نگرانی ایالات متحده و شرکای آن از همکاری پاکستان در مبارزه با دهشت افگنی در افغانستان و دست بکار نشدن بیشتر برای محو لانه های تندروان در قلمرو پاکستان موضوع جدیدی نیست. اما اظهارات لیون پنیتا، وزیر دفاع ایالات متحده در کابل و هشدار او که گویا کاسۀ صبر واشنگتن به لبریز شدن نزدیک می شود، کارشناسان را وادار به عکس العمل های متفاوت کرده است.
مایک اوهلنن، کارشناس ارشد مسائل افغانستان و پاکستان در نهاد پژوهشی بروکینگز می گوید اظهارات شدید لیون پنیتا مبنی بر بی حوصله شدن واشنگتن بازتاب دهندۀ حقیقتی است که ایالات متحده گزینۀ دیگر برای حل مشکل ندارد.
ایالات متحد نمی تواند با پاکستان به حیث دشمن برخورد کند، و از طرف دیگر آنها را نمی توان شریک نیز خطاب کرد زیرا آنها بزرگترین دشمن ایالات متحده را در پاکستان پناه داده اند.
ادعای پناه یافتن تندروان در مناطق قبائلی پاکستان موضوع تازۀ نیست، اما آنچه این کارشناس نسبت به گذشته متفاوت می بیند که خشم مقامات امریکایی را برانگیخته است، تقویت طالبان و گراف بلند تلفات قوای امریکایی و افغان در افغانستان می باشد که به فعالیت روزافزون تندروان از داخل پاکستان ربط داده می شود.
اوهلنن می گوید سنجش نادرست حکومت ایالات متحد دعوت پاکستان به نشست ناتو در شیکاگو بود زیرا آنها فکر می کردند که اسلام آباد همکاریی را دوباره آغاز خواهد کرد، اما اکنون طوری به نظر می رسد که پاکستان تقریباً به خلاف پالیسی واشنگتن عمل میکند.
خشم و قهر پاکستانی ها بر اجرای حملات طیاره های بدون پیلوت ایالات متحده در قلمرو پاکستان می باشد که اسلام آباد آنرا – البته در ظاهر – تخطی از تمامیت ارضی آن کشور می داند. اما اوهلنن می گوید پاکستان باید سپاسگذار باشد که ایالات متحده به خاطر نابودی دشمنانش اقدام شدیدتر نمی کند.
به نظر من پاکستان باید خرسند باشد که ما قوای خاص امریکایی را نمی فرستم به خاطری که دشمن ما که عساکر امریکایی را از بین می برد در قلمرو آنهاست و این وضع قابل قبول نیست که تداوم پیدا کند.
او علاوه کرد که دلیل کاهش برنامه های امدادی ایالات متحده در پاکستان نیز به بنیاد تصمیم پاکستان می باشد که مخالف موجودیت کارمندان ادارات ملکی امریکایی در آن کشور بود و برای آنها ویزۀ کار را ندارد.
اما این کارشناس امریکایی تمام ملامتی را بردوش پاکستان نداخته می گوید که اشتباه ایالات متحده نیز ترک منطقه بعد از ختم جنگ سرد بود و به همان دلیل واشنگتن بعد از یازده سال جنگ تا اکنون در آن منطقه باقی مانده است. اما اکنون زمان آن فرا رسیده تا پاکستان نیز پالیسی های خود را بازنگری کند زیرا هر دو ایالات متحده و پاکستان چارۀ جز کار مشترک برای حل مشکل در منطقه ندارند.