شماری از شهروندان افغانستان که به کار به ایران رفته اند می‌گویند در اثر فشار کار زیاد در این کشور به استعمال مواد مخدر رو آورده که در نهایت معتاد شدند.
علی احمد، باشنده اصلی ولایت غزنی که حالا در شهر کابل زندگی می کند، به صدای امریکا گفت که شش سال پیش زمانی که در ایران در کارخانه سنگ تراشی کار می کرد، به اثر فشار کار زیاد به استعمال مواد مخدر رو آورد و زندگی عادی او نابود شد.
علی احمد تجربه خود را اینگونه روایت می‌کند :"بار اول که استعمال کردم واقعاً لذت داشت، می گفتم اینه چی یک چیزی را پیدا کردم، ولی پسان‌ها از همه کارها ماندم، از اندیوالی و دوستان و کار و بار. بعداً دوباره به افغانستان برگشتم، در افغانستان در زیر پل سوخته، شهر نو و دیگر نقاط شهر کابل روز و شب را سپری می‌کردم."
او که حالا در یکی از مراکز درمان در شهر کابل تحت تداوی قرار دارد، ادعا کرد که پیش از این پنج بار تداوی شده و استعمال مواد مخدر را ترک کرده، اما دسترسی آسان به مواد دوباره او را معتاد ساخته است.
این معتاد تحت درمان با یادآوری روزهای دشوار اعتیاد خود در کابل می‌گوید: " خانه نمی رفتم، فقط بیرون می رفتم، بوتل جمع می کردم و آن را می فروختم و پیسه مواد مخدر را پیدا می کردم. در حدود ۵۰ الی ۱۰۰ افغانی زیر پل می آمدم. بوتل‌های آب معدنی را از بمبه آپ پر می کردم و آنها را بالای معتادین در زیر پل به فروش می ساندم. یک سال را در زیر پل سپری کردم."
علی احمد به صدای امریکا گفت که اینبار برای ترک اعتیاد ارادهٔ جدی دارد، زیرا هفت سال زندگی‌اش در استعمال مواد مخدر با بدبختی سپری شده است.
او افزود:" خیلی آرزوها دارم از اینجه بیرون بروم؛ یک کار خوب پیدا کنم. هفت سال به جز بدبختی و بی عزتی چیزی دیگری به دستم نیامد. بخیر که خوب شوم، یک کار و کسب پیدا می کنم."
او از سایر معتادان خواست که به روند درمان اعتماد کرده و با تصمیم قاطع استعمال مواد مخدر را ترک کنند.
