکستانی بازتاب یافته است. این گزارش با نگرش ستراتیژیک به آینده افغانستان، دو سال آینده را سرنوشت ساز خوانده و بیان داشته است که در این مدت نه تنها تحولات مهم سیاسی بوقوع خواهد پیوست بلکه دورنمایی جنگ و صلح هم باید تعیین شود.
در گزارش گفته شده است که نگرانی کشورهای همسایه افغانستان در باره گفتگوهای صلح با طالبان می تواند از طریق ارایه ضمانت های قناعت بخش برای مخالفین سیاسی و حکومت های همسایه، از میان برداشته شود. این ضمانت ها را میتوان با تصویب جزئیات برنامه صلح توسط شورای ملی یا لویه جرگه تامین نمود.
رادها کمار، رئیس نهاد تحقیقاتی دهلی، در یک مصاحبه ویژه به رادیو آشنا صدای امریکا گفت که ارایه ضمانت ها به مخالفین سیاسی حکومت رئیس جمهور حامد کرزی و کشورهای منطقه نباید به مفهوم حمایت دهلی نو از اپوزیسیون تلقی شود. به گفته یی داکتر کمار "هند از دولت افغانستان حمایت می کند، نه از گروه ها."
همکاریهای منطقه ای
رادها کمار می گوید که همه کشورهای منطقه علاقمند روابط تجارتی و اقتصادی با افغانستان هستند، اما پاکستان می تواند این علاقمندی را بیشتر تبارز دهد.
رادها گفت "شما نیاز به اراده سیاسی دارید تا بتوانید که روابط تجارتی مستحکم داشته باشید، چیزی که ما روی آن تمرکز بیشتر داریم. کشور های منطقه علاقمند روابط تجارتی بهتر هستند زیرا کشور های جنوب آسیا، بازار های تجارتی خوبی را برای بهبود اقتصاد خود پیشکش می کنند و این کشور ها دارای منابع طبیعی نیز می باشد. روسیه نیزعلاقمند این برنامه ها است."
اگر چه سیاست های هند و پاکستان در افغانستان متضاد دانسته می شوند اما داکتر کمار گفت که هند هیچگاهی در جنگ های تحمیلی در افغانستان، نقش نداشته است.
او گفت "در سه سال گذشته ما تلاش ورزیدیم تا برای رفع ابهامات میان پاکستان، افغانستان و هند کار کنیم و تا حدی موفق هم شدیم که برای پاکستان واضح سازیم که هند کدام موقف جاه طلبانه استراتژیک را در منطقه نمی خواهد بلکه منافع استراتژیک هند این است تا قلمرو افغانستان باز برای آموزش ملیشه ها بر ضد هند استفاده نشود - طوری که در گذشته شده بود."
داود مرادیان، رئیس مرکز مطالعات استراتیژیک افغانستان، دموکراسی و امنیت منطقوی را دو عنصر اساسی مشترک در روابط هند و افغانستان می داند. او می گوید که سیاست های هند در قبال افغانستان، از حمایت وسیع بین المللی برخوردار است – چیزی که پاکستان آنرا ندارد.
مرادیان گفت "آنچه مهم است این است که ایالات متحده امریکا، کشور های اروپایی و عضو ناتو، کشور های آسیای میانه، ایران، روسیه و حتی کشورهای چون عربستان سعودی و امارات متحده عربی با روش ها هند در قبال افغانستان هم نظر اند. تنها بازیگری که نقش هند را نمی خواهد، نظامی ها و استخبارات پاکستان می باشد."
نفوذ نرم یا قدرت سخت؟
در مراسم نشر گزارش نهاد تحقیقاتی دهلی، سلمان خورشید، وزیر خارجه هند گفت که کشورش نمی تواند در قبال مسایل افغانستان تماشاچی باقی بماند. او گفت که تحولات در افغانستان بر اوضاع و منافع هند تاثیر گذار است.
در حالی که دولت های منطقه برای تثبیت نقش شان در افغانستان پس از سال ۲۰۱۴ آمادگی می گیرند، هند و چین دو کشوری اند که برای سرمایه گذاری در استخراج معادن افغانستان اظهار علاقمندی کرده اند. اگر چه در گذشته های نقش این دو کشور در جنگ های افغانستان کمرنگ توصیف می شود، اما ظاهراً اینبار موضوع منافع اقتصادی این دو کشور با جنگ و صلح در افغانستان گره خورده است.
رادها کمار از نهاد تحقیقاتی دهلی می گوید که هند برای تامین منافع اش نباید تنها بر روشهای سنتی نفوذ نرم اتکا ورزد و در صورت تقاضای دولت متحد، سیاست های سخت تری را اتخاذ کند.
در گزارش گفته شده است که نگرانی کشورهای همسایه افغانستان در باره گفتگوهای صلح با طالبان می تواند از طریق ارایه ضمانت های قناعت بخش برای مخالفین سیاسی و حکومت های همسایه، از میان برداشته شود. این ضمانت ها را میتوان با تصویب جزئیات برنامه صلح توسط شورای ملی یا لویه جرگه تامین نمود.
رادها کمار، رئیس نهاد تحقیقاتی دهلی، در یک مصاحبه ویژه به رادیو آشنا صدای امریکا گفت که ارایه ضمانت ها به مخالفین سیاسی حکومت رئیس جمهور حامد کرزی و کشورهای منطقه نباید به مفهوم حمایت دهلی نو از اپوزیسیون تلقی شود. به گفته یی داکتر کمار "هند از دولت افغانستان حمایت می کند، نه از گروه ها."
همکاریهای منطقه ای
رادها کمار می گوید که همه کشورهای منطقه علاقمند روابط تجارتی و اقتصادی با افغانستان هستند، اما پاکستان می تواند این علاقمندی را بیشتر تبارز دهد.
رادها گفت "شما نیاز به اراده سیاسی دارید تا بتوانید که روابط تجارتی مستحکم داشته باشید، چیزی که ما روی آن تمرکز بیشتر داریم. کشور های منطقه علاقمند روابط تجارتی بهتر هستند زیرا کشور های جنوب آسیا، بازار های تجارتی خوبی را برای بهبود اقتصاد خود پیشکش می کنند و این کشور ها دارای منابع طبیعی نیز می باشد. روسیه نیزعلاقمند این برنامه ها است."
اگر چه سیاست های هند و پاکستان در افغانستان متضاد دانسته می شوند اما داکتر کمار گفت که هند هیچگاهی در جنگ های تحمیلی در افغانستان، نقش نداشته است.
او گفت "در سه سال گذشته ما تلاش ورزیدیم تا برای رفع ابهامات میان پاکستان، افغانستان و هند کار کنیم و تا حدی موفق هم شدیم که برای پاکستان واضح سازیم که هند کدام موقف جاه طلبانه استراتژیک را در منطقه نمی خواهد بلکه منافع استراتژیک هند این است تا قلمرو افغانستان باز برای آموزش ملیشه ها بر ضد هند استفاده نشود - طوری که در گذشته شده بود."
داود مرادیان، رئیس مرکز مطالعات استراتیژیک افغانستان، دموکراسی و امنیت منطقوی را دو عنصر اساسی مشترک در روابط هند و افغانستان می داند. او می گوید که سیاست های هند در قبال افغانستان، از حمایت وسیع بین المللی برخوردار است – چیزی که پاکستان آنرا ندارد.
مرادیان گفت "آنچه مهم است این است که ایالات متحده امریکا، کشور های اروپایی و عضو ناتو، کشور های آسیای میانه، ایران، روسیه و حتی کشورهای چون عربستان سعودی و امارات متحده عربی با روش ها هند در قبال افغانستان هم نظر اند. تنها بازیگری که نقش هند را نمی خواهد، نظامی ها و استخبارات پاکستان می باشد."
نفوذ نرم یا قدرت سخت؟
در مراسم نشر گزارش نهاد تحقیقاتی دهلی، سلمان خورشید، وزیر خارجه هند گفت که کشورش نمی تواند در قبال مسایل افغانستان تماشاچی باقی بماند. او گفت که تحولات در افغانستان بر اوضاع و منافع هند تاثیر گذار است.
در حالی که دولت های منطقه برای تثبیت نقش شان در افغانستان پس از سال ۲۰۱۴ آمادگی می گیرند، هند و چین دو کشوری اند که برای سرمایه گذاری در استخراج معادن افغانستان اظهار علاقمندی کرده اند. اگر چه در گذشته های نقش این دو کشور در جنگ های افغانستان کمرنگ توصیف می شود، اما ظاهراً اینبار موضوع منافع اقتصادی این دو کشور با جنگ و صلح در افغانستان گره خورده است.
رادها کمار از نهاد تحقیقاتی دهلی می گوید که هند برای تامین منافع اش نباید تنها بر روشهای سنتی نفوذ نرم اتکا ورزد و در صورت تقاضای دولت متحد، سیاست های سخت تری را اتخاذ کند.