حکومت هند روز چهارشنبه ۲۰ سپتمبر (۲۹ سنبله) به شهروندان آن کشور به ویژه محصلان هشدار داد که اگر برنامهٔ سفر یا اقامت در کانادا را دارند "نهایت احتیاط" را به خرج دهند.
تنش میان اوتاوا و دهلی جدید پس از آن بروز کرد که جستن ترودو، صدر اعظم کانادا، هند را به دست داشتن در قتل هردیپ سینگ نیجار، یک فعال سیک در کانادا متهم کرد. اتهامی که هند آن را رد کرده و "مضحک" خواند.
وزارت خارجهٔ هند با نشر بیانیه‌ای گفت: "تهدیدات به صورت اخص متوجه دپلوماتان و آن بخش‌های جامعهٔ هندی است که مخالف اجنداهای ضد هندی اند."
در این بیانیه آمده است: "با توجه به فضای رو به وخامت امنیتی در کانادا، به محصلان هندی به گونهٔ مشخص توصیه می‌شود که حد نهایی احتیاط را به خرج داده و مراقب باشند."
بر اساس آمار آموزش بین‌المللی کانادا، سال گذشته، هندی‌ها حدود ۴۰ درصد محصلان خارجی را در دانشگاه‌ها و نهادهای تحصیلی کانادا تشکیل می‌دادند.
جستن ترودو، صدر اعظم کانادا، روز گذشته در پارلمان این کشور گفت که ادارات امنیتی کانادا اتهامات معتبری را دنبال می‌کنند که میان کشته شدن نیجار و حکومت هند، رابطهٔ بالقوهٔ را نشان می‌دهد.
هند از آغاز این ماجرا، اتهامات وارده را رد کرده است. ای اس دولت، رییس پیشین بخش استخبارات خارجی هند به روزنامه پرس ترست هند گفت: "ما پی انجام چنین کارها نمی‌رویم...ما در صدد ترور کسی نیستم---بگذارید این را واضح بگویم."
نرندرا مودی، صدر اعظم هند از دیر زمان، با اشاره به حضور شماری از رهبران جدایی طلب سیک هندی در کانادا مدعی است که اوتاوا به تروریستانی پناه داده است که خواستار مبدل شدن ایالت پنجاب هند به کشور مستقل خالستان اند.
نیجار پیش از آنکه در ماه جون در شهر ونکوور ایالت بریتش کولمبیای کانادا کشته شود، از سوی حکومت هند به اتهام قتل زیر پیگرد قرار داشت. هرچند کانادا گفته است که نیجار در هیچ کشوری مرتکب عمل دهشت افگنی نشده است.
نیجار زمانی کشته شد که می‌خواست یک همه‌پرسی غیررسمی را در رابطه به یک کشور مستقل برای سیک‌ها در هند راه اندازی کند.
هند نگران است که فعالیت‌های سیاسی به طرفداری از خالستان در کانادا سبب دامن زدن جنبش‌ها در داخل هند شود. حکومت مودی همواره کانادا را ترغیب کرده است تا جدایی طلبان طرفدار خالستان را سرکوب کند.
کانادا بزرگترین جمعیت سیک را در بیرون از هند دارد و بر اساس سرشماری سال ۲۰۲۱، شمار سیک‌ها در کانادا به حدود ۷۷۰ هزار نفر می‌رسید.
جدایی طلبی و مبارزه برای ایجاد خالستان در دههٔ ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ به شورشگری خونینی در هند منتج شد که در آن هزاران نفر، به شمول مقامات بلند‌پایهٔ هندی، کشته شدند. اما این جنبش اکنون از حمایت اندکی در پنجاب برخوردار است.