فراخوان صلح حکومت افغانستان به طالبان پیشینۀ حدود یک دهه دارد، اما طالبان همواره پیشنهاد صلح کابل را رد کرده و به مذاکرۀ مستقیم با ایالات متحده تاکید کرده اند.
کنفرانس بین المللی صلح افغانستان یا نشست مسکو که به تاریخ نهم نوامبر برگزار شد و نمایندگان طالبان نیز در آن حضور داشتند، صفحۀ جدیدی را در مذاکرات صلح با این گروه گشود.
اما پرسش این است که طالبان که همواره به مذاکرات مستقیم با ایالات متحده تاکید داشتند، چرا به خواست مسکو برای مذاکرات صلح لبیک گفتند؟
عبدالطیف نظری، کارشناس سیاسی به این باور است که کشورهای خارجی به خصوص روسیه نباید مدیریت صلح افغانستان را به عهده گیرد. به باور آقای نظری حضور وزیر خارجه روسیه با سران طالبان دور یک میز برای تقسیم قدرت در افغانستان، نشان‌دهندۀ پیوند عمیق و طولانی بین مسکو و طالبان است.
تلاش روسیه برای گسترش نفوذ در افغانستان آنهم از طریق گروهی که مخالف دولت است، به باور آقای نظری، بخشی از تلاش‌های روسیه است تا به عنوان بازیگر جیوپولتیک در منطقه نقش داشته باشد.
حکومت افغانستان همواره گفته است که از هر گونه تلاش کشورهای خارجی در راستای روند صلح این کشور که به "مالکیت و رهبری افغان‌ها" باشد، استقبال می‌کند. شاید هم به این دلیل بود که نمایندگان رسمی حکومت افغانستان در نشست صلح مسکو شرکت نداشتند.
تلاش مسکو برای کشاندن طرف‌های درگیر جنگ در افغانستان برای مذاکره، همزمان با تشدید اقدامات واشنگتن برای تسهیل و تسریع روند صلح افغانستان است، هرچند هیچ یکی تا کنون به دستاورد ملموس نایل نشده است.
ایالات متحده که در ۱۷ سال گذشته ۲۴۱۵ نظامی خود را در جنگ افغانستان از دست داده و افزون بر ۹۰۰ میلیارد دالر را صرف جنگ و بازسازی این کشور جنگزده کرده است، اکنون به این نتیجه رسیده است که "معضل افغانستان راه حل نظامی ندارد و باید راه صلح آمیز برای آن جستجو شود".
روسیه که از حضور داعش در افغانستان و گسترش شورشگری آن گروه به کشورهای آسیای میانه نگران است، در تلاش است تا با اعمال نفوذ در صفوف طالبان به باور آگاهان با یک تیر دو فاخته را شکار کند؛ هم ابزار نفوذ سیاسی در افغانستان داشته باشد و هم از گسترش نفوذ داعش جلوگیری کند.