بریتانیا امروز ۲۸ مارچ (هشتم حمل) اعلام کرد که در حدود ۸۰۰۰ مهاجر افغان را از هوتلها که به گونه موقت در آن زیست دارند، به اپارتمانها انتقال خواهد داد، اما گروه های حقوق بشری هشدار داده گفته اند که این امر سبب "بیچارگی و افسردگی" آنان خواهد شد.
پس از سقوط جمهوریت در افغانستان، بریتانیا به حدود ۲۴۵۰۰ پناهجوی افغان پناه داد که نزدیک به هشت هزار نفر آنها، به شمول کودکان، تا هنوز در هوتل ها اقامت دارند.
جانی مرسر، وزیر امور متقاعدین به پارلمان این کشور گفت که این "وضعیت بیثابت" باید تغییر کند.
او افزود که هوتلها منحیث راه حل دایمی در نظر گرفته نشده بود و استفاده از آن باید پایان یابد. این مقام بریتانیایی همچنان گفت که حکومت میخواهد حمایتهای خود برای اسکان مجدد و نقل مکان این مهاجران افغان به اقامتگاههای دایمی افزایش دهد.
پیش از این، شماری از افغانها از تصمیم حکومت بریتانیا مبنی بر نقل مکان آنها از پایتخت به یک منطقهٔ دورافتاده اعتراض کرده بودند.
وزارت امور داخلهٔ بریتانیا به خانواده های پناهجویان ساکن درهوتلهای ساحهٔ ساوت کنزینگتن لندن دستور داده بود که به ساحهٔ لیدز در ۳۰۰ کیلومتری لندن نقل مکان کنند. اما آنان نپذیرفته بودند.
این مطلب مرتبط را نیز بخوانید افغانهای تازه وارد به حکومت بریتانیا: ما را از لندن به لیدز انتقال ندهیدبه مهاجرین افغان که در هوتلها به گونهٔ موقت زیست دارند، در ماه آینده مکتوب فرستاده خواهد شد تا در مدت سه ماه برای خود محل اقامت یافت کنند.
حکومت بریتانیا گفته است که با این مهاجرین در بخش مشوره در خصوص یافتن کار و به کرایه گرفتن خانه، حمایت بیشتر فراهم خواهد کرد.
مرسر افزود مهاجرینی که این پیشنهاد را رد میکنند، بیش از این کمک دریافت نخواهند کرد.
شورای مهاجرت بر خلاف این اقدام هشدار داده و آنرا "عمیقا نگران کننده" توصیف کرده است.
انویر سالمون، رییس این شورا گفت که نگرانیهای وجود دارد که این مهاجرین که از طالبان فرار کرده اند، بیخانمان خواهند شد.
او افزود که این اقدام بر بیچارگی و افسردگی آنان خواهد افزود. اما حکومت بریتانیا گفته است که هیچ مهاجری مجبور ساخته نخواهد شد، بی خانمان شود.
یک سخنگوی صدر اعظم بریتانیا گفت که این اقدام تسریع حمایت از افغانهای است که از بیش از یک سال به اینسو مجبور شده اند در هوتلها زندگی کنند.
او افزود که حکومت بریتانیا با مهاجرین افغان تعهد کرده که از آنان حمایت خواهد کرد تا در این کشور برای خود زندگی نو بسازند و این مرحلهٔ نخست آن است.