هر سال حدود یک میلیون انسان در سرتاسر جهان، دست به انتحار میزند. به گفته مقامات سازمان صحی جهان، این رقم بیشتر از آمار تلفات انسانی در جنگها و آفات طبیعی است.
افغانستان هم کشوریست که در آن شماری از افراد، خود رشته حیات شانرا قطع میکنند.
ناجیه طارق، معین وزارت صحت عامه، یکی از عوامل اساسی خودکشی را اختلالات روانی میداند. به باور خانم طارق، افرادی که میخواهند دست به خودکشی بزنند، نیازمند کمک اطرافیان شان میباشند. "اگرچه ظاهرا فکرمیشود که درجوامع ما خودکشی کم است ویا هم وجود ندارد، اما حقیقت اینست که هم خودکشی وجود دارد و هم زیاد است مگر این واقعات گزارش نمیشود."
خودسوزی، خوردن زهریات و غرق شدن در دریاها مواردی از خودکشی توسط زنانی است که به گفته خانم طارق، آمار آن بطور منظم جمع آوری نمیشود.
قابل وقایه
براساس تحقیقات یک موسسه غیردولتی بنام میدیکا افغانستان، میزان خودکشی درمیان زنان نسبت به مردان بیشتر است. مقامات بدین باورند که خشونتهای خانواده گی و سایر مشکلات فرهنگی، بیشتر زمینه ساز خودکشی در میان زنان بیسواد میگردد.
اشفاق احمد، یک مسوول سازمان صحی جهان در کابل، میگوید که خودکشی افراد قابل وقایه است. "جلوگیری از خودکشی وخودآزاری ممکن است اما پیشگیری از خودکشی، ایجاد شرایط بهتر اجتماعی و اقتصادی را تقاضا میکند. با اقداماتی چون دسترسی به سهولت های صحی، توجه به صحت فزیکی و روانی اشخاص و آگاهی عامه از طریق رسانه ها میتوان تا حدی زیاد از افزایش واقعات خودکشی جلوگیری کرد."
در همین حال شماری از آگاهان میگویند، خودسوزی زنان یک پدیده یی است که با مهاجرتهای وسیع از بیرون به افغانستان آمده است.
مقامات در وزارت صحت میگویند که به منظور وقایه از خودکشی در میان افراد، تا حال ۱۲۰ مشاور روانی و اجتماعی استخدام شده است که تا دو سال آینده شمار آنها به ۲۵۰ تن افزایش داده خواهد شد.
