اعضای جنبش مقتدر زنان و شماری از دیگر از معترضان در پیوند به اظهارات اخیر منسوب به رهبر طالبان، زیر نام "رقض در ناامیدی" اعتراض کردند.
به گفتۀ این زنان معترض، ملاهبت‌الله آخندزاده، رهبر طالبان در یک پیام صوتی به تاز‌گی گفته است که زنان افغانستان "اصلاح" شده اند، اما صدای امریکا با تلاش‌های مکرر نتوانست به این پیام رهبر طالبان دسترسی یابد.
معترضان به روز جمعه دوم جون (۱۲ جوزا) در اعتراض به این سخنان رهبر طالبان در یک مکان سربسته رقص و پایکوبی کردند. آنان همچنان با پوشیدن چادری هشتگ زن، زندگی، آزادی اعتراض کردند.
معترضان تاکید کردند که با چنین حرکت شان می‌خواهند به طالبان و حمایت‌کنندگان شان پیام بدهند که زنان و دختران تا تحقق عدالت، آزادی و برابری زنان و مردان از موضع‌شان کوتاه نمی‌آیند و با قوت بیشتر در قبال "سیاست‌های آپارتاید جنیستی طالبان" ایستادگی خواهند کرد.
آنان با نشر اعلامیه‌ای گفتند: "زنان افغانستان اصلاح بودند و این طالبان و تفکر قرون وسطایی شان است که زنان و دختران را بیشتر از یک‌سال می‌شود در خانه‌های شان زندانی کرده اند و از نظر خویش همه زنان که به حق، آزادی و عدالت باور دارند، مجرم می‌شمارند."
این در حالی است که پس از اگست ۲۰۲۱، زمانی که طالبان دوباره در افغانستان به قدرت رسیدند، به طور مداوم محدودیت‌هایی را بر مردم، به ویژه دختران و زنان اعمال کرده است. منع آموزش دختران بالاتر از صنف ششم، تحصیل دختران و زنان در دانشگاه‌ها، رفتن به پارک‌ها، ورزشگاه‌ها و حمام‌های عمومی، سفر بدون محرم و منع کار آنان در نهادهای غیردولتی داخلی و خارجی و دفاتر ملل متحد بخشی از محدودیت‌های طالبان بر زنان است.
چنین اقدام طالبان با زنان انتقاد گسترده سازمان‌های حقوق بشری و جامعه جهانی را به دنبال داشته است، نهادهای مدافع حقوق بشر و کشورها به کرات از طالبان خواستار لغو چنین محدودیت‌ها شده اند، اما تا اکنون طالبان از رویکرد سختگیرانۀ خویش پا پس نگذاشته و حکومت این گروه مدعی شده است که حقوق بشری زنان و دختران در افغانستان در چارچوب شرعی تامین است.
یکی از معترضان گفت که آنان به نمایندگی از زنان شجاع افغانستان در اعتراض پامال شدن حقوق مادی، معنوی و طبیعی شان توسط طالبان در همایش اعتراضی "رقص در ناامیدی" صدای شان را بلند کردند.
این زن معترض افزود که با این طریق خواستند به سازمان ملل متحد، شورای امنیت این سازمان و جامعۀ بین المللی شکایت شان را برسانند.
معترضان با اشاره به حضور پررنگ زنان در تمامی بخش‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی گفتند که دستاوردهای امروز افغانستان مدیون تلاش‌هاو فدارکاری‌های ۲۰ سالۀ همه زنان و مردان افغانستان است.
آنان تاکید کردند: "ما زنان معترض ذره‌ای از مطالبات برحق و انسانی خویش عقب نشینی نکرده ایم، اما از آن‌جای که فضای خفقان، سرکوب، بازداشت، اختتطاف و ناپدیدشدن اجباری طالبان افزایش یافته است، با شیوه‌های مختلف و ابزارهای گوناگون می‌خواهیم در قبال سیاست‌های زن‌ستیزانه و تروریست‌پرورانه این گروه متحجر اعتراض کنیم".
یکی دیگر از معترضان بدون ذکر نامش گفت که زنان افغانستان به دلیل حمایت جامعۀ بین المللی از طالبان و وضع محدودیت‌های فزایندۀ این گروه بر زنان در "ناامیدی مطلق" به سر می‌برند.
او گفت: "امروز در برنامه رقص در ناامیدی خواستند لحظاتی را خوشحال سپری نماییم و بیشتر نمایش خوش بودن را اجرا کنیم در حالی که واقعیت این است که خوشحالی زنان افغانستان تقریباً نزدیک به دو سال می‌شود که زیر خاک دفن و گم و گور گردیده است".
در این حال، روز گذشته نیز شماری از نهادهای مدافع زنان گفتند که تحت حکومت کنونی طالبان در افغانستان، زنان از کار در بسیاری از مشاغل منع شده اند و دسترسی دختران به تحصیل به شدت محدود شده است.
این نهادها تاکید کرده اند که اگر سازمان ملل متحد و جامعه بین المللی در خصوص وضعیت زنان در افغانستان اقدامات جدی انجام ندهند. "یک فاجعه انسانی در افغانستان در حال وقوع است".
