بیش از ۱۵۰ زن در یک کارگاه قالین‌بافی در فیض‌آباد مشغول یادگیری حرفهٔ قالین‌بافی استند

کارگاه قالین بافی

ثنا عثمانی، در ولایت بدخشان به هدف جلوگیری از آسیب های اجتماعی چون اعتیاد، با ایجاد یک کارگاه قالین بافی و خیاطی در شهر فیض آباد، برای ۱۵۰ زن فرصت کار کردن را فراهم کرده است.

عثمانی دو سال پیش به هدف کاهش فقر و بیکاری این کارگاه قالین‌بافی را ایجاد کرد.

ثنا عثمانی به صدای امریکا گفت که بیشتر کارگران او در این مرکز مردمان بی بضاعت و بیکار بودند که به گفته او، هرکدام با فراگیری هنر قالین بافی و خیاطی صاحب شغل شده اند.

عثمانی با اشاره به اینکه یکی از عوامل عمدهٔ معتاد شدن جوانان بیکاری است، افزود: "در ولسوالی‌ها و مرکز فیض آباد بسیاری از مردم رو آوردند به مواد مخدر و معتاد شدند، این کارگاه را به خاطر این ایجاد کردیم که مردم مصروف شوند و به مواد مخدر معتاد نشوند."

مرسل نیازی، یک تن از کارگران این کارگاه گفت که یکی از دلایل عمده رو آوری مردم به اعتیاد، بیکاری و فقر است. او با خرسندی از کار در این کارگاه به صدای امریکا گفت: "مدت دو سال می شود که در اینجا کار می کنم ، به خاطری اینجا آمدم که بیکاری زیاد بود و در خانه وضعیت روحی و روانی خراب می‌شد. آمدم تا قالین بافی یاد بگیرم و به فامیل خود یک درآمد داشته باشم."

مسوول این کارگاه همچنان گفت که پس از بسته ماندن دروازه های مکتب‌ها ودانشگاه‌ها به روی دختران، شمار شاگردان آنان افزایش یافته است. هم اکنون در این مرکز قالین بافی و خیاطی بیش از ۱۵۰ نفر مصروف کار اند.

نازنین رحیمی، یکی دیگر از کارگران این مرکز می‌گوید:"مکتب نیست، بیکاری است در خانه، به همین خاطر اینجا آمدیم، بیکاری و فقر است و به خاطر که به مواد مخدر مبتلا نشویم، اینجا آمدیم کار می کنیم که یک چیزی یاد بگیریم."

به گفته مسوول این کارگاه، بیشتر زنان کارگر از طریق این شغل مخارج خانواده های شان را تامین می کنند.

طالبان به تاریخ ۱۵ اگست ۲۰۲۱ میلادی دوباره بر افغانستان مسلط شدند. این گروه به طور مداوم محدودیت‌هایی را بر مردم، به ویژه دختران و زنان اعمال کرده است. منع آموزش دختران بالاتر از صنف ششم، تحصیل دختران و زنان در دانشگاه‌ها، رفتن به پارک‌ها، ورزشگاه‌ها و حمام‌های عمومی، سفر بدون محرم و منع کار آنان در نهادهای غیردولتی داخلی و خارجی و دفاتر ملل متحد بخشی از محدودیت‌های طالبان بر زنان است.