شماری از زنان افغان در یک حرکت اعتراضی در کابل خواستار حق "کار، آزادی و بازگشایی مکاتب متوسطه و لیسۀ دختران" شدند.
این معترضان روز یکشنبه ۲۹ می (هشتم جوزا) با راه‌اندازی تظاهرات، شعارهای "کار، نان، آزادی" و "مشارکت سیاسی" سر دادند.
لیلا بسیم، یکی از زنان معترض گفت: "تجمع و اعتراض امروزی ما به دلیل وضع محدودیت‌های اخیر طالبان بر زنان است. بدبختانه ده ماه می‌شود که دروازه مکاتب دخترانه بسته است. مردم افغانستان با وضعیت بد اقتصادی مواجه شده اند. طالبان نظام آموزشی را گروگان گرفته اند."
این زنان معترض از جامعه جهانی خواستند تا بر طالبان فشار آورد.
به گفته آنان، زنان افغان با توجه به سیاست‌های طالبان بیش از این تحمل تبعیض جنسیتی در جامعه را ندارند.
ژولیا پارسی، یکی دیگر از زنان معترض، ادعا کرد که طالبان جلو گسترش اعتراضات امروزی شان را گرفتند. مسوولان امنیتی طالبان در کابل هنوز در این خصوص چیزی نگفته اند.
معترضان در یک قطعنامه پنج ماده‌ای گفتند که پس از تسلط طالبان، فقر و بیکاری به‌صورت گسترده، دامن‌گیر مردم افغانستان شده است.
در این قطعنامه گفته شده است: "لمیده‌گان بر کرسی‌های مدیریت کشور، به‌جای اینکه به فکر حل مشکلات مردم و چاره‌جویی برای رفع فقر و بیکاری باشند، تمام توان‌شان را برای ایجاد محدودیت برای زنان و دخالت در خصوصی‌ترین امور شهروندان به کار می‌برند."
این در حالی است که به تاریخ سوم حمل ۱۴۰۱ خورشیدی، تمام مکاتب در مناطق سردسیر به شمول کابل باز شدند، اما دروس دختران بالاتر از صنف ششم برخلاف وعده طالبان آغاز نشد.
طالبان هنوز در برابر این اعتراضات واکنش نشان نداده اند، اما در گذشته علیه راه اندازی تظاهرات هشدار داده و شماری از زنان معترض را بازداشت کرده بودند.
پیش از این ایالات متحده امریکا، اتحادیه اروپا و نهادهای مختلف بین‌المللی خواستار بازگشایی بی‌درنگ مکاتب متوسطه و لیسهٔ دختران در افغانستان شده بودند.
کشورهای جهان تاکنون از به رسمیت شناختن رسمی طالبان به دلیل نگرانی از رفتار آنان با دختران و زنان و اتهامات نقض حقوق بشر علیه نظامیان و مقامات دولت پیشین افغانستان، امتناع ورزیده اند.
گروه طالبان در حاکمیت قبلی خود از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱، زنان را به طور گسترده از حق کار و تحصیل محروم کروه بود.
