وضعیت بد اقتصادی در پاکستان سبب شده است که مردم فقیر برای امرار حیات خود به موسسات خیریه رو بیاورند، اما موسسات خیریه میگویند که کمکهای مالی به این نهادها کاهش یافته است.
همه روزه هزاران پاکستانی برای خوردن غذا به مراکز توزیع غذای رایگان توسط نهاد خیریه به نام "سیلانی" مراجعه میکنند. این نهاد در سراسر پاکستان برای نیازمندان غذای گرم توزیع میکند.
محمد خورشید که به حیث محافظ ایفای وظیفه میکند، مساعدت غذایی سیلانی را مهم خوانده گفت که اگر غذای رایگان نمیبود، تمام معاش ماهانهاش را صرف غذا خریدن میکرد.
مسوولان نهاد خیریه سیلانی، یکی از بزرگترین موسسات خیریه پاکستان، میگویند که با افزایش ۳۸ درصدی میزان تورم در پاکستان، در آمد مردم برای تامین مخارج شان کفایت نکرده و در نتیجه تقاضا برای غذای رایگان روبه افزایش است. از سوی دیگر مسوولان این نهاد خیریه میگویند که کمکهای مالی به این نهاد کاهش یافته است.
سهیل احمد، عضو نهاد خیریهٔ سیلانی، به صدای امریکا گفت: "تا چند ماه پیش ۳۰ هزار قرص نان درست میکردم. اکنون این تعداد به ۴۲ هزار قرص افزایش یافته است. کمکها کاهش یافته است، اما فعالیتهای نهاد خیریه سیلانی کم نشده است."
کمک به نهادهای خیریه بخش بزرگی از فرهنگ پاکستان است. به اساس نظرسنجی سال ۲۰۲۱ نهاد گالوپ در پاکستان، حدود ۷۶ درصد از پاسخ دهندگان گفتند که سال قبل برای کمک به کسی پول داده اند.
در عین حال، میزان پرداخت مالیات به طور قابل ملاحظه پایین بوده است. میزان مالیات نسبت به تولید ناخالص داخلی این کشور کمتر از ۱۰ درصد است، به این معنا که دولت کمتر از ۱۰ درصد از اندازه اقتصاد خود را به شکل مالیات از مردم دریافت میکند.
آنچه اکثر کشورها برای رشد اقتصادی شان نیاز دارند، به گفته کارشناسان، مالیات بر تولید ناخالص داخلی با میزان حداقل ۱۵ درصد است.
شرکتهایی که در بخشهای بزرگی مانند زراعت، تجارت، پرچون فروشیها و املاک فعالیت میکنند، از نیرو و قوت سیاسی برای پایین نگه داشتن اندازه مالیات استفاده میکنند و گاهی اوقات از پرداخت مالیات تعیین شده اجتناب میکنند.
علی خزار، خبرنگار روزنامه بزنس ریکاردر، در این مورد گفت: "اینها در مجلس حضور دارند. اینها در تشکیلات نظامی و مراجع تصمیم گیرنده کشور از نفوذ قوی برخور دار استند."
سیستم مالیاتی پیچیده، اجرای ناکارآمد آن و عدم اعتماد مردم به دولت نیز باعث فرار بسیاری از مردم پاکستان از پرداخت مالیات می شود.
در شرایطی که پاکستان به پرداخت قرضههای خود ناتوان است، میلیونها نفر به دلیل افزایش مصارف مواد ارتزاقی و نفتی در فقر قرار دارند و فشار بر موسسات خیریه مانند نهاد سیلانی در حال افزایش است.