بانوی پیلوت قوای هوایی افغان که پس از تسلط طالبان بر افغانستان با طیارۀ نظامی به تاجیکستان فرار کرده و باردار نیز است، از عدم دسترسی به داکتر و بی خبری از وضعیت صحی کودک درون بطن‌اش حکایت دارد.
این زن ۲۹ سالۀ افغان نگران است که مبادا فرزندش در شرایط عجیب و اسیرگونه‌ای به دنیا آید که هم اکنون وی و بیش از ۱۴۰ منسوب دیگر نظامی افغان، عمدتاً مردان، در یک محل دورافتادۀ کوهستانی در تاجیکستان به سر می‌برند.
او که به خاطر امنیت خانواده‌ای در افغانستان نخواسته است نامش گرفته شود، در یک مصاحبۀ تلیفونی به خبرگزاری رویترز گفته است که قرار است نوزادش در اواسط ماه نومبر به دنیا بیاید، اما به ادعای وی، مقام‌های تاجیکستانی درخواستش را برای منتقل شدن به یک محل نزدیک به شفاخانه رد کرده اند.
محل کنونی اقامت نظامیان افغانستان از نزدیک‌ترین شفاخانه بیش از یک ساعت فاصله دارد. این بانوی پیلوت افغان گفته است که مقام‌های تاجیکستانی به وی گفته اند که هنگام زایمان وی را به شفاخانه برده و پس از ولادت دوباره به همینجا بر خواهند گشتاند.
این پیلوت‌ها و منسوبان قوای هوایی که اکنون در شرایط بازداشت گونه به سر می‌برند، امیدوارند که تدریجاً به ایالات متحده منتقل شوند، اما به دلایلی که تا هنوز روشن نیست تا کنون زمینۀ انتقال شان به امریکا فراهم نشده و مقام‌های تاجیکستان برایشان گفته است که منتظر بمانند.
لوید آستن، وزیر دفاع ایالات متحده هفتۀ گذشته در یک جلسۀ استماعیه در کانگرس امریکا در مورد وضعیت این پیلوت‌های افغان در تاجیکستان ابراز نگرانی کرد و گفت که برای انتقال آنان به امریکا با وزارت خارجۀ این کشور کار خواهد کرد.
آستن سکات، عضو جمهوریخواه مجلس نمایندگان امریکا در این جلسۀ استماعیه به قضیۀ این بانوی پیلوت باردار افغان اشاره کرد و رسیدگی به قضیۀ او از سوی وزارت خارجۀ امریکا را به باد انتقاد گرفت.
او گفت که وزارت خارجه به وی گفته است که مقام‌های تاجیکستانی از وضعیت این مادر باردار آگاه است و هر کسی را که نیاز به مراقبت صحی داشته باشد، به شفاخانۀ محلی منتقل خواهند کرد، با اینحال آقای سکات به خبرگزاری رویترز گفت: "هیچ کمکی با آنان صورت نگرفته است."
وزارت خارجۀ امریکا گفته است که در این زمینه با حکومت تاجیکستان هماهنگی دارد، اما از ابراز نظر در مورد تاخیر انتقال آنان به امریکا یا اینکه چرا این پیلوت‌ها در بازداشت نگه‌داشته شده اند، خود داری کرد.
سفارت امریکا در دوشنبه با نشر اعلامیه‌ای گفته است که با این گروه منسوبان نظامی افغان ملاقات کرده است و تا زمان نشر این اعلامیه "پیلوت‌ها گفته اند که با آنان به خوبی برخورد شده و شرایط زیست شان انسانی است."
جان کربی، سخنگوی وزارت دفاع امریکا گفته است که وزارت‌های دفاع و خارجۀ ایالات متحده از نزدیک با هم کار می‌کنند تا به گفتۀ وی"گزینۀ‌های مناسب را برای این پیلوت‌ها" پیدا کنند. او گفت: "بارومندیم که مدیون این افراد شجاع و خانواده‌های آنان استیم تا در زمینۀ اسکان مجدد آنان کمکی را که در توان داریم، انجام دهیم."
یک مقام امریکایی که نخواسته است نامش گرفته شود، به خبرگزاری رویترز گفته است که دسترسی به پیلوت‌های افغان که در تاجیکستان به سر می‌برند، دشوار بوده است.
پیلوت‌های قوای هوایی افغانستان در زمان جنگ یکی از بزرگترین اهداف طالبان بودند و در چند سال اخیر چندین پیلوت و منسوب قوای هوایی افغانستان هدف حملات هدفمندانه قرار گرفتند.
در آخرین لحظات، پیش از تصرف شدن کابل توسط طالبان، شمار زیاد منسوبان قوای هوای افغانستان و خانواده‌های شان سوار بر طیاره‌های نظامی اردوی ملی حکومت پیشین افغانستان، به سمت تاجیکستان و اوزبیکستان فرار کردند.
در اوایل ماه سپتمبر، ایالات متحده بر اساس توافقی، زمینۀ خروج پیلوت‌ها و دیگر منسوبان نظامی افغانستان را از اوزبیکستان فراهم کرد، اما سرنوشت پیلوت‌های گیرمانده در تاجیکستان تا کنون مبهم است.
بانوی پیلوت باردار افغان به خبرگزاری رویترز گفت: "ما در اینجا مانند زندانیان استیم. حتا شرایط مان مثل مهاجر یا پناهجو نیست. نه سند و مدرک قانونی در دست داریم و نه هم راهی موجود است که برای خود چیزی خریداری کنیم."
خبرگزاری رویترز گزارش داده است که مقام‌های امریکایی به جمع آوری معلومات بایومتریک اعضای گروه نظامیان گیرماندۀ افغان در تاجیکستان آغاز کرده اند تا هویت آنان را تایید کرده و راهی را برای کمک به آنان پیدا کنند؛ کار مشابهی که با نظامیان افغان در اوزبیکستان صورت گرفت و به انتقال آنان به بیرون از آن کشور منجر شد.
یک سازمان امداد رسان بین‌المللی در همین هفته برای این منسوبان نظامی افغان در تاجیکستان لباس‌های زمستانی فراهم کرد که کالا و وسایل نوزاد برای این مادر باردار نیز شامل آن بود.
اما این کمک برای این مادر افغان هم امیدبخش و هم نومیدکننده است. او گفت: "به ما کالا و چیزهای زیادی فراهم کردند، به این معنا که ما در اینجا خواهیم ماند. نمی‌دانم آینده چه خواهد شد."