هم‌زمان با هشتم مارچ، روز جهانی همبستگی زنان، شماری از جنبش‌های اعتراضی زنان افغان در داخل و خارج افغانستان خواستار فشار بر طالبان و محاکمۀ رهبران این گروه در محاکم بین‌المللی شدند.
جنبش نیروهای مترقی افغانستان در اسلام‌آباد نیز با راه‌اندازی همایشی در اسلام‌آباد، خواهان قطع تعامل با طالبان شد. اعضای این جنبش گفتند که پیامد و نتایج اقدامات طالبان علیه مردم افغانستان، متوجه کشورهای منطقه و جهان خواهد شد.
آنان گفتند: "شرایط حاکم در افغانستان تهدیدی برای همۀ کشورهای منطقه و جهان است. بدون مشارکت و حضور زنان در نظام سیاسی، ساختار دولتی و فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی، هیچ رژیم مستبد و توتالیتری نمی‌تواند دوام بیاورد".
جنبش شنبه‌های ارغوانی با راه‌اندازی همایشی اعتراضی در یک مکان سربسته در داخل افغانستان گفت که گروه طالبان نه تنها در نزدیک به سه سال گذشته، بلکه در ۲۰ سال جنگ شان علیه مردم افغانستان بیشترین آسیب را به زنان و کودکان کشور وارد کردند.
اعضای این جنبش با تاکید بر اینکه به طالبان فرصت داده نشود، گفتند: "ما زنان معترض...خواهان فشارهای حد اکثر و تاثیرگذار بر طالبان هستیم و از جامعه جهانی، شورای امنیت سازمان ملل متحد و محکمه بین‌المللی جرایم می‌خواهیم تا رهبر و اعضای کابینه حکومت خودخوانده طالبان را که اکثریت آن‌ها شامل لیست سیاه گروه‌های تروریستی بوده و میلیون‌ها دالر روی آن‌ها جایزه گذاشته شده را بازداشت و به دادگاه بکشانند".
همچنان شماری از اعضای این جنبش خواستار همگانی شدن جزییات کمک‌های هفته‌وار ۴۰ میلیون دالری به افغانستان تحت کنترول طالبان شدند.
این جنبش با نشر اعلامیه‌ای گفت که توقع دارد تا سازمان ملل متحد بدون تاخیر "آپارتاید جنسیتی" علیه زنان افغانستان را به رسمیت بشناسد.
اعضای این جنبش گفتند: "برای زنان و دختران افغانستان به شدت پرسش برانگیز است، وقتی که به دلیل جنسیت شان (زن بودن) از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی و بشری که آموزش و رفتن به مکتب، دانشگاه و مراکز آموزشی است، توسط طالبان محروم شده اند و به صورت هدفمندانه از تمام ابعاد زندگی اجتماعی حذف و سرکوب شده اند، در حیرت هستیم چه اتفاق دیگری رخ بدهد که سازمان ملل متحد و جامعه جهانی قانع شوند و آپارتاید جنسیتی علیه زنان افغانستان را به رسمیت بشناسند".
ایتلاف مستقل جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان در تخار نیز امروز به مناسبت هشتم مارچ روز همبستگی زنان جهان، همایشی اعتراضی را در مکان سربسته برگزار کردند و تظاهراتی علنی را راه‌اندازی کردند.
معترضان شعارهای "حکومت زن ستیز سرنگون سرنگون"، "نظام طالبانی نابود باید گردد" و "فریاد اعتراضی زنان علیه طالبان فریاد جامعه است" را سر دادند.
آنان گفتند: "ما زنان معترض خواستار محاکمه فوری حاکمان طالبان به خاطر جنایات ضد بشری و آپارتاید جنسیتی و نقض حقوق بشر در افغانستان استیم. ما زنان تخار نیز خواستار رهایی هر چه زودتر منیژه صدیقی از زندان طالبان هستیم".
منیژه صدیقی از زنان معترض افغانستان است که در ماه اکتوبر ۲۰۲۳ توسط طالبان بازداشت و زندانی شد.
اعضای این ایتلاف در کابل نیز با برگزاری همایشی در یک مکان سربسته گفتند که هشتم مارچ در حالی در تمام جهان تجلیل می‌گردد که طالبان زنان افغانستان را از تمامی حقوق انسانی، شهروندی و مدنی شان محروم کرده و آنان را کاملاَ به حاشیه رانده اند.
معترضان در کابل گفتند: "وضعیت امروز در افغانستان نه تنها برای مردم افغانستان بلکه برای منطقه و برای جهان نیز عواقب خطرناکی خواهد داشت. سکوت جامعه جهانی در برابر جنایات طالبان مهر تاییدی بر سرکوب زنان و خلاف موازین حقوق بشری است".
جنبش زنان معترض در شمال نیز با نشر اعلامیه‌ای گفته است که جهان در هشتم مارچ در چنین عصری شاهد ایجاد زندان و ستم‌کدۀ زن به دست طالبان است و جامعه بین‌المللی می‌کوشد که از صدور اعلامیه‌ها و محکوم‌کردن اعمال طالبان پا فراتر نگذارد.
به گفتۀ این جنبش، جامعه جهانی در قبال اعمال طالبان، برای مقاصد رقابت‌های بین‌المللی تعلل می‌کنند.
اعضای این جنبش نیز خواستار به رسمیت شناسی آپارتاید جنسیتی، آزادی زندانیان سیاسی به ویژه زنان، کشاندن رهبران طالب به محاکم بین‌المللی و قطع هر نوع کمک و تماس با این گروه شدند.
هشتم مارچ به عنوان روز جهانی زن برای حمایت از حقوق بشر زنان در سراسر جهان بزرگداشت می‌شود. اما پس از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان در ماه اگست ۲۰۲۱، این روز به طور رسمی توسط حکومت طالبان تجلیل نمی‌شود.
طالبان پس از تسلط دوباره بر افغانستان، محدودیت‌های فزاینده را بر زنان و دختران وضع کردند که از نظر، جامعه جهانی، سازمان‌های بین‌المللی و نهادهای حقوق بشری، این عملکرد طالبان خشونت جنسیتی تلقی می‌شود و خواستار لغو آن شده اند.