رسول یکی از باشندگان مرکز شهر بامیان که از شش سال بدینسو به مواد مخدر معتاد است، میگوید که اعتیاد به این مواد او را از خانواده اش جدا ساخته است.
این جوان معتاد میگوید که در صفوف نیروهای امنیتی خدمت میکرد، اما دوستان ناباب او را به مواد مخدر معتاد ساختند و در نهایت از صفوف قوتهای خاص اخراج شد.
رسول گفت: "شش سال است که معتاد به مواد مخدر شدهام. در نظام و قطعات خاص بودم. رفت و آمد با دوستان ناباب و دودی سبب شد که معتاد شوم. رفقا چرس و تریاک پیش میکردند وقتی میزدم آرام میشدم."
در حال حاضر، رسول شب و روزهایش را در مغاره های کوه در شهر بامیان میگذراند و برای بدست آوردن پول نان و مواد مخدر زبالههای قابل بازیافت را جمعآوری و میفروشد.
او که سالهاست از خانواده اش اطلاعی ندارد، میگوید: "پیامم این است که به طرف چیزهای بد که مردم نمیپسندد رجوع نکنند چون عواقب خوب ندارد."
آمار دقیق از شمار معتادان مواد مخدر در بامیان وجود ندارد، اما باشندگان و فعالان جامعه مدنی در این ولایت میگویند که شمار مصرف کنندگان مخدرات در حال افزایش است و این موضوع به نگرانی بزرگی مبدل شده است.