رفع حاجت و تخلیه کردن روده‌ها یک امر معمول و روزمره در زندگی انسان‌ها است، اما یک پژوهش طبی از مزایای آن بر سلامت بدن پرده برداشته است.
این پژوهش که روز ۱۶ جولای (۲۶ سرطان) در ژونال طبی (Cell Reports Medicine) نشر شد، نشان می‌دهد که تکرار- یک یا دو بار- رفع حاجت به گونهٔ چشمگیر با فزیولوژی و سلامت درازمدت بدن رابطه دارد.
پژوهش‌های گذشته حاکی از آن بود که قبضیت و اسهال با خطرات بلند عفونت و بیماری‌های مختل کنندۀ ساختان و فعالیت رشته‌های عصبی، ربط دارد، اما به دلیل این که به این یافته‌ها پس از بررسی بیماران پی برده شده بود، این نکته واضح نشده بود که آیا رفع حاجت نامنظم سبب بیماری آنان شده بود یا عامل دیگری.
شان گیبونس، سر محرر این تحقیق در انستیتیوت نظام‌های بیولوژی، در صحبت با خبرگزاری فرانس‌پرس ابراز امیدواری کرد که یافته‌های جدید بتواند تا اندازه‌ای ذهنیت داکتران را در مورد خطرات ناشی از بی‌نظمی در رفع حاجت روشنتر کند. او افزود که داکتران اکثراً رفع حاجت نامنظم را یک ناگواری عادی می‌دانند.
گیبونس و همکارانش معلومات کلینیکی، سبک زندگی و اطلاعات بیولوژیکی، به شمول، نتایج آزمایش کیمیایی خون، مکروب‌های روده، ارثیت و غیره را از بیش از ۱۴۰۰ دواطلب جوان و صحتمند که هیچ نوع علایم بیماری فعال نداشتند، جمع آوری کردند.
اشتراک کنندگان بر اساس اینکه چند بار در روز رفع حاجت می‌کردند، در چهار کتگوری تقسیم شدند؛ قبض (هفتهٔ یک یا دوبار)، عادی پایین (هفتهٔ سه تا شش بار)، عادی بلند (روز یک تا سه بار) و اسهال.
یافته‌ها نشان داد که زمانی که مواد غایطه برای مدت طولانی در روده باقی می‌ماند، مکروب‌ها فایبر موجود را به میزان بسیار گسترده بلعیده و در عوض مواد زهری مانند پی‌‌کریسول سلفیت و اندوکسیل سلفیت را تولید می‌کنند.
گیبونس گفت: "آنچه ما یافتیم این است که حتا در افراد صحتمند که قبضیت را تجربه می‌کنند، در جریان خون شان میزان این مواد زهری افزایش می‌یابد و این مواد به گونهٔ خاص سبب ناگواری گرده‌ها می‌شود."
تاثیر میوه و سبزی‌جات
پژوهشگران یافته اند که زمانی که یک فرد اسهال می‌باشد، بدن وی صفرای بیش از حد تولید می‌کند و این عمل سبب می‌شود جگر آسیب ببیند. صفرا سبب هضم چربی‌ها شده و آن را به تیزاب‌های شحمی قابل جذب تجزیه می‌کند.
باکتریاهای روده که غیرهوازی بوده و وظیفهٔ تخمیر فایبر را دارند، با یک یا دو بار رفع حاجت در روز، رشد می‌کنند. با آنهم، گیبوس تاکید کرد که برای تعریف بهتر این شرایط، به تحقیقات بیشتر نیاز است.
او افزود که از رهگذر جمعیتی، افراد جوان، زنان و آنانی که چربی کمتر بدنی دارند، کمتر رفع حاجت می‌کنند.
تفاوت‌های عصبی و هورمونی میان زنان و مردان ممکن فاصلهٔ رفع حاجت را توضیح دهد، با پذیرش این حقیقت که مردان در کل در مقایسه با زنان بیشتر غذا می‌خورند.
گیبوس افزود که پس از جمع آوری و مقایسهٔ معلومات دریافتند که میوه‌جات و سبزی‌جات، نوشیدن آب به اندازی کافی، فعالیت منظم فزیکی و مصرف بیشتر غذای نباتی، سبب می‌شود که یک فرد بیشتر رفع حاجت کند.
گام بعدی در این تحقیق می‌تواند شامل طراحی یک آزمایش کلینیکی برای تنظیم رفع حاجت در گروه بزرگی از افراد باشد که برای ارزیابی چگونگی آن در جلوگیری از امراض، در یک مدت زمان طولانی صورت خواهد گرفت.