آرایشگاههای زنانه در سرتاسر افغانستان، سر از امروز سه شنبه ۲۵ جولای (سوم اسد) به دستور طالبان مسدود شده و هزاران زن افغان که شماری از آنان یگانه نانآور خانوادههای شان اند، منبع درآمد شان را از دست دادند.
تخمین زده میشود که حدود ۱۲هزار آرایشگاه زنانه در سرتاسر افغانستان فعالیت داشتند که از این میان ۳۰۰۰ آن تنها در شهر کابل موقعیت داشت. با این حساب، گمان میرود که حدود ۶۰هزار زن دیگر در افغانستان سر از امروز بیکار شده اند.
پس از مسلط شدن بر افغانستان در اگست ۲۰۲۱، طالبان محدودیتهای زیادی را بر زنان وضع کرده اند. منع آموزش دختران بالاتر از صنف ششم مکتب، محروم ساختن زنان از کار، به استثنای ادارات معدود صحی و آموزشی، منع ورود زنان به پارکهای تفریحی، کلبهای ورزشی و حمامهای عمومی نمونههای بارز این محدودیتها است.
بهاره، مشتری یکی از آرایشگاههای زنانه در شهر کابل، گفت: "ما اینجا میآمدیم و با صحبت در مورد آیندۀ مان وقت سپری میکردیم. اکنون حتا این حق هم از ما گرفته شد. زنان اجازۀ ورود به مکانهای تفریحی ندارند، پس چی کنیم؟ کجا برویم که خوش باشیم؟ در کجا جمع شویم که همدیگر را ببینیم؟"
مالک یکی از آرایشگاههای زنانه گفت که وی مجبور ساخته شد تا مکتوبی را امضا کند که در آن نگاشته شده بود که به میل و رغبت خود آرایشگاه را بسته و جواز فعالیت آن را به مقامها تحویل میدهد. او گفت: "صحنۀ وحشتناکی بود—آنان [طالبان] با تفنگ و وسایط نظامی آمده بودند."
او که نخواست نامش در گزارش گرفته شود، به خبرگزاری فرانسپرس گفت: "یک زن در مقابل این همه اصرار و فشار چه کار انجام داده میتواند."
وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت طالبان به تاریخ چهارم جولای (۱۳ سرطان) بنا به دستور شفاهی ملا هبتالله آخندزاه ، به مالکان آرایشگاههای زنانه در افغانستان اطلاع داد که در جریان یک ماه، فعالیتهای شان را متوقف کنند.
محمد صادق عاکف مهاجر، سخنگوی وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت طالبان، در یک پیام ویدیویی به رسانهها گفت که برخی از فعالیتهای این آرایشگاهها در کنار مشکلات شرعی، هزینهٔ کمرشکن را بر مشتریان آرایشگاههای زنانه تحمیل میکرد.
عاکف گفت: "یکی اینکه در این وضعیت بد اقتصادی کشور اسراف بود و هزینۀ که آنجا گرفته میشد بر خانوادۀ پسر [داماد] زیاد بود. دوم این بود که از لحاظ شرعی جایز نیست که برای زینت یک انسان دیگران موی بکارند و سوم اینکه در آنجا مویهای زنان چیده میشد که این کار مخالفت آشکار با شریعت است."
ریچارد بنیت، گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر ملل متحد برای افغانستان، حدود دو هفته پیش در گزارشی وضعیت زنان و دختران در افغانستان را "بدترین وضعیت در جهان" توصیف کرد.
در گزارش به نقل از ریچارد بنیت آمده است: "زنان و دختران در افغانستان تبعیض شدیدی را تجربه میکنند که ممکن است به آزار جنسیتی منجر شود - جنایت علیه بشریت - و به عنوان آپارتاید جنسیتی شناخته شود".
این مقام ملل متحد گفته است که "تبعیض سیستماتیک و نهادینه" با زنان و دختران در "قلب ایدیولوژی و حاکمیت طالبان" قرار دارد.