همزمان با فرا رسیدن هشتم مارچ روز بین‌المللی زنان، برخی از فعالان حقوق زن در کابل از ادامۀ محدودیت‌های طالبان بر آنان ابراز نگرانی کرده و می‌گویند که زنان و دختران در این کشور "فدای مصلحت‌های سیاسی شده اند".
آنان روز جهانی زن را در یک مکان سربسته تجلیل کرده و با نشر اعلامیه‌ای این روز را به سازمان ملل متحد، ادارات مربوط به زنان و دیدبان حقوق بشر "تسلیت" گفته اند.
در اعلامیه‌ای این زنان آمده است: "ما زنان افغانستان از سازمان ملل متحد، دیگر درخواست نداریم به جز زهر خند به بیهودگی این سازمان جهانی که هویت باخته است و در تعاملات جهانی ابزار برای اجرای سیاست‌های قدرتمندان پر ادعا شده است."
این زنان معترض همچنان گفته اند که جامعه جهانی آنان را برای به دست آوردن حقوق شان در افغانستان، تنها گذاشته و فراموش کرده است. به گفتۀ آنان، زنان در افغانستان "فدای مصلحت‌های سیاسی شده اند" و در حال حاضر، هیچ کسی در بیرون از این کشور از آنان نمایندگی کرده نمی‌تواند.
طالبان در یک‌ونیم سال گذشته محدودیت‌های زیادی را بر حق کار و تحصیل زنان و دختران وضع کرده اند. آنان دروازه‌های مکاتب متوسطه و لیسه را به روی دختران مسدود کرده و مانع تحصیل دختران در پوهنتون‌ها شده اند.
این گروه همچنان زنان و دختران را از کار در ادارات دولتی و غیرحکومتی به جز نهادهای معدود صحی بازداشته و نیز بر رفتن زنان و دختران به پارک‌های تفریحی، کلب‌های ورزشی و حمام ممنوعیت وضع کرده است.
مولده توانا، یکی از فعالان حقوق زن روز دوشنبه ششم مارچ (۱۵ حوت) به صدای امریکا گفت که با فرا رسیدن روز جهانی زن و تجلیل آن در سراسر جهان، زنان و دختران افغان با وضعیت "اسفناک" به سر می‌برند و طالبان در یک‌ونیم سال گذشته، شدیدترین دستورها را علیه زنان صادر کرده اند.
خانم توانا افزود: "دنیا در یک نوع تعامل با طالب در سیاست است و دارد زنان افغانستان را به طالبان در گرو گذاشته، ولی در قبال زنان افغانستان هیچ نهادی و هیچ مرجع متاسفانه نیت و اراده راستین نداشته و آنها فقط طی معاملات و معادلات سیاسی خود استند."
او از مردم افغانستان به ویژه زنان خواست که در برابر سیاست‌های سخت‌گیرانه طالبان سکوت نکرده و به اعتراضات شان در داخل و بیرون از این کشور ادامه دهند.
این در حالی است که در تازه‌ترین مورد، وزیران خارجهٔ زن در حاشیهٔ کنفرانس سه روزهٔ امنیتی مونیخ محدودیت‌های اعمال شده بر زنان در افغانستان را به‌شدت محکوم کرده و خواهان بازگشت حضور زنان، به ویژه کار آنان در سازمان‌های کمک‌رسانی، شدند.
آنان گفتند که با حذف نیمی از جمعیت افغانستان از جامعه، طالبان مرتکب شدیدترین نقض حقوق بشری شده اند و آینده تمام کشور را به خطر می‌اندازند.
