اطفال آسیب پذیر افغان در اولویت برنامه حکومت نیست

موسسات و ادارات غیرحکومتی که در بخش اطفال کار میکنند وضعیت کودکان افغانستان بخصوص کودکان آسیب پذیر جامعه را که در جاده ها به کار های شاقه مشغول اند ناگوار توصیف میکنند ، اما در بودجه ملی کشور کدام بودجه خاص برای این کودکان درمعرض خطر وجود ندارد .

کشورهای کمک کننده هم به دلیل اینکه در برنامه ها انکشافی دولت افغانستان مسایل مربوط به اطفال در اولویت ها شامل نمی باشد از تمویل برنامه های مربوط به اطفال علاقه نگرفته اند.

انجینر یوسف ، رییس موسسه آشیانه که بیشتر از یک دهه به مشکلات اطفال درمعرض خطر بخصوص در بخش کودکان کارگر روی جاده ها رسیدگی میکند، از کاهش بودجه به برنامه های اطفال آسیب پذیر شکایت نموده میگوید، در گذشته ها، او در شش ولایت افغانستان برنامه های حمایت از اطفال آسیب پذیر داشت که حدود ۱۲ هزار طفل در معرض خطر را تحت پوشش قرار داده بود .

انجنیر یوسف میگوید این برنامه ها از جانب بازار مشترک اروپا تمویل میشد، اما از ماه مارچ سال جاری این برنامه ها ختم شد و حال با چالشهای جدید مواجه میباشند.

انجنیر یوسف میگوید حال که به دونرها مراجعه میکنند نظر به فیصله کنفرانس های توکیو و شیکاگو فقط به برنامه هایی درافغانستان کمک میشود که در اولویت دولت موجود باشد و موضوع اطفال را دولت افغانستان در اولویت ها شامل نکرده است. به همین علت دونرها برای برنامه های مساعدت به اطفال، علاقه نشان نمیدهند.

وزارت کار و امور اجتماعی بار ملامتی را به عهده وزارت مالیه انداخت که در اولویت های دولت شامل نکرده است. واصل نور مهمند ، معیین وزارت کار و امور اجتماعی میگوید تقاضا برای داشتن یک بودجه مستقل بنام اطفال آسیب پذیر در بودجه ملی کشور شده است اما تا به حال ازطرف وزارت مالیه بنام اطفال آسیب پذیر بودجه مختص شده وجود ندارد.

آقای مهمند میگوید برای اطفال کارگر بودجه نیست اما درقسمت پرورشگاه ها و کودکستان ها بودجه اختصاصی موجود است.

موضوع وضعیت کودکان و اطفال آسیب پذیر درافغانستان که نتیجه جنگ طولانی است ازدید نهادهای مدنی نگران کننده میباشد . احمد شاه ستانکزی ، رییس دهکده صلح ، به روز چهار شنبه در کابل گفت علیرغم سرا زیر شدن ملیون ها دالر کمکهای بین المللی به افغانستان ، وضعیت کودکان افغانستان تکان دهنده است و همه قوانین مربوط به اطفال در افغانستان جنبه عملی پیدا نکرده است و پیوسته اطفال مورد سوء استفاده قرار میگیرد .

ستانکزی میگوید یکی از استفاده های نادرست از کودکان اینست که شرکت ها و دوکانها در بدل کار به آنها ، مزد اندک می پردازند . دیگر این که از اطفال در قاچاق مواد مخدر به ایران و پاکستان استفاده میشود و بدتر از همه در جریان کار از آنها سوء استفاده جنسی صورت میگیرد.
این اطفال کارگر روی جاده ها، که اکثریت شان ، نان آور خانه های شان میباشند ، از برخورد پولیس و حتی مردم عادی وطن دل خوش ندارند و از مجبوریت های خود سخن میگویند.

عاصم ۷ ساله که ساجق میفروشد پسریتیمی است که پدر معلم اش را در چهار ساله گی از دست داده است او میگوید از ناچاری و به خاطر مجبوری کار میکند.

و نادر ، طفل ۱۲ ساله که موترشویی میکند از پولیس گله دارد، او میگوید ترافیک مارا نمیگذارد که در کنار جاده ها موتر شویی کنیم ، لت و کوب میکند و از ما پول میخواهد در غیر آن، با قنداغ تفنگ ما را لت و کوب میکند.

به اساس احصاییه و ارقام ارایه شده از سوی اداره های یونسیف ملل متحد، وزارت معارف افغانستان و اداره های غیرحکومتی آشیانه و دهکده صلح ، که دربخش اطفال کار میکنند ، حدود پنج ملیون کودک و طفل سن مکتب در افغانستان از رفتن به مکتب محروم اند که از آنجمله سه ملیون آن دختران اند .

به همین ترتیب اداره های یونسف ملل متحد و حقوق بشر افغانستان میگویند که حدود دو ملیون کودک در افغانستان به کارهای شاقه مشغول اند
.
نهاد های مدنی افغانستان، به عنوان راه حل، پیشنهاد میکنند که بخاطرجمع آوری اطفال کارگر روی جاده ها باید یک نهاد ملی به سطح کشور ایجاد گردد .