لویه جرگۀ مشورتی در کابل به رئیس جمهور کرزی سفارش کرده است تا موافقتنامۀ امنیتی را با ایالات متحده پیش از پایان سال 2013 میلادی امضا کند.
عبدالله عبدالله، وزیر خارجۀ پیشین حکومت کرزی و یکی نامزدان انتخابات آیندۀ ریاست جمهوری افغانستان سرپیچی رئیس جمهور کرزی را از امضای موافقتنامۀ امنیتی دو جانبه اندکی غیرقابل پیش بینی توصیف کرد.
آقای عبدالله می گویدکه این موضوع و اهمیت آن، فراتر از آنچه رئیس جمهور کرزی از خود تبارز داد، مستلزم حس مسوولیت پذیری بیشتر نسبت به ملت و آیندۀ کشور است.
رئیس جمهور حامد کرزی به شرکت کنندگان لویه جرگه یک سلسله شرایطی را پیش از امضای این سند مطرح کرد. به نظر می رسد که وی نگران آنچه است که به صفت میراث خود در تاریخ افغانستان به جا می گذارد.
حامد کرزی گفت "اکثریت مطلق تایید کرده و تعدادی هم مخالفین دارد. من در مرحله تطبیق می خواهم که صلح بیاید، اگر صلح نیاید این قرار داد باعث بدبختی مردم افغانستان است. سپردن پایگاه به امریکا کار مفت و آسان از لحاظ عاطفی و عقلی بر ما نبوده است که به یک کشور خارجی پایگاه بدهیم. بسیار سر ما سخت تمام می شود، بخدا و رسول غیرت ما قبول نمی کند."
شماری از تحلیلگران می گویند که چانه زنی رئیس جمهور افغانستان فرار از گرفتن مسوولیت امضای این موافقتنامه است، به این مفهوم که مبادا آقای کرزی مسوول ادامۀ حضور سربازان خارجی در افغانستان قلمداد شود.
محمد یوسف امین زازی، فعال جامعه مدنی امضای این موافقتنامه را به سود افغانستان می داند اما می گوید که رئیس جمهور کرزی از پیش خواستار امضای این سند بود و "اکنون با این نمایش می خواهد برف خود را بر بام مردم افغانستان بریزد" و ملت را مسوول آن بسازد."
دیدگاه مختلط مردم
دیدگاه های مختلطی در میان عامۀمردم افغانستان وجود دارد. برخی می گویند که رئیس جمهور باید این موافقتنامه را امضا کند، اما تنها در صورتیکه بهترین علایق مردم افغانستان را مد نظر داشته باشد.
برخی دیگر هم با در نظر داشت شورشگری موجود و آنچه دخالت همسایگان خوانده می شود، امضای این سند را به سود صلح و ثبات در افغانستان می دانند.
حکومت ایالات متحده می خواهد که این سند پیش از پایان سال روان میلادی امضا شود. مقام های امریکایی هشدار داده اند که تاخیر در امضای این سند، پلان گذاری برای حضور نظامی امریکا پس از سال 2014 در افغانستان را با خطر روبرو می سازد.
همچنان حکومت ایالات متحده گفته است که امضا نشدن این موافقتنامه منجر به خروج کامل سربازان امریکایی از افغانستان خواهد شد، همانگونه که عراق شاهد آن بود.
از سویی هم، اکثر شرکای غربی ایالات متحده نیز گفته اند که ادامۀ حضور سربازان شان در افغانستان در گرو امضای موافقتنامۀ امنیتی میان ایالات متحده و افغانستان است.
عبدالله عبدالله، وزیر خارجۀ پیشین حکومت کرزی و یکی نامزدان انتخابات آیندۀ ریاست جمهوری افغانستان سرپیچی رئیس جمهور کرزی را از امضای موافقتنامۀ امنیتی دو جانبه اندکی غیرقابل پیش بینی توصیف کرد.
آقای عبدالله می گویدکه این موضوع و اهمیت آن، فراتر از آنچه رئیس جمهور کرزی از خود تبارز داد، مستلزم حس مسوولیت پذیری بیشتر نسبت به ملت و آیندۀ کشور است.
رئیس جمهور حامد کرزی به شرکت کنندگان لویه جرگه یک سلسله شرایطی را پیش از امضای این سند مطرح کرد. به نظر می رسد که وی نگران آنچه است که به صفت میراث خود در تاریخ افغانستان به جا می گذارد.
حامد کرزی گفت "اکثریت مطلق تایید کرده و تعدادی هم مخالفین دارد. من در مرحله تطبیق می خواهم که صلح بیاید، اگر صلح نیاید این قرار داد باعث بدبختی مردم افغانستان است. سپردن پایگاه به امریکا کار مفت و آسان از لحاظ عاطفی و عقلی بر ما نبوده است که به یک کشور خارجی پایگاه بدهیم. بسیار سر ما سخت تمام می شود، بخدا و رسول غیرت ما قبول نمی کند."
شماری از تحلیلگران می گویند که چانه زنی رئیس جمهور افغانستان فرار از گرفتن مسوولیت امضای این موافقتنامه است، به این مفهوم که مبادا آقای کرزی مسوول ادامۀ حضور سربازان خارجی در افغانستان قلمداد شود.
محمد یوسف امین زازی، فعال جامعه مدنی امضای این موافقتنامه را به سود افغانستان می داند اما می گوید که رئیس جمهور کرزی از پیش خواستار امضای این سند بود و "اکنون با این نمایش می خواهد برف خود را بر بام مردم افغانستان بریزد" و ملت را مسوول آن بسازد."
دیدگاه مختلط مردم
دیدگاه های مختلطی در میان عامۀمردم افغانستان وجود دارد. برخی می گویند که رئیس جمهور باید این موافقتنامه را امضا کند، اما تنها در صورتیکه بهترین علایق مردم افغانستان را مد نظر داشته باشد.
برخی دیگر هم با در نظر داشت شورشگری موجود و آنچه دخالت همسایگان خوانده می شود، امضای این سند را به سود صلح و ثبات در افغانستان می دانند.
حکومت ایالات متحده می خواهد که این سند پیش از پایان سال روان میلادی امضا شود. مقام های امریکایی هشدار داده اند که تاخیر در امضای این سند، پلان گذاری برای حضور نظامی امریکا پس از سال 2014 در افغانستان را با خطر روبرو می سازد.
همچنان حکومت ایالات متحده گفته است که امضا نشدن این موافقتنامه منجر به خروج کامل سربازان امریکایی از افغانستان خواهد شد، همانگونه که عراق شاهد آن بود.
از سویی هم، اکثر شرکای غربی ایالات متحده نیز گفته اند که ادامۀ حضور سربازان شان در افغانستان در گرو امضای موافقتنامۀ امنیتی میان ایالات متحده و افغانستان است.
