سازمان بین المللی مهاجرت یا IOM می گوید که پول در اختیار ندارد تا از صد ها هزار پناهجوی روهینگیایی در منطقۀ موسوم به "بازار کاکس" واقع در بنگله دیش، حراست کند.
پس از افزایش خشونت ها در میانمار، از اگست ۲۰۱۷ به این سو، حدود ۷۰۰ هزار پناهجوی مسلمان روهنگیایی، در منطقۀ بازار کاکس سرازیر شدند.
بازار کاکس که ازکمترین امکانات زندگی برخوردار است، در این اواخر شاهد باران ها بوده است. پیش بینی می شود که این منطقه ممکن شاهد باران های شدید توام با سیلاب ها خواهد بود و وضعیت حدود ۷۰۰ هزار پناهجوی روهینگیایی که در این مطنقه زندگی پر مشقت دارند، دشوار تر خواهد شد.
جوئل میلمن، سخنگوی IOM، می گوید نگرانی وجود دارد که زندگی شماری از پناهجویان با خطر مواجه شود. آقای میلمن به صدای امریکا گفت که این سازمان به دلیل نبود منابع مالی، قادر نیست برای این پناهجویان، کمک فراهم کند و افزود که این سازمان از جمله ۱۸۰ میلیون دالر کمک که تقاضا کرده بود، فقط هفت در صد آنرا به دست آورده است.
این سخنگوی سازمان بین المللی مهاجرت همچنین گفته است که هنوز هم روز های اول بارانی در بازار کاکس است، اما هشدار داد که اگر در روز های آینده پناهجویان روهینگیایی به مناطق امن انتقال داده نشوند، زندگی آنان با خطر مواجه خواهد شد.
با آنهم آقای میلمن گفت که اگر IOM کمک های مالی را به موقع به دست بیاورد، قادر خواهد بود تا از بسیاری از پناهجویان روهینگیایی در منطقۀ بازار کاکس، حفاظت کند.
پس از سرازیر شدن موج از پناهجویان روهینگیایی از ایالت راخین میانمیار به بنگله دیش، ملل متحد و برخی از کشور ها به شمول ایالات متحده، خشونت علیه این اقلیت مسلمان را به مثابۀ "پاکسازی قومی" عنوان کردند، ادعای که از سوی اردوی میانمار رد شده است.
کمیشنری عالی ملل متحد در امور پناهندگان گزارش داده است که حدود ۷۰۰ هزار مسلمان روهینگیایی از اواخر اگست ۲۰۱۷ تا حال از ترس خشونت و سرکوب نظامیان برمایی، روستاهای شان را در ایالت راخین میانمار ترک گفته و به بنگله دیش پناه برده اند.
مشکل اصلی اقلیت روهینگیایی
ریشۀ این مشکل، امتناع حکومت اکثریت بودایی میانمار از دادن شهروندی به اقلیت مسلمان آن کشور است. بوداییان میانمار اگر با مسلمانان روهینگیایی دشمنی نداشته باشند، کم از کم با آنان همدردی نداشته و آنان را مهاجران غیر قانونی بنگله دیشی می‌پندارند.
مسلمانان روهینگیایی بیم دارند که حتا با داشتن اسناد و مدارک ضروری برای برگشت به میانمار، به آنان شهروندی داده نخواهد شد و در نهایت باز هم برای سال های سال با تبعیض و پیگرد در میانمار روبرو خواهند بود.
کمیشنری عالی سازمان ملل متحد از حکومت میانمار خواسته است تا به روهینگیایی‌ها شهروندی داده و آنان را از بی وطنی برهاند و در نهایت به فقر و بدبختی در ولایت راخین نقطۀ پایان بگذارد.
