میلیاردها سال پیش، مریخ پر از آب بود – ولی راز اینکه این آبها به کجا رفت و چه اتفاقی افتاد که مریخ به یک سیارهٔ خشک تبدیل، تا حالا آشکار نبود.
باور عموم بر این بود که بخش زیادی از این آبها در فضا پخش شده، اما یک مطالعه جدید که با حمایت مالی ادارهٔ فضایی امریکا (ناسا) انجام شده، نشان میدهد که این آبها در منرالهای موجود در سطح مریخ حبس مانده است.
ایوا اسچلر، پژوهشگر اصلی این گزارش به خبرگزاری فرانسه گفت: "نظر ما این است که لایهٔ بیرونی مریخ را منرالهایی آبدار تشکیل میدهد، منرالهایی که در واقع در درون خود آب دارند."
این پژوهش نشان میدهد که بین ۳۰ تا ۹۹ درصد آبهای اولیه در مریخ، در داخل این منرالها حبس شده اند.
باور بر این است که مریخ در اوایل به اندازهٔ تمام سطح خود آب داشته است.
از آنجایی که مریخ در همان اوایل میدان مقناطیسی خود را از دست داد، اتمسفیر آن رو به نابودی گذاشت و تصور میشد که به همین دلیل آبهای آن نیز از دست رفته است.
اما پژوهشگران باور دارند که اگرچه بخشی از این آبها از دست رفته، اما بیشتر آن در مریخ باقی مانده است.
خانم اسچلر میگوید: "هر باری که سنگ و آب با هم در تماس میشوند، فعل و انفعالات پیچیدهای صورت میگیرد که منجر به تشکیل منرالهای آبدار میشود."
براساس دریافتهای این پروژهٔ پژوهشی، مریخ بین ۴ تا ۳.۷ میلیارد سال قبل، بیشتر آبهای خود را از دست داد و به همین دلیل، ظرف حدود سه میلیارد سال گذشته هیچ تغییری در ظاهر این سیاره پدید نیامده است.