ریاست جمهوری قزاقستان بانشر اعلامیهای گفته است که در عقب خشونت‌های این کشور تندروان خارجی از آسیای مرکزی، افغانستان و شرق میانه قرار داشتند.
در اعلامیه همچنان آمده است که حملات در قزاقستان "سازماندهی" شده بود، اما در مورد این که تندروان مربوط کدام گروه از افغانستان در این خشونت‌ها دست داشتند، معلومات ارایه نکرده است.
گروه طالبان که در حال حاضر بر افغانستان مسلط است، تا کانون در این خصوص تبصره نکرده است.
رییس جمهور قزاقستان امروز ۱۰ جنوری (۲۰ جدی) گفت که کشورش در جریان هفتهٔ گذشتهٔ پر خشونت، تلاش برای کودتا را خنثی کرد.
قاسم جومارت توقایف گفت: "هدف اصلی آشکار بود: بر هم زدن نظم، تخریب تاسیسات دولتی و تصاحب قدرت. این تلاشی برای کودتا بود."
آقای توقایف در یک کنفرانس ویدیوی مشترک با اعضای پیمان سازمان جمعی گفت که تندروان مسلح در عقب اعتراض‌کنندگان پنهان شده و تلاش کردند قدرت را در دست بگیرند.
پیمان سازمان امنیت جمعی به رهبری مسکو، بیش از ۲۰۰۰ نیروی مسلح به قزاقستان فرستاده است؛ نیروهای که به گفتهٔ آقای توقایف به زودی به کشورهای شان برمی‌گردند.
ولادمیر پوتین، رییس جمهور روسیه در جریان این کنفرانس نیز تایید کرد که با پایان ماموریت، نیروهای روسی از قزاقستان بیرون خواهند شد.
پیش از این، انتونی بلینکن، وزیر خارجهٔ ایالات متحده گفته بود که بیرون کردن نیروهای روسی از قزاقستان دشوار خواهد بود.
این در حالی است که پس از یک هفتهٔ خشونت‌بار، وضعیت در این کشور در حالی رو به بهبود نهاده است که مردم آن به دلیل کشته شدن ده‌ها نفر در جریان تظاهرات خشونت‌آمیز، یک روز عزاداری می‌کنند.
رییس جمهور قزاقستان همچنان رسانه‌های خارجی را به نشر خبرهای نادرست در مورد این که گویا حکومت این کشور اعتراض‌کنندگان صلح‌آمیز را هدف قرار می‌دهد، متهم کرد.
او گفت که نیروهای این کشور بر هیچ اعتراض‌کننده‌ای آتش نگشوده است.
حکومت قزاقستان نتوانسته است در مورد ناآرامی‌ها در این کشور اظهارات قاطع داشته باشد.
وزارت اطلاعات این کشور دیروز اعلامیهای را پس گرفت که در آن از کشته شدن ۱۶۴ نفر در ناآرامی‌ها گزارش شده بود. این وزارت نشر این ارقام را "اشتباه تخنیکی" خواند.
مقامات این کشور پیش از آن از کشته شدن ۲۶ "جنایتکار مسلح" و ۱۶ نیروی امنیتی خبر داده بودند.
تظاهرات در قزاقستان در اواخر هفته در اعتراض به افزایش نرخ نفت در بخش‌های غربی این کشور آغاز شد. این تظاهرات به زودی به سراسر این کشور گسترش یافت و دامنهٔ آن پهن شد.
تحلیلگران سیاسی می‌گویند که سرعت این تظاهرات نارضایتی مردم را نشان می‌دهد که از سال ۱۹۹۱ پس از گرفتن استقلال از اتحاد جماهیر شوروی سابق، زیر یک نظام اقتدارگرا زندگی می‌کنند.