مظاهره کنندگان به روز پنجشنبه چهاردهم میزان در آستانۀ دهمین سال حضور نیروهای نظامی ایالت متحده امریکا در رأس یک ایتلاف جهانی در افغانستان، به راهپیمایی پرداختند.
مظاهره کنندگان شعار های ضد امریکا، پاکستان، ایران و حتی حلقات سیاسی داخلی افغانستان را در جاده های شهر بر دوش می کشیدند.
این مظاهره که شمار اشتراک کنندگان آن از دو الی سه صد نفر بالا نمی رفت، از سوی یک تشکیل سیاسی جدید بنام "حزب همبستگی افغانستان" سازماندهی شده بود.
مظاهره کنندگان حوالی ساعت ده قبل از ظهر، با ایراد بیانیۀ مختصر، راهپیمایی خود را از جوار مسجد جامع شاه دو شمشیره شروع و تا چهار راهی فروشگاه ادامه دادند، آنان در این مسیر در دو محل بیرق ایالات متحده امریکا را به رسم اعتراض به آتش کشیده و خواستار خروج فوری قوای ناتو و امریکا از افغانستان شدند.
مظاهره کنندگان در کابل خواهان خروج فوری نیرو های امریکایی از افغانستان شدند
مظاهره کنندگان که بیشتر شان شاگردان مکتب و محصلین پوهنتون بودند، با سر دادن شعار های حامی دموکراسی و استقلال، حکومات پاکستان را طالب پرور، ایران را آدمکش و افغانستان را فاسد خطاب کردند.
حفیظ الله راسخ، یکی از سازمان دهندگان این راهپیمایی، در مورد هدف راه اندازی تظاهرات گفت "امروز راهپیمایی ما، به خاطر محکوم کردن تجاوز امریکا به افغانستان است. ما، ده سال تجاوز امریکا به افغانستان را محکوم می کنیم. وخواهان خروج فوری قوای امریکایی ومتحدین شان از افغانستان هستیم."
مظاهره کنندگان در کابل خواهان خروج فوری نیرو های امریکایی از افغانستان شدند
آقای راسخ به خبرنگار رادیو آشنا گفت که همین اکنون تمام جنایتکاران دهۀ هفتاد ومسؤولین ومسببین جنگ داخلی و ناقضین حقوق بشر در دستگاه دولت و در مقامات بلند قرار داشته و از حمایت امریکا برخوردار اند. با بر آمدن قوای خارجی مردم ما قادر خواهند شد تا به زودی راه حل مشکل خود را پیدا کنند که تجربۀ کشور های تونس و مصر مثال خوبی اند .
فرزانه محصل انستیتوت نیما، یک تن از فعالین حقوق زن در حزب همبستگی افغانستان نیز از حضور ده سالۀ امریکا و نظام حاکم شکایت کرده گفت "مدت ده سال می شود که امریکا آمده بنام اینکه در افغانستان دموکراسی می آوریم اما در دامن دموکراسی بسیار چیزهای زیاد دیگر را با خود آورده اند که مردم ما را خون آلود ساخته اند. مردم ما، این نوع دموکراسی را نمی خواهند. ما هرگز این نوع دموکراسی را کار نداریم."
فرزانه در مورد عواقب خروج قوای خارجی ونگرانی های موجود در میان مردم که بیشتر متوجه زنان است گفت "همین اکنون هم اگر زنان در قدرت سیاسی شریک هستند بیشتر جنبه سمبولیک دارند وهیچ کدام شان دارای کدام صلاحیت اجرایی نیستند . ملالی جویا، نمونۀ خوب ماست که با یک حق گویی چگونه از پارلمان بیرون کشیده شد."
مظاهره کنندگان حتی اعلام خروج نیروهای امریکایی تا سال ۲۰۱۴ میلادی را نیز یک تزویر می دانند.