پنجمین دور نشست وزیران خارجهٔ پاکستان، چین و افغانستان، در اسلام آباد، پایتخت پاکستان، برگزار می شود. امیر خان متقی، وزیر خارجهٔ حکومت طالبان، یک روز قبل وارد اسلام آباد شد.
امیر خان متقی، سرپرست وزارت خارجهٔ طالبان، علاوه بر اشتراک در نشست سه جانبه، ملاقات های جداگانه با نمایندگان چین و پاکستان خواهد داشت. حکومت پاکستان گفته است که هدف سفر امیرخان متقی به اسلام آباد، ادامهٔ تعامل سیاسی پاکستان با افغانستان می باشد.
حافظ ضیا احمد تکل، معاون سخنگوی وزارت خارجهٔ طالبان، گفت "حکومت افغانستان می خواهد در این سفر با کشور میزبان و دیگر مقام ها روی یک سلسله موارد تجارتی، ترانزیتی و منطقه ای که ثبات منطقه ای نیز شامل آن است، صحبت کند."
آصف مبلغ، تحلیلگر و استاد پوهنتون در ترکیه، نشست اسلام آباد را بخشی از طرح های بزرگ اقتصادی منطقه به شمول طرح یک کمربند – یک راهٔ حکومت چین می خواند.
مبلغ می‌گوید: "در بحث های کلان اقتصادی که چین در محور آن قرار دارد، افغانستان و پاکستان نیز می توانند مبنای برای این حرکت های اقتصادی باشد. بحث یک جاده – یک کمربند، بحث مهم است."
دیدارها میان مقام های حکومت طالبان، پاکستان و چین در حالی صورت می گیرد که یک روز قبل، سوبرامونیم چیشنکر، وزیر امور خارجهٔ هند، میزبان نشست وزیران خارجهٔ سازمان همکاری های شانگهای بود.
سوبرامونیم جیشنکر، وزیر خارجهٔ هند، در حالی بر مبارزه با تروریزم تاکید کرد که کشورهای عضو سازمان شانگهای نگران وضعیت امنیتی در افغانستان اند.
جیشنکر گفت "وضعیت در افغانستان، در محراق توجه قرار دارد. تلاش های ما باید متوجهٔ رفاهٔ مردم افغانستان باشد. اولویت های عاجل ما شامل فراهم کردن کمک های بشردوستانه، تضمین یک حکومت واقعاً همه شمول، مبارزه با تروریزم و قاچاق مواد مخدر و حفظ حقوق زنان، کودکان و اقلیت ها می باشد."
در این نشست، بلاول بوتو زرداری، وزیر خارجهٔ پاکستان، از طالبان خواست تا به تعهدات خود مبنی بر اجازه ندادن به استفاده از خاک افغانستان برای تروریزم، پابند باشند. طالبان همواره تاکید کرده اند هرگز اجازه نخواهند داد که از خاک افغانستان علیه کشور دیگری استفاده شود.
به گفتهٔ بلاول بوتو زرداری، جامعهٔ بین المللی باید به ترغیب مقامات افغان ادامه دهد تا اصول پذیرفته شده جهانی در مورد شمولیت سیاسی و احترام به حقوق همه افغان‌ها از جمله حق دختران برای آموزش را رعایت کنند.
ولی به باور آصف مبلغ، رقابت های درونی میان کشورهای عضو سازمان شانگهای، نمی تواند طالبان را در تغییر پالیسی های شان ترغیب کند. او می‌گوید که جهت گیری‌های بین المللی باعث می شود که به شکل یک پارچه و به شکل قدرتمند نتواند عمل کند.
مبلغ می افزاید "تخاصمات که بین کشورهای عضو [سازمان شانگهای] وجود دارد، بعضاً به قدر برجسته است که به امنیت ملی و تمامیت ارضی کشورها ختم می شود. بنابراین، در جای ... زمانی شاهد بوده ایم که منافع مشترک کشورهای شانگهای نتوانسته که از آنها یک موضع متحد سیاسی، یک موضع متحد بین المللی را ما شاهد باشیم."
سازمان همکاری شانگهای در سال ۲۰۰۱ به عنوان یک پیمان سیاسی، اقتصادی و امنیتی ایجاد شد. در آغاز چین، روسیه، قزاقستان، قرغیزستان، اوزبیکستان و تاجیکستان عضویت این پیمان را داشتند و هند پاکستان در سال ۲۰۱۷ به آن پیوستند.
