عطاالله، نوجوان ۱۵ ساله بدلیل ناداری رویای مکتب رفتن را کنار گذاشته است و در مزارع کوکنار ولایت سرپل کار می کند.
او می گوید پدرش قادر به کار کردن نیست و مسوولیت تأمین مصارف خانواده هفت نفری شان، روی شانه های او گذاشته شده است.
عطاالله می گوید "خیلی دوست دارم که همانند سایر پسرها مکتب بروم و درس بخوانم، اما ما فقیر و نادار هستیم و باید در مزارع کوکنار کار کنم. روزانه ۳۰۰ افغانی کار می کنم و شام که خانه میرم با خود نان می برم. چاره دیگری ندارم".
عطاالله می گوید که چشم اندازی روشن از آینده ندارد. وی امیدوار است که جنگ پایان یابد تا او و سایر کودکان درس بخوانند و به آرزوهای شان برسند.