رضا یکی از باشندگان ولسوالی ورس ولایت بامیان میگوید که سه سال قبل زمانی که میخواست از مشکلات خانوادگی رهایی یابد، مواد مخدر استفاده کرد، اما این پدیده زندگیاش را ویران کرده است.
این معتاد مواد مخدر میگوید که روآوردن به مواد مخدر زندگی را برایش دشوار کرده و شب و روز را با گرسنگی در مغارههای کوه سپری میکند.
رضا میگوید: "مدت سه سال است که معتاد شدم. دو سال اول را نفهمیدم. اما امسال بسیار بدبختی کشیدم. کمی مشکلات خانوادگی داشتم، شب خواب نشده بودم یک دوست داشتم گفت بیا هیرویین بکش، کشیدم یک شب خوب خواب رفتم اما معتاد شدم."
این فرد معتاد میافزاید که بیش از چهار ماه است از خانواده اش اطلاع ندارد. او میگوید که در سه سال اخیر بارها تصمیم به ترک اعتیاد گرفته است، اما به دلیل کمبود بستر در شفاخانه درمان معتادان قادر به کنار گذاشتن مواد مخدر نشده است.
رضا میگوید: "گاهی خمار و گاهی گرسنه هستم. یگان وقت اگر سیر باشم ولی همیشه گرسنه هستم. مجبورم مال و اموال مردم را دزدی میکنم و میفروشم یک تعداد مردم وقتی دیدند که یک چیز شان را دزدی کردم بخشیده یک تعداد لت و کوب کرده اند."
رضا میگوید که مواد مخدر او را به راههای نادرست کشانیده است و مردم همواره از معتادان ناراض اند.
باشندگان مرکز شهر بامیان نیز میگویند که افزایش معتادان مواد مخدر سبب ازدیاد سرقتها در مرکز این شهر شده است.