شهروندان ایران روز جمعه پنجم جولای (۱۵ سرطان) در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری کشور شان اشتراک کردند تا از میان دو نامزد پیشتاز- مسعود پزشکیان، اصلاح طلب و سعید جلیلی، محافظه‌کار، یکی را انتخاب کنند.
انتخابات ریاست جمهوری ایران در پی مرگ ابراهیم رییسی، رییس جمهور پیشین ایران، برگزار شد. رییسی به تاریخ ۱۹ ماه می سال روان میلادی در اثر سقوط هلیکوپتر کشته شد.
پزشکیان در دور نخست انتخابات که جمعه گذشته برگزار شد، بیش از ۱۰ میلیون ۴۰۰ هزار رای به دست آورد و سعید جلیلی که در جایگاه دوم قرار گرفت، بیش از نه میلیون ۴۰۰ هزار رای را به دست آورد.
مشارکت مردم دور نخست انتخابات در پایین‌ترین سطح قرار داشت و این وضعیت پرسش‌هایی عمده را مطرح کرده است.
انتخابات ریاست جمهوری ایران در حالی برگزار شده است که تنش‌ها در شرق میانه به ویژه جنگ میان اسراییل و گروه حماس در نوار غزه به منطقه گسترش یافت است.
ایران در ماه اپریل برای نخستین بار حملات مستقیم را بر اسراییل انجام داد. در عین حال، گروه‌های شبه نظامی از جمله حزب‌الله لبنان و شورشیان حوثی‌های یمن که از حمایت تهران برخوردار‌اند، نیز در برابر اسراییل درگیری تبادل آتش استند.
در عین حال، ایران یورانیم خود را تقریبا در حد ساخت سلاح هسته‌ای غنی ساخته است و اگر بخواهد سلاح هسته‌ای تولید کند، تهران این مواد کیمیایی را در چندین پایگاه هسته‌ای خود ذخیره کرده است.
رییس جمهور آینده ایران ممکن است پالیسی‌های خارجی خود را آن گونه که صلاح می داند، شکل دهد، چه از طریق همکاری با غرب و چه با مخالفت با آن. اما صرف نظر از اینکه کدام یک از دو نامزد- مسعود پزشکیان یا سعید جلیلی -در انتخابات برنده خواهد شد، علی خامنه‌ای، رهبر ایران، منحیث تصمیم گیرنده نهایی در مسایل دولتی باقی خواهد ماند.
با آنکه پزشکیان اصلاح طلب در دور نخست انتخابات بیشترین آرای مردم را به دست آورد، جلیلی تلاش کرده است تا حمایت آنعده از رای دهندگان را به دست بیاورد که از به محمد باقر قالیباف، یک محافظه‌کار و رییس پارلمان ایران، را به دست بیاورد.
مسعود پزشکیان، مصطفی پورمحمدی، سعید جلیلی، و محمدباقر قالیباف به عنوان نامزدهای واجد شرایط چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران رقابت کردند.
بسیاری از واجدین شرایط رای دهی در انتخابات جمعه گذشته شرکت نکردند، زیرا هیچ جنبش مخالف در داخل و خارج از ایران وجود ندارد که به طور گسترده مورد قبول مردم قرار بگیرد.
در عین حال، فراخوان‌ها برای تحریم انتخابات نیز صورت گرفته است. نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل که در ایران زندانی است، یکی از افراد برحسته است که خواهان تحریم انتخابات شده است.
از زمانی که دولت جمهور اسلامی ایران در سال ۱۹۷۹ میلادی روی کار آمده است، زنانی که خواهان تغییرات بنیادی استند، از شرکت در رای گیری منع شده اند و انتخابات این کشور بدون حضور ناظران شناخته شده بین المللی برگزار می‌شود.
خامنه‌ای نخستین فردی بود که در دور دوم انتخابات از منزلش در مقابل کمرههای خبرنگاران رای داد.
بیش از ۶۱ میلیون جمعیت ایران بالاتر از ۱۸ سال سن دارند و واجد شرایط رای دهی استند. از این میان، ۱۸ میلیون آنان بین ۱۸ تا ۳۰ سال سن دارند. بر اساس گزارش‌ها، از مجموعه واجدین شرایط رای دهی-۶۱ میلیون نفر-در دور نخست فقط نزدیک به ۴۰ درصد آنان در انتخابات رای دادند.
خامنه‌ای پس از دادن رای گفت: ''مردم انگیزه بیشتری نسبت به قبل برای حضور در انتخابات دارند. انشالله، مردم رای می‌دهند و بهترین نامزد را انتخاب می‌کنند.''
پس از روی کار آمدن جمهوری اسلامی در سال ۱۹۷۹ میلادی، این دومین بار است که انتخابات ایران به دور دوم رفته است. برای نخستین بار، انتخابات ایران در سال ۲۰۰۵ میلادی، به دور دوم رفت و محمود احمدی‌نژاد، اکبر هاشمی رفسنجانی، رییس جمهور پیشین آن کشور، را در دور دوم شکست داد.
با روی کار آمدن احمدی‌نژاد، ایران به دلیل پیشرفت برنامه هسته‌ای، با تعزیرات بین المللی مواجه شد. به تعقیب آن، پس از آنکه حکومت احمدی‌نژاد در سال ۲۰۰۹ میلادی اعتراضات جنبش سبز را سرکوب کرد، این کشور بار دیگر با تعزیرات بین المللی مواجه شد.
بخشی از این گزارش از خبرگزاری فرانس پرس گرفته شده است.