جنگ های متواتر و مؤثریت اندک در برنامه های انکشافی، فقر و بیکاری را در ولایت کندهار افزایش داده است.
احمدالله احمدی، رئیس سره میاشت ولایت کندهار می گوید که بر اساس آمار این اداره، هفتاد در صد باشنده گان این ولایت توان تامین نیازمندی های ابتدایی شان (غذا، سرپناه و ادویه) را ندارند. آقای احمدی می گوید که سره میاشت، نهاد ملی که خدمات بشری ارایه می کند، توان کمک به تمام مستضعفین را ندارد.
"سره میاشت امکانات محدودی دارد و ما نمی توانیم که به تمام مردم بی بضاعت کمک کنیم. ما از سایر نهادهای امدادگر، تقاضای کمک داریم."
بر اساس آخرین سروی ملی آسیب پذیری افغانستان، حدود ۳۶ در صد جمعیت این کشور در زیر خط فقر (عاید کمتر از یک دالر در روز) زنده گی می کند. مقامات در کندهار می گویند که میزان فقر در میان باشنده گان این ولایت، از رقم مجموعی کشور بالاتر است.
طاهره، یک مادری که برای دریافت کمک در عقب دفتر سره میاشت ایستاده بود به رادیو آشنا گفت: "شوهرم به مواد مخدر معتاد و بیکار است و من مسؤلیت اعاشه تمام خانواده امرا دارم. هیچ کسی با ما کمک نکرده است."
با وجود گذشت یازده سال از سرنگونی رژیم طالبان، کندهار یکی از ناامن ترین ولایات افغانستان محسوب می شود.
رابطه فقر با جرایم
اگر چه آمار دقیق در باره میزان اشتغال در کندهار وجود ندارد، اما مقامات محلی می گویند که بیکاری یک مشکل عام است.
فقر و بیکاری از جمله عوامل مُهم رو آوردن شماری از جوانان به صفوف مخالفین دولت محسوب می گردد. مقامات پولیس کندهار همچنان فقر و نبود اشتغال را در توسعه جرایم، مقصر می دانند.
رحمت اطرافی، آمر امنیت ولایت کندهار می گوید، پولیس دریافته است که بیشتر مجرمین سابقه فقر و بیکاری دارند. "دلیل عمده جرایم در کندهار، بیکاری و بی سوادی است."
یازده سال پس از سرنگونی رژیم طالبان، افزایش فقر در کندهار در حالی گزارش می شود که به باور برخی ها این ولایت کمک های بیشتر انکشافی را دریافته است.