گلالی صدیقی بانوی جوان که برای بیش از یک دهه در پولیس افغانستان خدمت کرده است می گوید کار زیر لوا و بیرق افغانستان یکی از آرزوهای او بود و آنان که به بهانه های مختلف افغانستان را ترک کردند، توانایی مبارزه با دشواری ها را نداشتند.
خانم صدیقی که ٣٠ سال عمر دارد پس از سقوط رژیم طالبان، لباس پولیس بر تن کرده است و تاکید دارد که زنان پولیس باید در برابر دشواری ها ایستادگی کنند.
به گفتۀ گلالی صدیقی، انجام خدمت عسکری برایش افتخار آفرین است و می گوید "نمی تواند حق کشور و مردم اش را نادیده بگیرد."
گلالی صدیقی در حالی حاضر به حیث معاون مدیریت عمومی جندر وزارت داخله افغانستان وظیفه اجرا می کند و قبل از این به حیث آمر نظارت خانۀ زنانۀ کابل، آمر حل مشکلات خانوادگی حوزۀ یازدهم امنیتی شهر کابل و پست های اداری دیگر نیز کار کرده است.
این افسر پولیس در حالی زنانی هم مسلک خود را به مبارزه در برابر دشواری های کشور اش تشویق می کند که چند قبل نیلوفر رحمانی یک پیلوت نظامی قوای هوایی افغانستان که دورۀ ۱۵ ماهۀ آموزش مسلک اش را در ایالات متحده به پایان رساند، از بیم مصؤنیت جانی اش دوباره به افغانستان برنگشت و به آموزگاران امریکایی اش گفته بود، می خواهد پیلوت نظامی باقی بماند، اما نه در زیر بیرق کشورش.
اما گلالی صدیقی می گوید با کار کردن در نظام عسکری افغانستان، می خواهد از آن عده زنانی حمایت کند که بنابر دلالیل مختلف از حق تعلیم و کار محروم اند.
