علی، از جوانان کارگر در یکی از فارم‌های زراعتی در شهر کابل می‌گوید که کار در این فارم‌ها در کنار اینکه امتیاز ناچیز دارد، شخص را در آینده با مشکلات جدی صحی نیز روبه رو می سازد.
محمد تقی، کارگر در یکی از فارم‌های زراعتی در شهر کابل با شکایت ازافزایش بیکاری می‌گوید که به دلیل مشکلات اقتصادی و نبود فرصت‌های کاری مجبور شده که در فارم بادرنگ و در فضای بسته و غیر صحی کار کند.
شماری از دهقانان در ولایت کابل که در زمین‌های شان مرچ دلمه کشت کرده اند، با شکایت از نبود بازار مناسب این محصول زراعتی می‌گویند که اقتصاد مردم ضعیف شده و مردم حتا توان خرید سبزیجات و ترکاری را ندارند.
عبدالهادی، ۱۶ ساله کارگر یکی از فارم های بادرنگ در ولایت کابل می‌گوید که به دلیل مشکلات اقتصادی از رفتن به مکتب باز ماند و ناگزیر شد که به انجام کارهای شاقه رو آورد.
شماری از دهقانان در ولایت کابل که در زمین‌های خود سبزیجات کشت کرده از نبود بازار فروش این محصولات شکایت داشته و می‌گویند که مشکلات اقتصادی موجب شده تا مردم قادر به خرید نیستند.
محمد علی، یک تن از دهقانان در ولایت کابل می‌گوید که به دلیل بیکاری، زمین‌های دیگران را به اجاره گرفته و در آن پیاز و پالک کشت کرده، اما امسال این محصولات بازار مناسب فروش نداشته و او توان پرداخت پول اجاره زمین‌ها را ندارد.
محمد ايوب حسینی، یک تن از دهقانان سبزیجات در غرب شهر کابل می‌گوید که حاصلات ترکاری‌اش به دلیل کاهش قدرت خرید مردم به فروش نمی‌رسد و از این رو ناگزیر است که آن را به قیمت نازل به فروش برساند.
شماری از مالکان گل‌خانه‌ها در شهر کابل از نبود بازار فروش و کاهش قیمت محصولات گلخانه‌‌های شان شکایت دارند.
محمد طیب، که در یکی از فارم‌های گاوداری در شهر کابل کار می‌کند از شهروندان افغانستان می‌خواهد که با استفاده از تولیدات لبنی وطنی صنعت فارم داری را حمایت کنند تا زمینه کار برای جوانان بیشتر در داخل کشور فراهم شود.
حسیب الله، یک تن از باغداران در ولایت کابل می‌گوید که ناتوانی اقتصادی مردم و همچنان بسته ماندن راه‌های ترانزیتی در فصل حاصلات میوه، سبب شده که میوه‌های آنان به قیمت ارزان فروخته شده و زیان ببینند.
شماری از دهقانان در ولسوالی چهارآسیاب ولایت کابل با شکایت از نبود کمک‌های حمایوی حکومت طالبان و موسسات زراعتی می‌گویند که در جریان سال‌های اخیر فقط یک بوری گندم و دو بوری کود کیمیاوی کمک دریافت کرده اند.
وحیدالله، یکی از معتادان تحت درمان در مرکز حمایوی آغوش می گوید که با سپری کردن ۱۴ ماه در این مرکز بهبود یافته و از خانواده خود می خواهد که او را دوباره به عنوان یک فرد سالم بپذیرند.
احمدشاه یکی از معتادان تحت درمان در کابل می گوید که گشت و گذار با افراد ناباب سبب رو آوری او به استعمال مواد مخدر شد و این امر تمامی داشته‌های مادی و معنوی را در زندگی از وی گرفت.
شماری از شهروندان افغانستان که به ایران برای کار رفته‌اند، می‌گویند در اثر فشار کار زیاد در این کشور به استعمال مواد مخدر رو آورده که در نهایت معتاد شدند.
سید حسین که در یکی از مراکز ترک اعتیاد در کابل تحت درمان قرار دارد، می گوید که اعتماد و حمایت خانواده‌اش موجب شده تا پروسه ترک مواد مخدر و درمان آسان تر پیش برود. او احساس می کند که اکنون مورد اعتماد اعضای خانواده اش قرار گرفته است.
فریدالله، باشنده اصلی ولایت لوگر که بیش از دو سال است مواد مخدر استعمال می کند، در جستجویی راهی برای درمان و ترک مواد مخدر است.
صلاح الدین، یک تن از معتادان در شهر کابل می‌گوید که پس از معتاد شدن و ترک خانواده‌اش، هیچ یک از اعضای خانواده از او اطلاعی ندارند و حتا نمی‌دانند که او زنده است.
غلام عباس، باشنده ولایت غزنی که مصمم است استعمال مواد مخدر را ترک کند،می‌گوید هم‌‌نشینی با معتادان او را به دام اعتیاد کشانیده است.
فاطمه حسینی، نوجوان ۱۳ ساله که در یکی از مراکز ترک اعتیاد در شهر کابل زیر درمان قرار دارد، به صدای امریکا گفت که اعتیاد پدر و مادرش سبب شد تا وی نیز معتاد شده و از آموزش باز بماند.
احمد، نوجوان ۱۳ ساله که مدتی است در شفاخانهٔ ترک اعتیاد زنان و کودکان در شهر کابل تحت درمان قرار دارد، می‌گوید که اعتیاد پدر و مادرش به مواد مخدر سبب معتاد شدن او شد.
ادامۀ مطلب
