رفتار خشونت آمیز فزیکی و لفظی با دانش‌آموزان در مکاتب یکی از دلایل عمدۀ افت درسی و عدم علاقۀ کودکان به درس خواندن محسوب می شود.
میرویس، می‌گوید که پسرش در یکی از مکاتب دولتی درس می خواند، اما با گذشت زمان روز به روز علاقه‌اش به مکتب کمتر شده و با جبر به مکتب فرستاده می شد.
این مرد پس آنکه فهمید پسرش در مکتب مورد خشونت فزیکی قرار گرفته او را به یکی از مکاتب خصوصی انتقال داد وحال از نتیجۀ درس‌های فرزندش راضی است.
شاه پیری، که فرزندش مشکل شنوایی و لکنت زبان دارد نیز از بی‌علاقگی پسرش به مکتب شاکی است. او می‌گوید که این مشکل را با مسوولان مکتب ویژۀ کودکان دارای ناتوانی در میان گذاشت، اما به گفتۀ وی در اثر بی توجهی مسوولان، پسرش از درس خواندن باز ماند.
روان شناسان می گویند که خشونت در نهادهای آموزشی باعث دلسردی کودکان درمکتب شده و از دلایل عمدۀ افت تحصیلی شمرده می‌شود.
زهرا میرزایی، روان شناس می‌گوید "رفتار خشونت آمیز با کودکان در مکتب، باعث می‌شود که آنها پرخاشگر، منزوی و افسرده بزرگ شوند و در آینده نتوانند خود را با جامعه وفق دهند."
یادگیری خشونت
روانشناسان به خشونت به عنوان یک رفتار اکتسابی اشاره کرده و می گویند خشونت در نهاد خانواده و نهادهای آموزشی یکی از عوامل اصلی خشونت در بزرگسالی است.
داکتر سید جعفر احمدی، یکی دیگر از روان شناسان در کابل می‌گوید وقتی طفل وارد مکتب می‌شود، روند اجتماعی شدن او آغاز شده و اگر الگوهای رفتاری او در داخل مکتب که معلمان و مسوولان مکتب هستند، با او رفتار خشونت آمیز داشته باشند، کودک نیز خشونت را یاد خواهد گرفت و در خانواده و صنف، رفتار خشونت آمیز از خود نشان خواهد داد.
داکتر احمدی می‌افزاید که "مسئله دیگر این است که رفتار خشونت‌آمیز با کودکان در مکاتب به عنوان شیوۀ رفتاری درست در کودکان شکل گرفته و به سمت رفتارهایی سوق داده می‌شود که در افراد زیر ۱۸ سال اختلال سلوک و در رفتار بالای ۱۸ سال رفتارهای تهدید آمیز اجتماعی گفته می‌شود."
به گفته داکتر احمدی، اینگونه افراد در مقابل پدیده‌های اجتماعی می‌ایستند و سعی می‌کنند از هر طریقی که شده خودشان به آن چیزی که می‌خواهند برسند، بدون اینکه حقوق دیگران را در نظر بگیرند.