مبارزهٔ دادخواهی، زندان طالبان و فرار از کشور؛ داستان زندگی رشمین جوینده

رشمین جوینده، فعال مدنی افغان، که تجربهٔ زندان طالبان را دارد، اکنون در مهاجرت در فرانسه به سر می‌برد و می‌گوید که به مبارزهٔ خود برای حقوق زنان در افغانستان ادامه می‌دهد.

پس از تسلط دوبارهٔ طالبان و وضع محدودیت این گروه بر آموزش و کار زنان در افغانستان، رشمین به اعتراضات عدالت‌خواهی برای زنان پیوست.

اعتراض‌های بانوان افغان در کابل و دیگر شهرهای افغانستان برای حق آموزش و کار که زبان زد جهان شد، سرانجام واکنش سرکوب گرایانه طالبان را به همراه داشت.

رشمین می گوید که ده شبانه روز از سوی طالبان زندانی شد، مرگ را هنگام بازداشت از سوی طالبان تجربه کرده و دیگر از مرگ هیچ هراسی ندارد.

او به صدای امریکا گفت: "‫ دیگر در افغانستان راه برای مبارزه نداریم چون در روز اخیر طالبان که ما را آزاد کردند و فردا مرا دوباره خواستند و اعتراف اجباری ما را پیش نویس کرده بودند و نوشته بودند که من رشمین جوینده وعده می‌دهم که در چنین حرکت‌ها هیچگاه اشتراک نکنم."

رشمین می گوید که طالبان او را در زندان شکنجه روحی نیز دادند و سرانجام هیچ گزینه برای او باقی نماند و ناگزیر راه مهاجرت را پیشه کرد تا برای بلند کردن صدایش زنده بماند.

رشمین می‌گوید:" خطاب به جامعه بین الملل و زنان افغانستان باید بگویم که ممکن نیست که طالبان زنان افغانستان را بپذیرند."

حالا مکان مبارزهٔ رشمین تغییر کرده و در پاریس، پایتخت فرانسه، در جمع اعتراض کننده گان در برابر طالبان قرار دارد.

رشمین جوینده می‌گوید که تنها برای آزادی زنان و مخالفت با سلطه طالبان با شمار دیگر بانوان صدا بلند کرد، صداهایی که طالبان با تهدیدها و زندانی کردن بانوان، برای پراگنده و خاموش ساختن آن تلاش کردند.

طالبان هرگونه اعتراض و حرکت‌های مدنی خیابانی را در افغانستان سرکوب کردند اما زنان این کشور با اندکی تفاوت به اعتراض‌های خود ادامه داده اند اکنون شماری از این زنان در زیر چترها و با چهرهای پوشانیده عدالت خواهی می کنند و جامعه جهانی را به بی تفاوتی در برابر عملکرد طالبان متهم می کنند.