محمدالله یکی از باشندگان ولایت دایکندی می‌گوید که در اردوی زمان داکتر نجیب‌الله خدمت می‌کرد، اما با آمدن مجاهدین به کابل، به ایران مهاجر شد و سپس در دام اعتیاد به مواد مخدر افتاد.
او می‌گوید که از ۲۷ سال بدینسو استعمال انواع مختلف مواد مخدر را تجربه کرده است و اکنون برای رفع دردهای ناشی از مصرف مخدرات، به گونهٔ آماتور موسیقی می‌نوازد و آهنگ می‌خواند.
محمدالله گفت "من ۲۷ سال است که به مواد مخدر مبتلا شدم. من دگروال بودم که به این سرنوشت مبتلا شدم، وقتی از خانمم جدا شدم به مواد مخدر مبتلا شدم".
محمدالله می‌گوید که گاهی فقر و تنگ‌دستی و گاهی هم خوش‌گذرانی انسان‌ها را به دام اعتیاد می‌کشاند، اما مبتلا شدن این پدیده زندگی را تباه می‌کند.
او می‌گوید "من خودم برای جوانان درس عبرت هستم. بازهم شکر خدا که من هستم. آدم‌های را دیدم که معتاد شده و خانواده‌اش از هم پاشیده و به گدایی رسیده است. من چه بودم و چه شدم".
این معتاد کهن‌سال از جوانان می‌خواهد که هیچ‌گاه به مواد مخدر نزدیک نشوند، زیرا به گفته او این پدیده به شدت ویرانگر است و مصرف کنندگانش را به تباهی می‌کشاند.