دختری جوانی که در ریاست امور زنان به سر می برد، با رنگ پریده در حالیکه آهسته اهسته صحبت می کند، می گوید" خشویم سیخ های کباب را داغ کرده به دستانم چسپاند، داغ هایش تاحال دیده می شود."
این دختر سیزده ساله، زهرا نام دارد و باشنده ولایت نیمروز است. مدتی قبل ،پدر معتادش او را در بدل یکصد هزار افغانی برای به دست آوردن مواد نشه آور فروخت. بعد از عروسی، شوهر زهرا او را به شهر کندهار آورد. به گفتۀ او خانه شوهر نیز برای وی جای امنی نبود چون خشو، ننو و برادر شوهر هرکدام بالایش ظلم می کردند.
زهرا اکنون در ریاست امور زنان ولایت کندهار به سر می برد. او بیشتر خاموش و ساکت است. وقتی از او در مورد زندگیش سوال می شود، در حالیکه چشمانش به نقطۀ نامعلومی گره خورده است، قصه اش را دنبال می کند " پدر و برادارانم معتاد بودند و چون پولی برای تهیۀ مواد نداشتند، مرا فروختند. بعد از عروسی وقتی با فامیل شوهرم به شهر کندهار آمدیم، شبی در اطاق خواب بودم که برادر شوهرم بی صدا داخل اطاق شده و خود را بالای من انداخت. زمانی که شوهرم خبر شد برادرخود را اندکی لت و کوب کرد اما مرا بیشتر لت و کوب کرد و سپس به پکه آویخته و با چوپ به جانم افتاد و تا صبح مرا مورد ضرب و شتم قرار داد."
زهرا بی صدا می گرید و ادامه میدهد " او با چوب چنان به سرم می زد که تا حال سرم زیاد درد می کند. خشویم سیخ های کباب را داغ کرده به دستانم چسپاند باز شوهرم نیز با آنها ران هایم را سوختاند. داغ هایش تاحال دیده می شود. زمانی که همسایه ما از جریان خبر شدند، قضیه را به آمریت جنایی اطلاع داده و آنها آمدند مرا با خوشویم یکجا به اینجا آوردند و بعدش مرا به ریاست زنان سپردند."
شکایت از نهادهای عدلی
رقعیه اچکزی، رئیس امورزنان ولایت کندهارمی گوید که در جریان سال جاری بیش از صد قضیۀ خشونت علیه زنان به ریاست امورزنان ولایت کندهار راجع گردیده است. او می گوید که متاسفانه ارگانهای عدلی وقضایی در این رابطه بی تفاوت بوده و با خانم ها همکاری نمی کنند.
وی قضیه زهرا را مثال قرارداده می گوید "بدبختانه زمانی که ما څارنوال را در جریان قرار دادیم وی برای این دختر دوسیۀ بسیار سطحی ترتیب داد. در آن گزارش هیچ یاد آوریی از زجرهایی که این دختر متقبل شده، نگردیده و در ثبت سند نیز از بی عدالتی کار گرفته شده و این دختر ۱۳ ساله را ۱۶ ساله ثبت کرده اند."
خانم اچکزی به این باور است که همچون قضایا زیاد به وقوع می پیوند و زنان نمی توانند که در بیرون از خانه از حقوق خود دفاع کنند. زنانی که جرات می کنند و به دوایر دولتی مراجعه می کنند، در آنجا نیز با ایشان تبعیض صورت می گیرد که ناچار دوباره از خواسته های خود منصرف می شوند.
خانم اچکزی می گوید "څارنوالی رسیده گی به قضایای خشونت علیه زنان را، ماه ها به تعویق می اندازد. آیا خواهرانی که نمی توانند به ماه ها از خانه خارج شوند، خواهند توانست برای مدتها در څارنوالی سرگردان شوند ویا برای یک سال در محکمه یی اقامۀ دعوا کنند؟ بلاخره آنان سرخورده دوباره به خانه هایشان برگشته ودوباره به ستم وظلم تن در می دهند "
رقعیه اچکزی هشدار می دهد تا زمانی که قانون منع خشونت علیه زنان به صورت همه جانبه اجرا نشود، تراژیدهایی چون زهرا بارها تکرار خواهد شد.
این دختر سیزده ساله، زهرا نام دارد و باشنده ولایت نیمروز است. مدتی قبل ،پدر معتادش او را در بدل یکصد هزار افغانی برای به دست آوردن مواد نشه آور فروخت. بعد از عروسی، شوهر زهرا او را به شهر کندهار آورد. به گفتۀ او خانه شوهر نیز برای وی جای امنی نبود چون خشو، ننو و برادر شوهر هرکدام بالایش ظلم می کردند.
زهرا اکنون در ریاست امور زنان ولایت کندهار به سر می برد. او بیشتر خاموش و ساکت است. وقتی از او در مورد زندگیش سوال می شود، در حالیکه چشمانش به نقطۀ نامعلومی گره خورده است، قصه اش را دنبال می کند " پدر و برادارانم معتاد بودند و چون پولی برای تهیۀ مواد نداشتند، مرا فروختند. بعد از عروسی وقتی با فامیل شوهرم به شهر کندهار آمدیم، شبی در اطاق خواب بودم که برادر شوهرم بی صدا داخل اطاق شده و خود را بالای من انداخت. زمانی که شوهرم خبر شد برادرخود را اندکی لت و کوب کرد اما مرا بیشتر لت و کوب کرد و سپس به پکه آویخته و با چوپ به جانم افتاد و تا صبح مرا مورد ضرب و شتم قرار داد."
زهرا بی صدا می گرید و ادامه میدهد " او با چوب چنان به سرم می زد که تا حال سرم زیاد درد می کند. خشویم سیخ های کباب را داغ کرده به دستانم چسپاند باز شوهرم نیز با آنها ران هایم را سوختاند. داغ هایش تاحال دیده می شود. زمانی که همسایه ما از جریان خبر شدند، قضیه را به آمریت جنایی اطلاع داده و آنها آمدند مرا با خوشویم یکجا به اینجا آوردند و بعدش مرا به ریاست زنان سپردند."
شکایت از نهادهای عدلی
رقعیه اچکزی، رئیس امورزنان ولایت کندهارمی گوید که در جریان سال جاری بیش از صد قضیۀ خشونت علیه زنان به ریاست امورزنان ولایت کندهار راجع گردیده است. او می گوید که متاسفانه ارگانهای عدلی وقضایی در این رابطه بی تفاوت بوده و با خانم ها همکاری نمی کنند.
وی قضیه زهرا را مثال قرارداده می گوید "بدبختانه زمانی که ما څارنوال را در جریان قرار دادیم وی برای این دختر دوسیۀ بسیار سطحی ترتیب داد. در آن گزارش هیچ یاد آوریی از زجرهایی که این دختر متقبل شده، نگردیده و در ثبت سند نیز از بی عدالتی کار گرفته شده و این دختر ۱۳ ساله را ۱۶ ساله ثبت کرده اند."
خانم اچکزی به این باور است که همچون قضایا زیاد به وقوع می پیوند و زنان نمی توانند که در بیرون از خانه از حقوق خود دفاع کنند. زنانی که جرات می کنند و به دوایر دولتی مراجعه می کنند، در آنجا نیز با ایشان تبعیض صورت می گیرد که ناچار دوباره از خواسته های خود منصرف می شوند.
خانم اچکزی می گوید "څارنوالی رسیده گی به قضایای خشونت علیه زنان را، ماه ها به تعویق می اندازد. آیا خواهرانی که نمی توانند به ماه ها از خانه خارج شوند، خواهند توانست برای مدتها در څارنوالی سرگردان شوند ویا برای یک سال در محکمه یی اقامۀ دعوا کنند؟ بلاخره آنان سرخورده دوباره به خانه هایشان برگشته ودوباره به ستم وظلم تن در می دهند "
رقعیه اچکزی هشدار می دهد تا زمانی که قانون منع خشونت علیه زنان به صورت همه جانبه اجرا نشود، تراژیدهایی چون زهرا بارها تکرار خواهد شد.