نیروهای امنیتی و نظامی در حالی به شهرها در سراسر پاکستان اعزام شدند که این کشور هنوز هم درگیر تظاهرات خشونتبار است.
در جریان این تظاهرات که پس از بازداشت عمران خان، صدر اعظم پیشین پاکستان، آغاز شد تا امروز ۱۱ می (۲۱ ثور) از مرگ حد اقل نه نفر و بازداشت بیش از ۲۰۰۰ نفر گزارش شده است.
در میان بازداشت شدگان حد اقل هفت مقام رهبری حزب تحریک انصاف پاکستان نیز شامل اند که مقامات آنان را به سازماندهی آشوب ها متهم کرده اند.
مقامات پولیس گفته اند که صدها نفر دیگر در جریان تظاهرات در بخش‌های مختلف پاکستان به ویژه در ایالت‌های پنجاب و خیبرپشتونخوا زخمی شده اند.
عمران خان در ماه اپریل سال گذشته پس از آنکه حمایت اردو را از دست داد، در پی رای عدم اعتماد پارلمان از قدرت کنار زده شد.
صدر اعظم پیشین پاکستان گفته است که اتهامات فساد علیه او بخشی از تلاش‌های حکومت فعلی و اردوی آن کشور است تا جلو برگشت وی به قدرت را پیش از انتخابات بگیرند.
پس از آن که حکومت شهباز شریف، صدر اعظم پاکستان، اعزام نیروهای اردو را به حد اقل دو ایالت منظور کرد، اردوی این کشور با نشر اعلامیه‌ای با اشاره به مظاهرات حامیان عمران خان گفت که "برای رسیدن به قدرت، این گروه آنچه کرده که دشمنان ابدی این کشور نتوانستند در جریان ۷۵ سال انجام دهند".
اردوی پاکستان هشدار داده است که هر گونه حمله بر تاسیسات نظامی یا دولتی با واکنش شدید مواجه خواهد شد و "مسوولیت آن به دوش گروهی خواهد بود که می‌خواهد پاکستان را به جنگ داخلی سوق دهد".
اما حزب تحریک انصاف عمران خان با رد اعلامیۀ اردو گفته است که این اظهارات مغایر حقایق و وضعیت جاری در این کشور است.
قطع جریان انترنت
وزارت مخابرات پاکستان گفته است که به دستور وزارت داخلۀ خدمات انترنتی در تلیفون‌های دستی و دسترسی به رسانه‌های اجتماعی - تویتر، فیسبوک و یویتوب، قطع شده است.
این درحالی است که حکومت پاکستان مکاتب را در سراسر این کشور مسدود کرده و امتحانات اخیر سال را نیز فسخ کرده است.
خط سرخ
انتقاد بر اردو در پاکستان خط سرخ پنداشته می‌شود و عمران خان پیش از آن که بازداشت شود اتهام وارد کرد که یک افسر بلندپایۀ اردو در دسیسۀ برای ترور او دخیل بوده است.
سیاستمداران پاکستانی از سال ۱۹۴۷ به اینسو، زمانی که پاکستان ایجاد شد، همواره بازداشت شده و به زندان افکنده شده اند. اما شمار اندکی از آنان اردوی این کشور را به چالش کشیده است، اردویی که بر سیاست داخلی و پالیسی خارجی پاکستان نفوذ داشته و حد اقل سه بار کودتا کرده و برای بیش از سه دهه حکمرانی کرده است.
